"Óir in Éirinn" (Χρυσός στην Ιρλανδία)

Από το "Σκεπτόμενο Πολίτη" 

Ελάχιστοι ίσως γνωρίζουν ότι στη μακρινή αυτή γη των Κελτών, υπάρχει μεταλλείο χρυσού. Και όχι μόνο βέβαια, αφού το νησί της Ιρλανδίας έχει να επιδείξει διαχρονικά μια σημαντική μεταλλευτική δραστηριότητα. 

Η Δημοκρατία της Ιρλανδίας, αν και μισή από την Ελλάδα και σε έκταση και σε πληθυσμό, είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός ψευδαργύρου στην Ευρώπη (8η παγκόσμια) και δεύτερη στην Ευρώπη σε μόλυβδο, διαθέτοντας τρία σημαντικά μεταλλεία. 

Όπως βλέπουμε εδώ, δίπλα από την ιστορική πόλη Navan στο County Meath, μέσα σε αγροτική γή υψηλής αξίας και δίπλα σε ποτάμι σολωμού, βρίσκεται το μεγαλύτερο υπόγειο μεταλλείο ψευδαργύρου-μολύβδου, σε λειτουργία από τη δεκαετία του ’70.

 Τα άλλα δύο μεταλλεία είναι στο Galmoy και στο Lisheen. Τα τρία αυτά μεταλλεία παράγουν το 40% του ψευδαργύρου στην Ευρώπη και 20 % του μολύβδου. Μεγάλα ορυχεία γύψου, δολομίτη και 400 ορυχεία αδρανών συμπληρώνουν την εξορυκτική δραστηριότητα.

 Το μεταλλείο χρυσού που βλέπουμε εδώ, βρίσκεται κοντά στο Omagh, στην Β. Ιρλανδία (για τη Μ. Βρετανία ίσως μιλήσουμε σε μια άλλη ανάρτηση), σε μια παραχώρηση 435.000 στρεμμάτων. Είναι επιφανειακή εκμετάλλευση πολυμεταλλικού κοιτάσματος χρυσού-αργύρου-μολύβδου. 

Το εντυπωσιακό είναι ότι η εταιρεία που το εκμεταλλεύεται, παράγει από συμπυκνώματα μέχρι καθαρό χρυσό, για δικό της επώνυμο κοσμηματοπωλείο που διαθέτει ! Έχουμε δηλαδή εδώ μια μικρή, αλλά πλήρως καθετοποιημένη εκμετάλλευση χρυσού. Τον Σεπτέμβριο του 2012, με την υποστήριξη της τοπικής κοινωνίας και παραγόντων, δόθηκε το πράσινο φως για να προχωρήσει η υπόγεια εκμετάλλευση, απαραίτητη για να αξιοποιηθούν νέα κοιτάσματα και να συνεχισθεί η δραστηριότητα. Παράλληλα διενεργείται και εκτεταμένη έρευνα με γεωτρήσεις.

 «Αντιδράσεις δεν υπάρχουν;» θα αναρωτηθούν οι συμπαθείς «οικολόγοι». Λοιπόν, ένας (1) ντόπιος «οικολόγος» κατέθεσε προσφυγή για τυπικούς λόγους, προσπαθώντας να βρεί γραφειοκρατικές μη-συμμορφώσεις (αυτό κάτι θυμίζει από Χαλκιδική…). 

Η προσφυγή δεν αφορούσε το νέο υπόγειο μεταλλείο (εκεί φαίνεται πως δεν χωράει προσφυγή), αλλά τη συνέχιση της επιφανειακής δραστηριότητας, που προβλεπόταν επεκταθεί σε περιοχή απόθεσης στείρων. Πρόκειται για κουτοπόνηρο αντιπερισπασμό: Αν μπλοκαριστεί η συνέχιση των επιφανειακών εργασιών, θα σταματήσει έστω και προσωρινά η παραγωγική δραστηριότητα του μεταλλείου, αφού οι προπαρασκευαστικές εργασίες για προσπέλαση και διάνοιξη της στοάς, απαιτούν χρόνο. Θλιβερές μεθοδεύσεις, από θλιβερές «οικολογικές» μειοψηφίες που δρούν σε βάρος των τοπικών κοινωνιών, προσπαθώντας να εμποδίσουν παραγωγικές δραστηριότητες;

Όμως η Πολιτεία και οι τοπικές κοινωνίες, έχουν διαφορετική άποψη από τους «οικολόγους». Γι΄ αυτό και υπάρχουν σε εξέλιξη καμιά δεκαριά projects χρυσού, υποστηριζόμενα από το Ιρλανδικό «ΙΓΜΕ» (δείτε εδώ), καθώς και πολλά άλλα μεταλλευτικά projects, όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε εδώ στον εξαιρετικό διαδραστικό γεωλογικό χάρτη.

 Μια μικρή χώρα λοιπόν, που εξορύσσει χρυσό και άλλα μεταλλεύματα, από τους προϊστορικούς χρόνους, από την εποχή του ορείχαλκου, 2000 χρόνια π.Χ. Κατά την Βιομηχανική Επανάσταση, κάθε επαρχία της Ιρλανδίας είχε κι ένα τουλάχιστον μεταλλείο. 

Τα 55 (πενήντα πέντε) μεγαλύτερα κοιτάσματα της Ιρλανδίας περιγράφονται παραστατικά εδώ, όπου μπορεί να δεί κανείς με πόσο σεβασμό και συνάμα περηφάνεια, οι Ιρλανδοί αναφέρονται στα παλιά αλλά και στα ενεργά μεταλλεία τους. Προφανώς θεωρούν την μεταλλεία, όχι απλώς μια βιώσιμη και σημαντική δραστηριότητα, αλλά μέρος της ιστορικής παράδοσης και του πολιτισμού τους.