"ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ" (Εmail)

Του Σκεπτόμενου Πολίτη

7.000 τσιράκια των Καναδών χρυσοθήρων, ισχυριζόμενοι ότι αυτοί είναι οι πραγματικοί κάτοικοι της ΒΑ Χαλκιδικής, κατάφεραν να συγκεντρωθούν, να κατέβουν στην Αθήνα και να διαδηλώσουν δυναμικά. Πανικός, αιφνιδιασμός, λύσσα και φθόνος επικράτησε στο «οικολογικό» στρατόπεδο των οπαδών του αντιβιομηχανικού μεσαίωνα. Αμηχανία, σύγχυση και μεγάλη ταραχή στην ψευτο-αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖ«Α». Μα γιατί άραγε;  

Ιδού γιατί:

Η κάθοδος των χιλιάδων κατοίκων της Χαλκιδικής στην Αθήνα, γκρέμισε συθέμελα πολλούς μύθους, που τεχνηέντως συντηρούσαν επί μακρόν, «οικολόγοι», Συριζο-αντιτάδε και τα επικοινωνιακά παπαγαλάκια τους. Γιά πρώτη φορά έγινε ευρύτερα γνωστό ότι είναι η πλειοψηφία αυτή που υποστηρίζει το μεγάλο μεταλλευτικό έργο. Γιά πρώτη φορά συνειδητοποίησαν όλοι το μέγεθος της στήριξης της τοπικής κοινωνίας στην επένδυση.

 Και γιά μιά ακόμη φορά επιβεβαιώθηκε περίτρανα ποιοί είναι οι πραγματικοί κάτοικοι της Χαλκιδικής. Διαδήλωσαν στο φως, όμορφα, πολιτισμένα, με αξιοπρέπεια και δυναμισμό. Χωρίς κουκούλες, σφεντόνες και μολότωφ, όπως κάνουν οι μεταφερόμενες οικολογικές μαϊμούδες και μπαχαλάκηδες.

Κι εδώ είναι η μεγάλη και ειδοποιός διαφορά: Από την απέναντι μεριά των αντιτιθέμενων, ακόμη κι αυτοί που δεν φοράνε κουκούλες, φοράνε τη μουτσούνα του «οικολόγου». ΚΑΝΕΙΣ τους δεν τολμά να δείξει το αληθινό του πρόσωπο. Όλοι τους καμουφλάρονται πίσω από την «οικολογία».

Η σιωπηλή πλειοψηφία της Χαλκιδικής είχε πάψει προ πολλού να είναι βουβή και αμέτοχη και είχε περάσει στη δράση εδώ και καιρό. Απλά τώρα καταδείχθηκε ότι το ποτάμι δε γυρίζει πίσω και ότι τα πράγματα δεν θα είναι όπως τα φαντάζονταν οι Συριζο-οικολόγοι και οι παρατρεχάμενοί τους.

Τα παράπονα στον δήμαρχο

Ο συνήθως λαλίστατος δήμαρχος Αριστοτέλη, τηρεί τελευταία σιγήν ασυρμάτου. Ο κόσμος σείεται κι αυτός χαμπάρι δεν πήρε από τις εργατικές κινητοποιήσεις των συμπολιτών του. Φαίνεται πως εξάντλησε τις «ενωτικές» πρωτοβουλίες του στην προσφυγή στο ΣτΕ και στις κορακίστικες ανακοινώσεις κατά των μεταλλείων (αν και μάλλον άλλοι του τις γράφουν). 

Ας μην λησμονεί πάντως ο Μίχος ότι εκλέχθηκε δήμαρχος χάρη στις ψήφους 500 Μαδεμοχωριτών, που πίστεψαν τα παραμύθια του περί ενότητας στο δήμο. Από σεβασμό σε αυτούς τους ψηφοφόρους του τουλάχιστον, θα έπρεπε να τιμήσει το θεσμικό του ρόλο. Αλλά πού τέτοιο θάρρος. Είναι βέβαια και τα πολιτικά γραμμάτια που πρέπει να ξεπληρώσει στον «οικολογο»-Συριζέικο συρφετό που τον στήριξε.

Αυτά παθαίνεις όταν από τη λογιστική, πηδάς σαν την ακρίδα, στην πολιτική.  Να δούμε αν η γλυκιά, ζεστή καρέκλα του Δήμου, αντισταθμίζει την καυτή πατάτα που κρατάει κι αν θα του δίνει...κουράγιο γιά να συνεχίσει να διχάζει τον κόσμο. Ένας δήμαρχος μειοψηφικής μερίδας ΒΑ Χαλκιδικής. Πολιτικός νάνος, κατά πολύ κατώτερος των περιστάσεων. Κρίμα.

