ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΤΣΙΦΕ
Ό,τι και αν λέμε και όσα και αν περάσουμε σε τούτη τη ζωή, τίποτα μα τίποτα δεν είναι σκληρότερο, κατά τη γνώμη μας, από την αναγκαστική όσο και άχαρη διαδικασία αποχαιρετισμού που επιβάλλει ο θάνατος σε εμάς τους ανθρώπους.
Τα υπογραμμίζουμε αυτά αναλογιζόμενοι τον απέραντο πόνο που νιώθουν στον οικογενειακό, συγγενικό και φιλικό κύκλο του 42χρονου Δημήτρη Κατσιφού από την Ιερισσό για τον θάνατο του από την επάρατη νόσο. Ενός λαμπρού αγωνιστή, υπέροχου οικογενειάρχη και πατέρα 2 παιδιών, που εργαζόταν ως ξυλουργός στα μεταλλεία Κασσάνδρας.
Ο Δημήτρης Κατσιφός ήταν ένας ταπεινός γίγαντας, που ναι μεν δεν κατάφερε να βγει νικητής από την μάχη με τον καρκίνο, αλλά από την άλλη δε, τα τεράστια ψυχικά αποθέματα του, μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής του, σηματοδότησαν το τι σημαίνει στην πράξη να συγχωρείς όσους σε πίκραναν και σε αδίκησαν με τα λόγια και κυρίως με τα έργα τους.
Τον Δημήτρη αποχαιρέτησαν χθες οι πάντες. Στην κυριολεξία. Ακόμη και αυτοί που άδικα τον πίκραναν. Και αυτό λέει πάρα πολλά για το απροσμέτρητο ηθικό ανάστημα του ανδρός.
Καλό Παράδεισο να έχεις, φίλε και συνάδελφε Δημήτρη. Ο τρόπος ζωής σου αφήνει μια πολύ σημαντική παρακαταθήκη που κανείς μας δεν μπορεί να αγνοήσει και εσένα να λησμονήσει. Καλή αντάμωση.
.JPG)
Σχόλια
Για να βάλουμε κάποια πράγματα σε τάξη. Πρώτα από όλα ο καρκίνος είναι ψυχοσωματική ασθένεια όπως λένε οι γιατροί.Αυτό για να μην ακούσουμε αύριο ότι ο μεταλλωρύχος που πέθανε, πέθανε από κυάνιο ή ότι φταίει που δούλευε στην εταιρία.
Δεύτερο: ήθελα να ήξερα με τι μούτρα ήρθατε στην κηδεία. Αφού σας είπανε (και καλά είπανε) πως δεν σας θέλουν.
Εσείς δεν ήσασταν που ρίχνατε κατάρες στους "τυφλοποντικες" όπως μας λέγατε...
Εσείς δεν είσασταν που βουλιάξατε την βάρκα του πεθαμένου πριν από χρόνια ...
Εσείς δεν είσασταν που μαζευτήκατε έξω από το σούπερ μάρκετ που δούλευε η γυναίκα του,και απαιτήσατε να φύγει από την δουλειά της...
Εσείς δεν είσασταν που προσπαθήσατε να κάψετε το σπίτι του και εγώ δεν ξέρω πόσες φορές...
Εσείς δεν είσασταν που τους φτύνατε στο δρόμο, που δεν τους μιλούσατε,που δεν τους χαιρετούσατε...
Εσείς που .... εσείς που... ατέλειωτη λίστα με "το εσείς"....
Και σήμερα τι έγινε? τι πάθατε? τι σας έπιασε?
Πήγατε σε ένα σπίτι που οι κατάρες σας έπιασαν τόπο.
Πήγατε και ανάψατε κερί σε αυτόν που λέγατε να ψοφήσει.
Πήγατε και κλάψατε πάνω από ένα φέρετρο που εσείς παρακαλούσατε να μπει μέσα.
Πήγατε και δίνατε συλλυπητήρια σε μια οικογένεια που ενώ δε σας έκανε τίποτα την κάνατε τα χίλια μύρια.
Πήγατε χωρίς ντροπή...χωρίς τσίπα... πήγατε και κλάψατε...
ΓΙΑΤΊ??? γιατί όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου?
Για ποιο λόγο? Για να αποδείξετε τι? και σε ποιον? Για συγχώρεση????
Λάθος, μεγάλο λάθος...Μαγκιά σας θα ήταν να ζητούσατε συγχώρεση όσο ήταν ακόμα στη ζωή ο θανών, όχι τώρα. Τώρα είναι δώρον άδωρον.
Μας ξυπνήσατε μνήμες άσχημες... Τα κροκοδείλια δάκρυα σας δεν μας έπεισαν.
Κλείνοντας θέλω να πω πως από όλους εμας εδώ στα κάτω χωριά που τραβήξαμε αυτά που τραβήξαμε εξαιτίας σας οι περισσότεροι σας έχουμε συγχωρέσει... αλλά ΔΕΝ ΈΧΟΥΜΕ ΞΕΧΆΣΕΙ... να είστε καλά... αλλά ΔΕΝ ΘΈΛΟΥΜΕ ΟΎΤΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΈΡΑ ΣΑΣ, ΟΎΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΜΙΛΆΤΕ.
ΥΓ. Και επι της ευκαιρίας να κάνω μια γνωστοποίηση: Όταν πεθάνω μην διανοηθείτε και έρθετε, θα υπάρχει η κολλητή μου στην πόρτα και δεν θα σας αφήσει να μου πείτε "το στερνό αντίο " ... άλλωστε αυτό το αντίο το έχουμε πει χρόνια πριν... μη με σηκώσετε (από τον τάφο) θα σας πάρει και θα σας σηκώσει...
Καλό παράδεισο στον Δημητρη...
Κουράγιο στους δικούς σου....