ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΕΙΠΑΤΕ?

Σκεπτόμενος Πολίτης

«Σύμφωνα με την έκθεση για τις περιβαλλοντικές τοξίνες της Green Gross, πρόκειται για μια από τις πιο μολυσμένες περιοχές του πλανήτη. Ενήλικες και παιδιά πεθαίνουν, ψάχνοντας πολύτιμα μέταλλα, στη δεύτερη μεγαλύτερη χωματερή ηλεκτρονικών σκουπιδιών που βρίσκεται στην περιοχή Agbogbloshie της Γκάνας.  

Κάθε χρόνο, η Γκάνα εισάγει περίπου 215.000 τόνους μεταχειρισμένων ηλεκτρονικών ειδών ευρείας κατανάλωσης, κυρίως από τη Δυτική Ευρώπη – ένας αριθμός που σύμφωνα με την έκθεση, αναμένεται να διπλασιαστεί μέχρι το 2020. 

Η κύρια ανησυχία για την υγεία που συνδέεται με την επεξεργασία των ηλεκτρονικών αποβλήτων στην Γκάνα, είναι η καύση του μανδύα των καλωδίων για την ανάκτηση του χαλκού στο εσωτερικό τους, όπως ανέφερε η έκθεση, επισημαίνοντας ότι τα καλώδια μπορεί να περιέχουν μια σειρά από βαρέα μέταλλα, όπως μόλυβδο. Δείγματα εδάφους από ολόκληρη την πόλη Agbogbloshie καταδεικνύουν συγκέντρωση τοξικών μετάλλων που υπερβαίνει κατά 45 φορές τα αποδεκτά όρια. 

Ο φωτογράφος Kevin McElvaney βρέθηκε στην περιοχή και φωτογράφισε το "νεκροταφείο υπολογιστών" (Πηγή: Πού πάνε τους υπολογιστές, όταν πεθάνουν;)

-----------------------------------------------------------------------------

Σχόλιο Σκεπτόμενου Πολίτη

Η μεγαλύτερη χωματερή ανακύκλωσης ηλεκτρονικών σκουπιδιών μάλλον βρίσκεται στο Guiyu της Κίνας (δείτε εδώ). Ένα ηλεκτρονικό κύκλωμα μπορεί να περιέχει χρυσό, χαλκό, άργυρο, κάδμιο, σίδηρο, ταντάλιο, μολυβδένιο, παλλάδιο, μόλυβδο, κοβάλτιο, αντιμόνιο, πλατίνα, ψευδάργυρο και υδράργυρο. Αυτά δίνουν και ισχυρό κίνητρο για ανάκτηση.

 Κάθε χρόνο παράγονται εκατομμύρια τόννοι ηλεκτρονικών σκουπιδιών με αλματώδεις ρυθμούς αύξησης και μέρος τους οδεύει από τις ανεπτυγμένες χώρες, προς ανακύκλωση. Πού αλλού βέβαια, σε τριτοκοσμικές χώρες. 

Πρόκειται για άλλο ένα κλασσικό παράδειγμα ψευτο-οικολογικής ευαισθησίας. Εμείς να καταναλώνουμε, αλλά η εξόρυξη, η παραγωγή και η ανακύκλωση να είναι μακριά από μας, στους υπανάπτυκτους.

 Η μείωση της κατανάλωσης, η εξοικονόμηση ενέργειας και πρώτων υλών, η ανακύκλωση κλπ κλπ, είναι ωραίες έννοιες, Όσο όμως δεν δίνεται (πολιτική πρώτα απ’ όλα) απάντηση από τους οικολόγους, στο «πώς» θα γίνουν αυτά, παραμένουν μετέωρες διακηρύξεις. Η ανακύκλωση, ενώ πάει να λύσει άλλα προβλήματα, μπορεί να αποτελέσει μια βρώμικη και μη βιώσιμη δραστηριότητα, συνυφασμένη με αισχρή εκμετάλλευση φτωχών χωρών. 

Παλιότερα είχαμε αναφέρει ότι «οφείλουμε να εξορύξουμε κι εμείς», για να εξασφαλίζουμε τις πρώτες ύλες που μας αναλογούν στο επίπεδο ζωής που επιλέγουμε. ΤΟ ΙΔΙΟ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ. Εμείς οι ίδιοι οφείλουμε να αναλάβουμε τις δραστηριότητες της πλήρης αλυσίδας της ανακύκλωσης αυτών που περίσσεψαν από την κατανάλωσή μας. Από τη συλλογή και τη διαλογή, μέχρι την επεξεργασία και τη διάθεση. Αποτελεί στοιχειώδη υποχρέωσή μας. 

Αλλά βέβαια, γιατί να το κάνουμε; Αφού είναι πιό βολικό, παριστάνοντας τον οικολόγο, να καταναλώνεις αφειδώς πόρους και ενέργεια από τριτοκοσμικές χώρες, να διεκδικείς (για πάρτη σου) ένα πιο καθαρό περιβάλλον και να στέλνεις τα σκουπίδια σου για ανακύκλωση στην Αφρική ή στην Ασία. 

Και από πάνω να «αγωνίζεσαι» για τα δικαιώματα των χωρών του Τρίτου Κόσμου. Έτσι πουλάς και μούρη. Άλλωστε σήμερα, ποιός «οικολόγος» θα ήθελε μια δραστηριότητα ανακύκλωσης δίπλα στην αυλή του;