Μια λεβέντικη τοποθέτηση από ανθρώπους του μόχθου και της βιοπάλης που δεν αντέχουν άλλο το μίσος, την κακία και την έχθρα ανάμεσα σε εκείνους και όσους έχουν φανατιστεί κατά του επαγγέλματος τους και της μεταλλευτικής γενικότερα, πιστεύοντας τους "παρ' άλλους", που παριστάνουν τους... οικολόγους, ενώ τα κίνητρα τους βρίσκονται στην αντίθετη κατεύθυνση...
Επίσης, το βίντεο που ακολουθεί δείχνει πολλά ζευγάρια μάτια που έγιναν "λίμνες" από τα δάκρυα που έτρεξαν χθες έξω από τη "Στοά 59 "όταν γυναίκες και παιδιά συνάντησαν μετά από μια εβδομάδα τους αγωνιστές συζύγους και πατεράδες τους.
Για επίλογο θα παραθέσουμε ένα σχόλιο που αλιεύσαμε στη σελίδα "Λέμε Ναι στη Μεταλλευτική στη Β. Χαλκιδική". Νομίζουμε ότι εμείς δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι:
"Αθανασια Χαλκια
Εκεί μας έχουν φτάσει. Να είμαστε 15 χρονών παιδιά και να
στερούμαστε τους γονείς μας. Να τους βλέπουμε για 2 λεπτά και αυτά πάλι με το
ζόρι. Να μην μπορούμε να τους αγκαλιάσουμε, να τους πούμε αυτά που θέλουμε.
Λυπάμαι. Πραγματικά λυπάμαι για την κοινωνία που μεγαλώνω."
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου