ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ: Ο ΔΙΑΡΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ ΤΗΣ ΒΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

Μεταλλείο Ολυμπιάδας: Ανάμεσα στο φυτώριο και το δάσος!!!

Πριν κάποιοι αναρωτηθούν ή επιχειρήσουν να αμφισβητήσουν την μεγάλη αλήθεια που διατυπώνεται στον τίτλο της ανάρτησης μας, ας διαβάσουν τα στοιχεία μιας μόνο παραμέτρου αυτής της συλλογικής αλήθειας, η οποία αποτελεί κοινό τόπο για όσους ζούνε ή επισκέπτονται την ΒΑ Χαλκιδική και ειδικότερα τον δήμο Αριστοτέλη, όπου διοικητικά υπάγονται τα 317.000 στρέμματα γης, κυρίως δασικής, των Μεταλλείων Κασσάνδρας.

Το καλοκαίρι του 2006 κάηκαν συνολικά 60.000 στρέμματα στην Κασσάνδρα. Το 2012 κάηκαν άλλα τόσα περίπου στρέμματα (55.000) μεταξύ της δασικής περιοχής που αναπτύσσεται ανάμεσα στην Ουρανούπολη και το Άγιο Όρος, ενώ σε περίπου 10.000 στρέμματα δάσους υπολογίζονται (χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η καταμέτρηση) αυτά που κάηκαν στην Σιθωνία προπαραμονή της 28ης Οκτωβρίου.

Μόνο δηλαδή από αυτές τις 3 μεγάλες καταστροφικές φωτιές η χερσόνησος μας μέσα σε 12 χρόνια έχασε περίπου 125.000 στρέμματα δασικού πνεύμονα, χωρίς να υπολογίζονται οι απώλειες στρεμμάτων που καταγράφονται κάθε χρόνο σε μικροεστίες φωτιάς.

Παραδόξως, για αυτή την τρομακτική απώλεια και επιβάρυνση σε περιβαλλοντικό πλαίσιο, κανένας επώνυμος οικολόγος δεν έκλαψε, δεν έδειξε στεναχωρημένος, ή δεν μπήκε στον κόπο να κινητοποιήσει ομολόγους τους για να γίνει μια συλλογική όσο και στοχευμένη δεντροφύτευση με τα χρήματα που εισπράττονται μέσω ΜΚΟ.

Αντιθέτως, όλα αυτά τα χρόνια (ιδίως στην Κασσάνδρα) μέσα στις καμένες δασικές εκτάσεις εκτός από τα λουλούδια και τα φυτά που ξεπροβάλλουν μέσα από την διαδικασία της φυσικής αναγέννησης, ορατές έγιναν εκατοντάδες μεζονέτες, οικίες και τουριστικές μονάδες, από ανταλλαγές ή πωλήσεις εκτάσεων διαφόρων συνεταιρισμών. Ένα φαινόμενο που ευδοκιμεί εδώ και δεκαετίες σ' όλη την Χαλκιδική, πιθανώς και σ' όλη την χώρα.

Όλα αυτά ουδόλως ενόχλησαν τους αυτόκλητους προστάτες του περιβάλλοντος. Εν αντιθέσει πάντα, με τα 1.800 στρέμματα που αποψιλώθηκαν στις Σκουριές για να γίνει η μεταλλευτική επένδυση, που προκάλεσαν την οργή και την μήνη τους και πολλά άλλα γνωστά και μη εξαιρετέα και πιθανώς και μη καταδικαστέα από την δικαιοσύνη.

Από την άλλη πλευρά, μέσα σε αυτά τα 12 χρόνια που η υπόλοιπη Χαλκιδική μετράει τις απώλειες χιλιάδων στρεμμάτων δασικής γης, τα μεταλλεία Κασσάνδρας αποδεικνύονται ως ο μεγαλύτερος και διαρκής προστάτης της δασικής έκτασης των 317.000 στρεμμάτων γης που βρίσκονται στην κατοχή τους, καθώς δεν έχει χαθεί ούτε μισό στρέμμα από φωτιά. Ούτε βεβαίως σημειώθηκαν απώλειες στο απώτατο παρελθόν, απλά καταφεύγουμε στην τελευταία 12ετία προς χάριν της συγκριτικής διαδικασίας.

Χώρια το μοναδικό φυτώριο με χιλιάδες άνθη και φυτά που έχει αναπτυχθεί στην Ολυμπιάδα και το οποίο είναι το μεγαλύτερο στην χώρα!

Αυτό σε όσους είναι σκεπτόμενοι λέει πολλά. Αρκεί να αναλογιστούμε απέναντι σ' αυτή την φροντίδα και προστασία που παρέχει η λειτουργία των μεταλλείων προς το δάσος, ποιά είναι η περιβαλλοντικά φιλική πρόταση αυτών που ορκίζονται στην "εναλλακτική όσο και ήπια ανάπτυξη".

Την έχει διατυπώσει καλύτερα από όλους ο ιδρυτής του "παρατηρητηρίου μεταλλευτικών δραστηριοτήτων" πριν από 5 χρόνια στην Ιερισσό κατά την διάρκεια προεκλογικών ζυμώσεων για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014.

Χάραξη και εκμετάλλευση "οικοπέδων 1ης γραμμής" μέσα σε στρέμματα δασικής γής είναι η περίφημη αναπτυξιακή πρόταση του την οποία μπορείτε να ακούσετε στο βίντεο που ακολουθεί μεταξύ 49ου και 55ου λεπτού.

Μετά, ας μην παραξενευόμαστε που αυτού του τύπου "οικολόγοι" ζητούν τον αποχαρακτηρισμό των 317.000 των Μεταλλείων Κασσάνδρας...

*ΥΓ. Για να είμαστε ακριβείς 2 φορές έχει κινδυνέψει από πυρκαγιά οι Σκουριές. Η πρώτη φορά οφείλονταν στο απονενοημένο ψήσιμο κρεάτων από οικολόγους με 7 μποφόρ!!! 

Η 2η φορά ήταν με την εμπρηστική επίθεση στο μεταλλείο των Σκουριών στις 17/2/2013. Οι περιπτώσεις όπου άγνωστοι έκαψαν με μολότοφ γεωτρύπανα και γεννήτριες σε Φισώκα και Πιάβιτσα, κατά το πρόσφατο παρεελθόν, δεν λαμβάνονται ως μείζονα σοβαρά, ούτε βέβαια οι εκαταοντάδες μολότοφ που έχουν ρίξει... οικολόγοι μέσα στο δάσος, στο όνομα της υποτιθέμενης προστασίας του.