ΟΠΟΥ ΑΚΟΥΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ, ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ...

Η βιώσιμη ανάπτυξη επιτυγχάνεται όταν οι τρεις πυλώνες της οικονομικής προόδου, της κοινωνικής ευημερίας και της περιβαλλοντικής προστασίας βρίσκονται σε απόλυτη ισορροπία. 

Για να φθάσει όμως κάποιος στο σημείο αυτό πρέπει πρακτικά να διανύσει όλη την απαιτούμενη απόσταση στην διάρκεια και στην διαδρομή της οποίας μεγαλύτερη σημασία έχουν οι σταθμοί, τα εμπόδια και η διαδικασία του ίδιου του ταξιδιού και λιγότερο ο τελικός προορισμός. 

Στις περισσότερες χώρες, ειδικότερα αυτές του ευρωπαϊκού βορρά, υπήρξε στην πορεία επιλεκτική πρόοδος με αναφορά στην σταθεροποίηση της παραγωγικής οικονομίας, την διασφάλιση της απασχόλησης και την θωράκιση του κοινωνικού κράτους και συνοχής. Με τους δύο πυλώνες σε πλήρη ετοιμότητα και δυναμική εξέλιξη, η οικολογική διάσταση, με επίκεντρο την προστασία του περιβάλλοντος, προέκυψε φυσιολογικά και βρέθηκε και αυτή με την σειρά της, την κατάλληλη στιγμή, στον πυρήνα του δημοκρατικού προγραμματισμού και της δημόσιας διαβούλευσης. 

Πέραν του εξασφαλισμένου πλέον υψηλού επιπέδου οικονομικού και εργασιακού περιβάλλοντος, η κοινωνική απαίτηση για πιο οικολογική ποιότητα ζωής αποτέλεσε την νέα πρόκληση στην πορεία ολοκλήρωσης, συμπλήρωσης και εδραίωσης των βασικών προϋποθέσεων για την προσέγγιση της βιώσιμης ανάπτυξης.

 Σε όλη την διαδρομή και στο πλαίσιο της διαδικασίας που ακολουθήθηκε θεωρείται δεδομένο και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση το γεγονός ότι η σταθερή πρόοδος στην οικονομία και την απασχόληση «πληρώνει» και εγγυάται την προστασία του περιβάλλοντος, και οδηγεί σταδιακά στην βιώσιμη και δυναμική προοπτική μιας ανάπτυξης που υπηρετεί τις ανθρώπινες αξίες και διασφαλίζει την ποιότητα ζωής. 

Στην Ελλάδα όπου η οικονομική κατάσταση έχει πιάσει πάτο, η ανεργία μαστίζει περισσότερους από 1,2 εκ. πολίτες (το γενικό ποσοστό είναι της τάξης του 22% ενώ στους νέους ξεπερνά το 50%), η φτώχεια οδηγεί σε απόγνωση το 23% των Ελλήνων και οι ρυθμοί ανάπτυξης είναι αρνητικοί, η απασχόληση αποτελεί πλέον βασική κοινωνική απαίτηση, αλλά είναι και αντικειμενική ανάγκη καθημερινής επιβίωσης. 

Για το σκοπό αυτό η χώρα χρειάζεται επειγόντως οικονομικά βιώσιμες παραγωγικές επενδύσεις που θα συμβάλλουν στην δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και θα εγγυηθούν την ορθολογική και αποτελεσματική διαχείριση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Οι δοκιμαζόμενοι από την ανεργία πολίτες, παρά την υπαρξιακή σύγχυση και απάνθρωπη προσβολή που καθημερινά δέχονται, παραμένουν και αποτελούν την μοναδική αληθινή «οικολογική ασπίδα», πάντα με διαφανείς προθέσεις και καθαρές πρακτικές. 

Απλές κοινωνικές αξίες και ηθικές συμπεριφορές που διαμορφώνονται και εφαρμόζονται από απλούς καθημερινούς ανθρώπους με γνώμονα το κοινό καλό και όχι το προσωπικό συμφέρον και τις εγωκεντρικές σκοπιμότητες που επιλέγουν άλλοι. 

Αυτοί που με οικολογικές επάρσεις και διθυραμβικές εξάρσεις περί περιβαλλοντικής ευαισθησίας, επιδιώκουν να αποτρέψουν κάθε αναπτυξιακή πρωτοβουλία, να επιβάλλουν την δική τους εσωστρεφή αντίληψη, να υπηρετούν την δική τους βραχυπρόθεσμη σκοπιμότητα και τελικά να περιορίζουν τις δυνατότητες απασχόλησης και τις νέες εργασιακές ευκαιρίες. 

Οι ίδιοι τους βολεμένοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πολλές φορές σε βάρος του περιβάλλοντος, επικαλούνται οικολογικούς λόγους που στερούνται πραγματικής βάσης, στοιχειωδών επιχειρημάτων και αποδεικτικών στοιχείων. Στην ουσία ενδιαφέρονται μόνο για τα τον κατεστημένο μικρόκοσμο που εκπροσωπούν με διαφορετικά σε κάθε περίπτωση χαρακτηριστικά πολιτικών σκοπιμοτήτων, τοπικών αντιπαραθέσεων, παραθεριστικών εποικισμών, ιστορικών καταβολών και ιδεολογικών τάσεων. 

Αυτοί που είναι βολεμένοι και δεν καίγονται για την καθημερινή τους επιβίωση δεν νοιάζονται και πολύ που εμποδίζουν την ανάπτυξη και το δικαίωμα στην εργασία. Οι διάφορες οικολογικές και περιβαλλοντικές εκφάνσεις που χρησιμοποιούνται αποτελούν απλά επιφάσεις και επιδερμικές δικαιολογίες. Όπου ακούς λοιπόν Οικολογία, καπηλεύονται το Περιβάλλον, την Κοινωνία και τον Άνθρωπο. Όπου ακούς Οικολογία προστατεύονται Συμφέροντα.

Αναδημοσίευση από το www.nikolaosarvanitidis.eu