Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΗΛΙΟ ΣΟΥΒΛΑΚΙ KAI ΤΖΑΤΖΙΚΙ

Του Θανάση Μαυρίδη 

Η «βαριά βιομηχανία» της χώρας είναι ο τουρισμός. Ας αφήσουμε για τώρα το μόνιμο ερώτημα αν αυτή η «μονομέρεια» της ελληνικής οικονομίας έχει τελικά αποδώσει τα προσδοκώμενα. Η κρίση του κορονοϊού, πάντως, δείχνει ότι η χώρα δεν μπορεί να εξαρτάται μόνο από τον τουρισμό. Μήπως είναι καιρός να θυμηθούμε την βιομηχανία που «θάψαμε» στα χρόνια της σοσιαλμανίας; Πράγματι, η Ελλάδα είχε κάποτε και βιομηχανία!

Είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα θα επηρεαστεί περισσότερο από την κρίση απ’ ότι άλλες χώρες. Κι αυτό διότι στηρίζεται πολύ στον τουρισμό. Είναι κάτι που το επισημαίνουν όλοι οι οικονομικοί αναλυτές από την Ελλάδα και το εξωτερικό με τους οποίους έχει έρθει σε επαφή το liberal.gr., μεταφέροντας τις απόψεις τους σε εσάς. Αυτό έγινε, συνέβη. 

Το ερώτημα δεν αφορά τον προσεχή Σεπτέμβριο, αλλά την επόμενη κρίση. Και γι αυτό οι όποιες ενέργειες θα πρέπει να ξεκινήσουν σήμερα, ημέρα Παρασκευή, την δεκάτη Απριλίου του σωτήριου έτους 2020.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα συναντηθεί στις επόμενες ημέρες με εκπροσώπους της βιομηχανίας και των κατασκευών. Ακριβώς επειδή θέλει να περάσει το μήνυμα ότι βρίσκεται κοντά στον κόσμο της παραγωγής. Αυτή είναι οπωσδήποτε μία καλή αρχή. Διότι ο κόσμος της βιομηχανίας ιδιαίτερα δεν έχει καλή επικοινωνία με την κεντρική εξουσία τα τελευταία χρόνια.

Τρανή απόδειξη η χαμένη μάχη του 2013 – 2014 των ενεργοβόρων βιομηχανιών για τις τιμές του ρεύματος. Η τότε κυβέρνηση αρνήθηκε να δει το προφανές, ότι οι ελληνικές βιομηχανίες πλήρωναν ακριβότερα το ρεύμα από τους ευρωπαίους συναδέλφους τους, καθιστώντας τους μη ανταγωνιστικούς. Η προηγούμενες κυβερνήσεις έκαναν την επιλογή τους, έκλεισαν την πόρτα στην βιομηχανία. Δεν ήθελαν παραγωγή. Αν ήθελαν θα έκαναν τελείως διαφορετικά πράγματα.

Οι αναλύσεις συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα θα επηρεαστεί δυσανάλογα περισσότερο, λόγω υψηλής εξάρτησης της χώρας μας από τον τουρισμό και τις συναφείς οικονομικές δραστηριότητες (ταξίδια, εστίαση, μεταφορές, κλπ…).

Ο μόνος άλλος τομέας της οικονομίας αξιόλογου μεγέθους, που φέρνει δια των εξαγωγών εισόδημα στη χώρα μας (είναι αυτός της βιομηχανίας.

H Ελληνική βιομηχανία αναμένεται να υποστεί και αυτή πλήγμα ως συνέπεια του διεθνούς disruption, της πτώσης της κατανάλωσης λόγω μείωσης των εισοδημάτων και αύξησης της ανεργίας. 

Το εύρος του πλήγματος θα ποικίλλει πολύ μεταξύ των διαφόρων κλάδων, αλλά σε κάθε περίπτωση, η βιομηχανία θα ανακάμψει ταχύτερα από τις υπηρεσίες καθώς οι ανάγκες σε αγαθά αποτελούν προτεραιότητα. Εξάλλου, και στην χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, οι χώρες με ισχυρή βιομηχανία ανέκαμψαν ταχύτερα. 

Η χώρα μας μπορεί και οφείλει να στοιχηματίσει στην ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανίας. Τόσο ως αντίδοτο στην κρίση, όσο και προκειμένου να κτίσουμε μια οικονομία παραγωγική, εξωστρεφή και λιγότερο ευάλωτη σε παρόμοιες απειλές στο μέλλον.

Ποια είναι η σημερινή κατάσταση της βιομηχανίας; Το ένα τρίτο του ΑΕΠ και της απασχόλησης οφείλονται στην μεταποίηση. Η μεταποίηση είναι από τους μεγαλύτερους εργοδότες της χώρας, με 370.000 άμεσες θέσεις εργασίας, όσες, δηλαδή, και απασχολεί και ο τουρισμός. 

Και να σημειώσουμε και τις εξαγωγές αγαθών, οι οποίες τα τρία τελευταία χρόνια σημειώνουν διαδοχικά ρεκόρ. Τι συνέβη; Μετατράπηκε η Ελλάδα σε μία βιομηχανική υπερδύναμη; Αστεία πράγματα! Αλλά αυτή η βιομηχανία των λίγων και ρομαντικών κάνει μικρά θαύματα. Αν υπάρξει μία στοιχειώδης στήριξη μπορούν να γίνουν περισσότερα.

Από πού να ξεκινήσει κανείς! Οι εισφορές των εργοδοτών, για παράδειγμα, είναι οι υψηλότερες της ΕΕ και του ΟΟΣΑ. «Τιμωρείται» με ένα εξαιρετικά ανελαστικό καθεστώς υπερωριών, όχι μόνο σε σύγκριση με αυτά που ισχύουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες αλλά και σε άλλους κλάδους στην ίδια την Ελλάδα. Και να σημειώσουμε, ακόμη, ότι η συμμετοχή της βιομηχανίας στο ΕΣΠΑ έχει τα τελευταία χρόνια μειωθεί. Τι μας λένε όλα αυτά; Είναι σαν να έχει σηκωθεί μια τεράστια ταμπέλα που να λέει στους βιομήχανους «δεν σας θέλουμε, μείνετε μακριά».

Αυτά που συμβαίνουν σήμερα είναι ίσως μία ευκαιρία για να δούμε τα πράγματα με έναν διαφορετικό τρόπο. Να ξεκαθαρίσουμε ότι πράγματι θέλουμε την βιομηχανία και να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε για να γίνει η ζωή των ανθρώπων της παραγωγής πιο εύκολη. Ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να θυμηθεί ότι στα παλιά χρόνια υπήρχε βιομηχανία και μάλιστα ισχυρή. Είναι θέμα πολιτικής απόφασης το τι θα συμβεί. Και δεν χρειάζεται επιδοτήσεις δισεκατομμυρίων, αλλά μία δικαιότερη αντιμετώπιση.

Αναδημοσίευση από liberal.gr