"ΑΠΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ"

Φώτο από μια κανονική μαθητική παρέλαση, όπως αυτή της Αρναίας

Του Ισμέτ Σμέλ Αλή Χοτζά

Με πολύ μεγάλη λύπη αλλά και άλλη τόση πικρία, ειδικά προς τους εκπαιδευτικούς, είδα αναρτήσεις με video της παρέλασης της 25ης Μαρτίου στην Ιερισσό. Μαθητές και μαθήτριες με υψωμένα τα χέρια σχηματίζοντας γροθιά και φορώντας (πολλοί απ’ αυτούς) μπλουζάκια με το logo «SOS Χαλκιδική» και «Χημικά στα Σχολεία», παρέλασαν για να «τιμήσουν τους αγωνιστές της Επανάστασης του 1821» (?) Δεν είμαι υπέρ των παρελάσεων, αλλά το θέαμα που παρακολούθησα αν μη τι άλλο ήταν τραγικό.

Άραγε η παιδαγωγική της υψωμένης γροθιάς ανάγει σε εμβληματικό τον ρόλο μαθητών που παρελαύνουν με αυτόν τον τρόπο? Είναι μέρος της πορείας προς την ενηλικίωσή τους με αρωγό το σχολείο και τους δασκάλους τους? Ή μήπως είναι μία από τις τραγωδίες (χωρίς εισαγωγικά) της σημερινής αδόκιμης αριστεράς αντίδρασης των γονέων και των εκπαιδευτικών τους που υποκύπτουν σε καταστροφολογικά σενάρια, λαϊκίζοντας, χουλιγκανίζοντας και δημιουργώντας έτσι μία νέα ομάδα Ζηλωτών? Οι εκπαιδευτικοί, οι δάσκαλοι, δεν αντιλαμβάνονται ότι έτσι σπέρνουν ανέμους?

Για τους μαθητές, σίγουρα η ουσία δεν αφορά στον καθ’ αυτό ακραία ακαλαίσθητο τρόπο αποδοκιμασίας ή αντίδρασης. Οι μαθητές το κάνουν εκ του ασφαλούς, με την πεποίθηση και τη διεκδίκηση της ατιμωρησίας, μετατρέποντας την παρέλασή τους σε τελετουργική καρικατούρα. Υποκινούμενοι από το φόβο των γονέων τους μήπως και αποβληθούν από τη μάζα (και ποια μάζα?). Υποστηριζόμενοι από τους εκπαιδευτικούς τους (εύχομαι όχι όλους). Δαιμονοποιώντας ξαφνικά αυτά που σε λίγα χρόνια θα υπερασπίζονται.

Κρίμα, γιατί στις 7 Μαρτίου, όταν οι μαθητές εισέπνεαν επί ώρες το μαύρο καπνό από τόνους καιόμενων ελαστικών, έβλεπα κι εγώ στις οθόνες των τηλεοράσεων μαζί με έναν όχλο καταστροφολόγων, καθηγητές, που κι εγώ είχα στο ίδιο σχολείο 22 χρόνια πριν. Δε θέλω να πιστέψω ότι ξαφνικά είδαν όραμα και ως νέοι Μωυσήδες ενέπνεαν τους σύγχρονους μαθητές υπό την πυρά της φλεγόμενης και καιόμενης σωρού GOODYEAR ή BRIDGESTONE…

Κρίμα, γιατί οι ΓυμνασιΑΡΧΕΣ και οι ΛυκειΑΡΧΕΣ ΑΡΧΟΝΤΑΙ ΑΡΧΩΝ. Δεν άρχονται της ρύπανσης των μαθητικών μυαλών. Δεν άρχονται επεισοδίων. Δεν στηρίζουν πολιτικές ή κομματικές κατηχήσεις. ΑΡΧΟΝΤΑΙ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΗΣ!

Αναδημοσίευση από ΛΕΜΕ ΝΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΣΤΗ Β. ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ BLOG: Στο παιχνίδι της διαχείρισης και του ελέγχου του μυαλού μας αυτοί που ξέρουν καλά το συγκεκριμένο "σπορ" και έχουν τη συνδρομή... συναγωνιστών δημοσιογράφων και ΜΜΕ για να επικοινωνήσουν καλύτερα... αυτό το παιχνίδι στο κοινωνικό φάσμα, επιλέγουν συστηματικά να εμφανίζουν ως "φυσιολογική εξέλιξη" καταστάσεις, όπως αυτές που δημιουργούνται στην Ιερισσό, με πρόφαση την αντίδραση στην επέκταση της μεταλλευτικής δραστηριότητας στη ΒΑ Χαλκιδική.

Ε, όχι δε θα ξεχάσουμε αυτά που ξέρουμε, επειδή μέσα από μια τεχνητή και υποκινούμενη κατάσταση κάποιοι επιχειρούν να δημιουργήσουν φυτώρια διχασμού και παραβατικότητας μέσα στις κοιτίδες της παιδείας και του πολιτισμού, όπως πρέπει να είναι τα κανονικά σχολεία.

Σε κανένα εκπαιδευτικό κώδικα αξιών δε νοείταιαι παιδιά ή έφηβοι να γαλουχούνται με τις αξίες του "έσπασα, έκαψα και πυροβόλησα για το παιδί μου" οι οποίες μετά κεφαλοποιούνται από τους ψάχνοντες το "άλλοθι της αθωότητας" με παρωδίες και οπερέτες σαν την προχθεσινή, που πάει να καθιερωθεί σαν ετήσιος θεσμός στην Ιερισσό, όπως και πολλά άλλα.

Από εκεί που οι ινστρούχτορες του "επαναστατικού δημοκρατισμού" δε θέλουν τις παρελάσεις, γιατί όπως λένε περνούν μιλιταριστικά μηνύματα στο υποσυνείδητο των παιδιών, την ίδια ώρα βάζουν αυτά τα παιδιά να παρελαύνουν σαν κομματική νεολαία με υψωμένες γροθιές, μαύρες μπλούζες και περιβραχιόνια

 Ταυτόχρονα επιχειρούν να αγιοποιήσουν τα μαλόξ και τις αντιασφυξιογόνες μάσκες στις σχολικές αίθουσες, σαν πράξεις κοινωνικού αυτοματισμού και τις πράξεις που παραβαίνουν σαφείς διατάξεις του ποινικού κώδικα να τις εμφανίσουν σαν πράξεις ηρωισμού , υψηλών αξιών και ανώτατων κοινωνικοπολιτικών αγώνων.

Τέτοιου είδους επιδείξεις ποτισμένες από ένα επίμονο φλερτ ανάμεσα στον ολοκληρωτισμό και τη δημοκρατία από την επάρατο 7ετία είχαμε να ζήσουμε. Και το ξαναζούμε δυστυχώς. 

Σε κάθε περίπτωση όμως είναι επιλογή των γονέων και των καθηγητών της Ιερισσού. Δικά τους είναι τα παιδιά. Και εκείνα μετά από λίγα χρόνια, όσα βέβαια καταφέρουν να ξεφύγουν από την καταχνιά, θα ξέρουν από ποιους θα αναζητήσουν ευθύνες για το μεγάλωμα τους.