Πού είναι η Αριστερά;

Μα φυσικά η ελληνική Αριστερά είναι κουφή, τυφλή, και απούσα από τις εξελίξεις. Και σίγουρα δεν είναι στην κυβέρνηση. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που η Αριστερά εμφανίζεται να είναι ανιστόρητη και αποκομμένη από την εργατική τάξη και τα κοινωνικά κινήματα. 

Όταν βέβαια έκλειναν ο Κατσέλης, η Χαλυβουργική, η Coca Cola και πιό πριν η Schisser, η Φίλκεραμ Johnson, η Diana και τόσες άλλες βιομηχανίες, η ελληνική Αριστερά ούρλιαζε γιά την αποβιομηχάνιση και γιά το τί θα απογίνουν οι εργάτες.

 Τώρα που υπάρχει έργο σε εξέλιξη και δουλειά γιά τον εργατόκοσμο, σπεύδει να το σταματήσει πριν ακόμη ξεκινήσει. Φαίνεται πως η πάθηση του πολιτικού αυτισμού της, δεν έχει πιά γιατρειά.

Ίσως τελικά να είναι καλύτερα έτσι. Ιστορικά, τα μεγάλα σε δυναμική κινήματα, ήταν αυθόρμητα και αυτο-οργανωμένα. Στην Ελλάδα επιπλέον, ταυτίζουμε την πολιτική με τα κόμματα. Μακριά λοιπόν από τα κόμματα και να τηρούμε αποστάσεις. Γιά να μην την πάθουμε σαν μερικούς αφελείς αντιμεταλλευτικούς, που καπελώθηκαν από τον ΣΥΡΙΖ«Α». Το βαθύ καπέλο που τους φόρεσαν, έχει πάει μέχρι τα αυτιά, ενώ οι αετονύχηδες επαγγελματίες της «οικολογίας» και του μπάχαλου, χτίζουν καριέρες στην πλάτη τους, διχάζοντας την τοπική κοινωνία.

Είσαι εργάτης και στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖ«Α»; Ατύχησες !

 Μεγάλα ζόρια τραβάνε εκεί στην απίθανη κυβέρνηση του αχταρμά ψευτο-αριστερών Συριζαίων και ακροδεξιών ΑΝΕΛ. Το κίνημα της τοπικής κοινωνίας της Χαλκιδικής υπέρ των μεταλλείων, τους έφερε αντιμέτωπους με τη σκληρή κατάσταση των πραγμάτων. 

Επί μονίμου βάσεως αρνούνται να αποδεχθούν ότι πρέπει και να κυβερνήσουν. Και συνεχίζουν να νομίζουν ότι είναι στην αντιπολίτευση, βγάζοντας ψευτο-επαναστατικές ανακοινώσεις γιά το πόπολο. Αυτό που δεν υπολόγισαν είναι πως η α-λα-καρτ αποδοχή των αποφάσεων της Δικαιοσύνης και η ανάκληση επιμέρους αδειών του έργου, αφύπνισαν την τοπική κοινωνία και συσπείρωσαν το εργατικό κίνημα της Χαλκιδικής. 

Είναι πάντως απορίας άξιο το πώς άντεξε ο μονίμως επιμελώς ατημέλητος Τσιρώνης, να μιλήσει με τους μεταλλωρύχους την τελευταία φορά. Η σύγχυση και ο βρασμός ψυχής που πέρναγε ο κατά-φαντασίαν-οικολόγος-υφυπουργός, αντικατοπτρίζονται στην ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΗ ανακοίνωση του Υπουργείου Αντι-παραγωγικής Οργάνωσης, που βγήκε αμέσως μετά. Ελλείψει επιχειρημάτων, υβρίζονται αισχρά οι εργαζόμενοι και προκαλείται η κοινή νοημοσύνη.

Από κοντά και η γνωστή Συριζο-βουλεύτρια Χαλκιδικής/πρώην εργολήπτρια της TVX. Ρίχνει λάδι στη φωτιά, βγάζει κορώνες τσιρίζοντας και περιφέρεται σαν μαϊντανός στα επικοινωνιακά media. Κατακεραυνώνει και ρίχνει λάσπη στους εργάτες, που προασπίζουν τα αυτονόητα:  το δικαίωμα τη δουλειά, το σεβασμό στο μεροκάματό τους, την κοινωνική συνοχή του τόπου τους, ένα καλύτερο μέλλον γιά όλους.

Δυστυχώς οι εργάτες της Χαλκιδικής έχουν την ατυχία να μην εργάζονται σε μιά κρατική ΛΑΡΚΟ. Ή στη ΔΕΗ του Φωτόπουλου, που την προσκυνά και την λιβανίζει ο Δραχμαζάνης. 

Έχεις δίκιο σύντροφε Δραχμαζάνη: Σοσιαλισμός είναι τα κολχόζ και ο εξηλεκτρισμός, όπως είχε πεί κι ο Βλαδίμηρος...Όλα τα άλλα ας γίνουν στάχτη και μπούρμπερη. Από τους μπαχαλάκηδες.