Πρωτοβουλία Πολιτών Δήμου Αριστοτέλη

Η Γαλλία εδώ και δύο μήνες βρίσκεται  σε κατάσταση βρασμού με αφορμή την ψήφιση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου που ανεβάζει τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 χρόνια. Η κυβέρνηση και οι υπερασπιστές του ψηφισθέντος από την Γαλλική Εθνοσυνέλευση νομοσχεδίου υποστήριζαν ό,τι χωρίς αυτή την μεταρρύθμιση και κάποιες άλλες επιμέρους   διατάξεις μέσα σ’ αυτή, το 2030 θα έσκαγε η βόμβα του ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού καθώς δεν θα έβγαινε ο λογαριασμός των παχυλών συντάξεων που χορηγεί το Γαλλικό κράτος στους συνταξιούχους του. Στον αντίποδα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τα εργατικά συνδικάτα υποστήριζαν πως το εν λόγω νομοσχέδιο πέρα από την αύξηση της ηλικίας προήγαγε τον ρομποτισμό και την απόλυτη ψηφιοποίηση της ζωής όλων των πολιτών.  

Του Γιάννη Μανιάτη* Aν θέλουμε να ξεφύγουμε από μνημόνια και δανειστές, πρέπει με καθαρό και σαφή τρόπο να εντοπίσουμε νέες πηγές εθνικού πλούτου και νέες προοπτικές δημιουργίας θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.  Οι Ορυκτές Πρώτες Ύλες, τα εθνικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων, οι αγωγοί φυσικού αερίου και η μετεξέλιξη της χώρας στη μεγαλύτερη τεχνική βάση της Μεσογείου για κατασκευή, συντήρηση κι επιδιόρθωση εξεδρών άντλησης και αγωγών, αποτελούν τη μεγάλη αναπτυξιακή πρόκληση για ένα άλλο παραγωγικό μοντέλο. Οι τελευταίες εξελίξεις στις εθνικές έρευνες Υδρογονανθράκων, με την εκδήλωση ενδιαφέροντος συμμετοχής από πετρελαϊκούς κολοσσούς, δικαιώνουν την προοδευτική πατριωτική προσπάθεια που ξεκινήσαμε το 2011 να ανοίξουμε το φάκελο "Ελληνικοί Υδρογονάνθρακες". 

Όλοι οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία Κασσάνδρας, οι πραγματικοί κάτοικοι της Χαλκιδικής, ανακοίνωσαν την μαζική συμμετοχή τους στην Γενική Απεργία που προκήρυξε η ΓΣΕΕ και το Εργατικό Κέντρο της Χαλκιδικής. Οι μεταλλωρύχοι θα  κατεβούν στη Θεσσαλονίκη για να λάβουν μέρος στην πορεία που θα γίνει εκεί μαζί με άλλες εργατικές ενώσεις και σωματεία εργαζομένων.                                                     Όπως αναφέρεται και στην σχετική αφίσα τους:

*Ακολουθεί σχόλιο του blog Την περιέργειά μου τράβηξε ανάρτηση στο ρεσπέντζα, με τίτλο «Οι αγρότες της ΒΑ Χαλκιδικής ενάντια στο ασφαλιστικό και στις εξορύξεις χρυσού» .  Διαβάζοντας και το κείμενο, κατάλαβα αμέσως…  « Στα μπλόκα και οι αγρότες της ΒΑ Χαλκιδικής. Πλήθος τρακτέρ συγκεντρώθηκαν στη πρωτεύουσα του δήμου Αριστοτέλη, την Ιερισσό, για να διαδηλώσουν ενάντια στο ασφαλιστικό αλλά ταυτόχρονα και ενάντια στις εξορύξεις χρυσού στη περιοχή τους.» !!! Και έχει και μια φωτογραφία με 6-7 τρακτέρ παρατεταγμένα δίπλα σε ένα πανό που λέει «Οι αγρότες λέμε όχι στην εξόρυξη χρυσού»!

Του Γιώργου Κούρου  Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού, έλεγε ο Μένανδρος, χωρίς φυσικά να γνωρίζει πόση αξία θα είχε η συγκεκριμένη φράση στη σημερινή πολιτική σκηνή. Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει αδυναμία να επαναλαμβάνει τα λάθη της. Διότι φυσικά όλοι θυμόμαστε πότε είχε ανακύψει και πάλι μείζον θέμα με τις Σκουριές. Την εποχή Λαφαζάνη. Τότε που οι διαπραγματεύσεις πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο, η Ελλάδα ήταν ένα βήμα έξω από το ευρώ και από την Ευρώπη. Τότε που κάποιοι ετοίμαζαν «εισβολή» στο Νομισματοκοπείο και να αλώσουν τις τραπεζικές θυρίδες. Από τότε όμως μέχρι σήμερα ελπίζαμε ότι έχουν αλλάξει πολλά. Τουλάχιστον αυτή την εντύπωση έδιναν αρκετά στελέχη της κυβέρνησης.

*Ακολουθεί σχόλιο του blog Ένα απελευθερωμένο, σταθερό επενδυτικό περιβάλλον απαιτεί λιγότερη γραφειοκρατία, αναγνώριση της αναλήψεως κινδύνων και ευνοϊκό ιδεολογικό κλίμα απέναντι στην επιχειρηματικότητα και τον αναπτυξιακό της ρόλο.  Οι συνθήκες αυτές είναι ανύπαρκτες στην Ελλάδα και ούτε είναι δυνατόν να υπάρξουν, καθ’ όσον αντίκεινται στον λαϊκισμό και την δήθεν προοδευτική ιδεολογία πού επικαλείται ή κυβέρνηση. Είναι γνωστό πλέον, τόσον από θεωρητικής όσο και από πρακτικής πλευράς, ότι οι πολιτικές παρατάξεις πού εμπνέονται από ολοκληρωτικά θεωρητικά σχήματα (αντιφιλελεύθερα, ως εκ τούτου), ναι μεν στηρίζονται στην πολιτική εξαπάτηση και την πρώτη της ύλη, τον λαϊκισμό, όμως αισθάνονται και βαθύτατη αποστροφή προς την δημοκρατία και τον λαό τον όποιο, συνήθως, επικαλούνται για να δικαιολογήσουν ατοπήματα, βίαιες παραβιάσεις δικαιωμάτων και αυταρχικές μορφές διακυβερνήσεως.