ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΑΠΟ "ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ"

Το ενεργειακό ενδιαφέρον έχει στραφεί εδώ και πολύ καιρό στην περιοχή της Μεσογείου. Οι Μεσογειακοί υδρογονάνθρακες, εφόσον η παρουσία τους επιβεβαιωθεί, θα συμβάλλουν στην ενεργειακή στήριξη της ΕΕ. Μεγάλες εταιρείες υδρογοναθράκων έχουν αρχίσει να στρέφουν το ενδιαφέρον τους προς τη Μεσόγειο∙ η πιθανή παρουσία υδρογοναθράκων στη Μεσόγειο προσδίδει γεωπολιτικές διαστάσεις και απαιτούνται λεπτοί χειρισμοί ώστε να επιτευχθεί το μέγιστο εθνικό συμφέρον σε συνεργασία με άλλες Μεσογειακές χώρες.

Θα περίμενε λοιπόν κανείς όλες οι πλευρές εντός Ελλάδας να έχουν αντιληφθεί τις θετικές επιπτώσεις για τη χώρα από την αξιοποίηση των υδρογοναθράκων. Επιπτώσεις σε οικονομικό, κοινωνικό και κυρίως γεωπολιτικό επίπεδο: η Ελλάδα θα καταστεί ισχυρή χώρα.

Ωστόσο κατά καιρούς εκφράζονται διάφορες απόψεις στη χώρα μας οι οποίες δεν συμπεριλαμβάνουν τις γεωπολιτικές διαστάσεις του παίγνιου των υδρογοναθράκων στη Μεσόγειο. Οι «οικολογικές» αυτές απόψεις θεωρούνται παρωχημένες καθώς χρησιμοποιούν τα ίδια και τα ίδια αναμασημένα επιχειρήματατης δεκαετίας του ’80.

Οι κεκαλυμένες αυτές απόψεις φαίνεται πως φυτρώνουν ωσάν τα μανιτάρια και προέρχονται συνήθως από οικολογικές οργανώσεις-βιτρίνες (;) με ευφάνταστες και βαρύγδουπες ονομασίες. Δυστυχώς, οι οικολόγοι εμμέσως πλην σαφώς, φαίνεται πως παίζουν πλέον (είτε ηθελημένα είτε αθέλητα) γεωπολιτικό ρόλο στα τεκταινόμενα στην περιοχή της Μεσογείου.

Όταν όλες σχεδόν οι χώρες της Μεσογείου επιζητούν την αξιοποίηση των υδρογοναθράκων ώστε να ευημερήσουν οι λαοί τους πώς εξηγείται το γεγονός οι οικολογικές οργανώσεις να επιζητούν τη μη-αξιοποίηση των Μεσογειακών υδρογοναθράκων; Οι μόνοι οι οποίοι έχουν (όλως τυχαίως) την ίδια άποψη με τους οικολόγους είναι αυτοί οι οποίοι θα χάσουν οικονομικά από την αξιοποίηση των Μεσογειακών υδρογοναθράκων.

Στο παίγνιο της αξιοποίησης των υδρογοναθράκων της Μεσογείου παρατηρείται ίσως μία σύμπτωση συμφερόντων μεταξύ κρατών(;)που θα απωλέσουν οικονομικά οφέλη σε περίπτωση που αξιοποιηθούν οι Μεσογειακοί υδρογονάνθρακες, ορισμένων διεθνών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και του… «οικολογικού» κινήματος.

Σε αυτό το σημείο ας αναφερθεί ο όρος της “γεωπολιτικής οικολογίας” («eco-geopolitics»): δηλαδή η ηθελημένη χρήση του επιχειρήματος της προστασίας του περιβάλλοντος ή της περιβαλλοντικής ασφάλειας (κατ’ευφημισμός οικολογία) ως εργαλείο για τη επιβολή/επίτευξη συγκεκριμένων γεωπολιτικών στόχων-συμφερόντων συγκεκριμένων κρατών.

Το παρόν άρθρο δεν υπονοεί κάτι συγκεκριμένο. Απλώς βάζει στο παίγνιο και την πιθανότητα να υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά του Φεγγαριού… “DARK SIDE OF THE MOON” λοιπόν.

Αναδημοσίευση από defence-point.gr