ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ Νο 5

Κλειδωμένα συρτάρια και το κλειδί χαμένο. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί το φαινόμενο των επενδύσεων που δεν βγήκαν ποτέ στο φως. Χιλιάδες θέσεις εργασίας χωμένες στο συρτάρι, πασπαλισμένες με σκόνη και κιτρινισμένα γράμματα.

Αυτή είναι η Ελλάδα του 2011. Μια Ελλάδα ανήμπορη να βοηθήσει τους πολίτες που την κρατάνε ακόμη όρθια. Μια Ελλάδα που ξέρει μόνο να παίρνει και όχι να δίνει. Μια Ελλάδα που ζεί μέσα στο ψέμα και την δημόσια κλεψιά.

Τόσους μήνες η τέως υπουργός περιβάλλοντος ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, έχοντας σαν στήριγμα της τον πρωθυπουργό της χώρας. Βασιζόμενη στην πράσινη πολιτική του ΠΑΣΟΚ που σαν στόχο είχε την διάσωση των δέντρων και το αφανισμό των Ελλήνων. Δεν υπάρχει πια η αξία του ανθρώπου. Φρόντισαν να την περικόψουν και αυτήν μαζί με τους μισθούς και τις συντάξεις.

Η συνεχόμενη αύξηση της ανεργίας που ήδη έχει φτάσει στον μαγικό ποσοστό του 17% δεν φαίνεται να τους απασχολεί. Και το 17% σημαίνει 800000 άνεργοι. Τρομακτικό το νούμερο για μια χώρα των 10000000 κατοίκων.

Από την άλλη πλευρά βρίσκονται οι επενδύσεις, που σαν σκοπό τους έχουν να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, έσοδα για το κράτος, που τόσο πολύ τα χρειάζεται και ανάπτυξη σε μια χώρα που το μόνο που ξέρει είναι να ζητάει και όχι να παράγει.

Άραγε αναρωτηθήκαμε γιατί αυτή η χώρα δεν παράγει? Μήπως η λέξη ΑΝΑΠΤΥΞΗ μας φοβίζει? Μας τρομοκρατεί? Μήπως δεν θέλουμε ένα βιώσιμο κράτος? Μήπως θέλουμε ένα κράτος υποταγμένο στις ορέξεις κάποιων? Μήπως τελικά μας αρέσει να βρισκόμαστε μονίμως κάτω από κάποιο ζυγό?

Πολλά τα ερωτήματα και λίγες οι απαντήσεις. Ένα υπερήφανο έθνος, όπως μας χαρακτηρίζουν παγκοσμίως, έχει γίνει έρμαιο των ορέξεων κάποιων επιτηδείων που σαν στόχο έχουν την πλήρη υποδούλωση του Έλληνα και την αρπαγή κάθε περιουσιακού στοιχείου αυτής της χώρας.

Μπορούμε να γίνουμε ξανά υπερήφανοι. Όχι για τους άλλους αλλά για μας τους ιδίους. Πρέπει πρώτα από όλους να καμαρώνουμε εμείς οι ίδιοι για την καταγωγή μας. Να έχουμε το κεφάλι ψηλά.

Αυτό το χώμα που πατούμε έχει να μας προσφέρει τόσα πολλά εφόδια για να ξεκινήσουμε να παράγουμε. Να γίνουμε αυτοδύναμοι. Να ζούμε με τα δικά μας και όχι με τα δανεικά των άλλων. Έχουμε χρυσό. Ας το εκμεταλλευτούμε. Έχουμε πετρέλαιο. Ας το εκμεταλλευτούμε. Ας μην τους τα χαρίσουμε και αυτά. 

 Είμαστε μια χώρα τόσο πλούσια και όμως τόσο φτωχή. Στο χέρι μας είναι  να το αλλάξουμε. Μπορούμε. Φτάνει να το θέλουμε. 

Με εκτίμηση Ε.Δ