ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ: ΕΓΙΝΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΠΟΥ ΔΙΧΑΖΕΙ…
Αποτελεί γενική παραδοχή πως στην χώρα μας την τελευταία 20ετία
είχαμε μια ασύμμετρη πλειοδοσία ευαισθησίας στο ζήτημα της προστασίας του
περιβάλλοντος από φυσικά πρόσωπα, πολιτικούς, συλλογικότητες, κόμματα κλπ.
Χαρακτηριστικά γνωρίσματα όλων αυτών των περιπτώσεων
καταγεγραμμένης ευαισθησίας; Ο
υπέρμετρος ιδεολογικός φανατισμός και η ταυτόχρονη επιστημονική άγνοια όλων των
κρίσιμων παραγόντων και παραμέτρων της ουσιαστικής προστασίας του περιβάλλοντος.
Ένας φανατισμός που επικράτησε και στην δημόσια συζήτηση και
είχε σαν αποτέλεσμα να διχάσει τους πάντες και τα πάντα. Ένα άκρως τοξικό
κλίμα, που οι παρενέργειες του
δηλητηρίασαν ακόμη και τον σεβασμό στην άποψη των ειδικών επιστημόνων.
Οι ειδικοί με συνοπτικές διαδικασίες αντικαταστάθηκαν από
ακτιβιστές, οι οποίοι στο όνομα της σωτηρίας του περιβάλλοντος άγγιξαν (και
κάποιοι τα ξεπέρασαν) τα όρια του μεσσιανισμού συμπαρασύροντας στον δρόμο τους
απλούς και έχοντες άγνοια ανθρώπους, που ήθελαν κι αυτοί μέσα στο διάβα μιας πιθανώς
μη ενδιαφέρουσας καθημερινότητας να αποτελέσουν μέρος του «σχεδίου σωτηρίας»,
που είχε εμπνευστεί ο κατά τόπο μεσσίας του περιβάλλοντος.
Αυτά που έζησε η ΒΑ Χαλκιδική στο ζήτημα της επένδυσης χαλκού
χρυσού μακάρι να μην τα ζήσει κανένας άλλο μέρος και κοινωνία επί γης. Για να
μην τα ξαναζήσει η Χαλκιδική όμως, θα πρέπει όλοι μαζί να συμβάλουμε, ο καθένας
από το μετερίζι του, στην εμπέδωση της κοινής λογικής.
Δεν γίνεται για το περιβάλλον, την προστασία του και επί
τεχνικών θεμάτων του να ομιλεί ένας ζωγράφος, ένας ψυχολόγος, η ακόμη και ένας αιώνιος φοιτητής της πολυτεχνικής ως ειδικός.
Σεβαστή η άποψη του, όχι όμως ισόβαρη με ενός ειδικού για το
ζήτημα. Και ο σεβασμός υφίσταται αρκεί η άποψη αυτή να μην εξελίσσεται σε μια
συντονισμένη μαύρη προπαγάνδα. Σε αυτές τις περιπτώσεις εξανεμίζεται μπροστά
στην παραβίαση της κοινής λογικής και την επιστημονικής πραγματικότητας.
Το ζήσαμε ξανά στην ΒΑ Χαλκιδική αυτό το κακοπαιγμένο έργο,
με το «παρατηρητήριο μεταλλευτικών δραστηριοτήτων» να υποκαθιστά και την Εθνική
Μετεωρολογική Υπηρεσία και να επιχειρεί να υποβαθμίσει την σφοδρή βροχόπτωση
που έπληξε την Ολυμπιάδα και προκάλεσε την υπερχείλιση των ρεμάτων και τις
σοβαρές καταστροφές εντός του οικισμού σε… ψιλοβρόχι, παίζοντας εκτός όλων των
άλλων παιχνίδια με τον πόνο και την νοημοσύνη των κατοίκων της περιοχής που
επλήγησαν από την κακοκαιρία.
Τα ίδια όμως δεν έγιναν κατά το πρόσφατο παρελθόν, κάθε φορά που έβρεχε και στο Στρατώνι και
προκαλούνταν είτε σοβαρές ζημιές εντός οικισμού, είτε φερτά υλικά και λάσπες
κατέληγαν μέσα στην θάλασσα; Για το πάντα… έγκυρο «παρατηρητήριο μεταλλευτικών
δραστηριοτήτων» αυτές οι βροχές ήταν… ψιλοβρόχι (!!!) και η κακή μεταλλευτική
προκαλούσε ρύπανση στον… θαλάσσιο κόλπο των Σκουριών!!!
Δεν γίνεται επίσης να ομιλούν τόσο για το περιβάλλον, αλλά
και για κάθε άλλο ανάλογο ζήτημα άνθρωποι που εγκατέλειψαν την επιστήμη τους
για να αφοσιωθούν σε πολιτικές καριέρες. Δεν γίνεται αντιληπτό ότι η αξιοπιστία
τους έχει υποχωρήσει στα συμφέροντα που ορίζει η νέα τους υπόσταση;
Και αυτό γιατί η πολιτική στην Ελλάδα παγίως διεξάγεται με
όρους εντυπώσεων, μικροπολιτικής, ψηφοθηρικών αναγκών και συντεχνιακών λογικών.
Μακάρι να γινόταν να αλλάξει χθες αυτή η κατάσταση. Θέλει όμως πολλή δουλειά,
αυταπάρνηση και συνειδητή υποχώρηση του εγώ όλων μας εμπρός στο εμείς.
Επομένως, αν θέλουμε πραγματικά να κρατήσουμε υγιές το
περιβάλλον γύρω μας, θα πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τις κραυγές, τις
κινδυνολογίες και τα παχιά λόγια.
Να δώσουμε χώρο και εμπιστοσύνη σε ειδικούς επιστήμονες που
επιβιώνουν από τις γνώσεις τους και την διαρκή επικαιροποίησης αυτών, αλλά και τρέφονται
συνειδησιακά από το ηθικό τους ανάστημα.
Μόνο με αυτές τις προϋποθέσεις γίνεται να εξαχθούν σοβαρά
συμπεράσματα και να παρθούν ανάλογες αποφάσεις.
Σε διαφορετική περίπτωση η επιστροφή σε λογικές και πρακτικές
μεσαιωνικής πυράς με ότι αυτό συνεπάγεται φαντάζει μονόδρομος χωρίς έξοδο
διαφυγής.
Η ανακύκλωση της κοινωνικής εσωστρέφειας και της μιζέριας της
αποανάπτυξης μας θα είναι η μοναδική ανακύκλωση για την οποία και οι δήθεν
ειδικοί θα μπορούν να έχουν λόγο και άποψη.
Σχόλια
Μόνο κριτική και κουλτούρα ξέρουν να κάνουν.Καμία πραγματική βοήθεια.
ΜΚΟ τις λένε εν συντομια!