ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ CO2: Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΙΝΟΥ

Επενδύσεις δισεκατομμυρίων από πετρελαϊκούς κολοσσούς έως τεχνολογικές και αεροπορικές εταιρείες δρομολογούνται στην τεχνολογία δέσμευσης διοξειδίου του άνθρακα, ώστε να εμφανίζεται μειωμένο το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα. 

Ενδιαφέρον έχουν επιδείξει τα τελευταία χρόνια και μεγάλοι ελληνικοί όμιλοι, όπως Mytilineos, ΕΛΠΕ, Motor Oil και Τιτάν, ενώ ήδη έχει ήδη ανοίξει ο δρόμος για το πρώτο έργο δέσμευσης και αποθήκευσης CΟ2 της χώρας από την Energean, με τη δημιουργία υποθαλάσσιας αποθήκης στη λεκάνη του Πρίνου στην Καβάλα, η οποία έχει πάρει το πράσινο φως για επένδυση 390 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης.

Η διαδικασία

Σύμφωνα με σχετική έκθεση του 2018 του IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) για την επιβράδυνση της υπερθέρμανσης του πλανήτη στον 1,5 βαθμό Κελσίου δεν αρκεί πλέον η μείωση των εκπομπών ρύπων. Απαιτείται επιπλέον η αφαίρεση μεταξύ 100-1.000 γιγατόνων διοξειδίου του άνθρακα κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα από την ατμόσφαιρα.

Παρότι η διαδικασία αυτή μπορεί να γίνει με φυσικούς τρόπους (δενδροφύτευση ή βελτιστοποίηση των αγροτικών πρακτικών), πολλές εταιρείες στρέφονται προς την τεχνολογία δέσμευσης αέρα, μέσω της οποίας το διοξείδιο του άνθρακα αφαιρείται από την ατμόσφαιρα. 

Υπάρχουν δύο παραλλαγές: η απλή δέσμευση διοξειδίου του άνθρακα στην πηγή, για παράδειγμα στις παραγωγικές μονάδες, η οποία χρησιμοποιείται ήδη επί δεκαετίες, αλλά και η τεχνολογία άμεσης δέσμευσης αέρα (DAC), με τη δυνατότητα αφαίρεσης του πλεονάζοντος διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα, η οποία εφαρμόζεται σε περιορισμένο βαθμό τα τελευταία χρόνια.

Η άμεση δέσμευση αέρα είναι μία διαδικασία ιδιαίτερα ενεργοβόρα, αλλά και κοστοβόρα (περίπου 50 φορές ακριβότερη για τη δέσμευση ενός μετρικού τόνου έναντι των φυσικών τροπων). Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το CNBC κοστίζει μεταξύ 300-800 δολαρίων ανά μετρικό τόνο. Από αυτή προκύπτει ένα υποπροϊόν άνθρακα, σε αέρια ή υγρή μορφή ανάλογα με την τεχνολογία που χρησιμοποιείται.

Πού αξιοποιείται το δεσμευμένο αέριο;

Υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές για το προϊόν της διαδικασίας. Οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον κλάδο, ιδίως στις ΗΠΑ ενδέχεται να το πουλήσουν σε πετρελαϊκές. Οι τελευταίες με τη σειρά τους διοχετεύουν τον δεσμευμένο αέρα σε πετρελαιοπηγές για την αραιοποίηση του πετρελαίου, καθιστώντας έτσι την εξαγωγή ευκολότερη. Πρόκειται για τη διαδικασία ενισχυμένης ανάκτησης πετρελαίου.

Σε άλλες περιπτώσεις, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και το περιβαλλοντικό κόστος, ορισμένες εταιρείες αναμειγνύουν το προϊόν με νερό και το αποθηκεύουν στη γη, όπου τελικά ορυκτοποιείται. Τέλος, υπάρχει και η επιλογή της μόνιμης αποθήκευσης του προϊόντος σε εξαντλημένες πετρελαιοπηγές ή υπόγειες αποθήκες.

φωτ. intimenews

Η περίπτωση του Πρίνου

Με επένδυση 390 εκατ. ευρώ που έχει λάβει έγκριση από το Ταμείο Ανάκαμψης, το έργο της Energean στη λεκάνη του Πρίνου στην Καβάλα αναμένεται να αξιοποιήσει την τελευταία λύση. Το έργο, το οποίο δρομολογείται προς αδειοδότηση το πρώτο εξάμηνο του 2024 προβλέπει τη μετατροπή των εξαντλημένων πετρελαιοφόρων κοιτασμάτων και όσων οδεύουν προς εξάντληση σε χώρους αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα. 

Όπως αναφέρει η εταιρεία, στόχος του έργου – σε συνδυασμό με το παράλληλο πρόγραμμα παραγωγής καθαρού υδρογόνου στην περιοχή – είναι η σταδιακή απεξάρτησή του από τις διακυμάνσεις των τιμών πετρελαίου και την περαιτέρω μείωση του περιβαλλοντικού του αποτυπώματος. Η χωρητικότητα εκτιμάται κατ’ ελάχιστον στους 40 εκατ. τόνους διοξειδίου του άνθρακα και ενδέχεται να ανέλθει έως και τους 200 εκατ. τόνους.

Από την ανακοίνωση του σχεδίου μέχρι και σήμερα, έχουν ανακύψει σειρά εμποδίων για την Energean, για τα οποία έγινε πέρυσι προσπάθεια να ξεπεραστούν με τροπολογίες του ΥΠΕΝ. Με την τελευταία που υποβλήθηκε στις αρχές Οκτωβρίου, άνοιξε ο δρόμος για διερεύνηση της περιοχής, με άδεια έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων. 

Εφόσον διαπιστωθεί ότι διαθέτουν επαρκή δεδομένα, ιδίως γεωλογικά, γεωφυσικά και γεωτρητικά, οι αρμόδιοι φορείς θα αποκτήσουν υπό τις προϋποθέσεις το δικαίωμα συνέχισης και ολοκλήρωσης διαδικασίας διερεύνησης συγκεκριμένης περιοχής με σκοπό να διαπιστωθεί καταλληλότητά για αποθήκευση C02. Σημειώνεται πως η διάρκεια χρήσης ορίζεται σε 25 έτη με δυνατότητα παράτασης.

Πηγή: moneyreview.gr