Πρωτοβουλία Πολιτών Δήμου Αριστοτέλη

Από το 2020 και μετά οι επιδόσεις του εμπορικού ισοζυγίου καθώς και του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών όχι μόνο επιβραδύνουν την αναπτυξιακή διαδικασία, αλλά και αποδεικνύουν ότι η ελλειμματικότητα των εξωτερικών συναλλαγών παραμένει διαρθρωτικό κι όχι συγκυριακό πρόβλημα. Στα τελευταία στοιχεία για το έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών (α’ πεντάμηνο του 2024) έρχεται να προστεθεί μια σειρά άλλων δεδομένων, όπως η συνεχιζόμενη και υπερβολική συμμετοχή της κατανάλωσης στην διαμόρφωση του ΑΕΠ, το πολύ χαμηλό ποσοστό των επενδύσεων, η μικρή παραγωγικότητα και η αύξηση της πραγματικής συναλλαγματικής ισοτιμίας. Όλα τα παραπάνω συνδυάζονται με την διαρκώς μεγαλύτερη εξάρτηση του εθνικού προϊόντος από τις εισαγωγές και την αδύναμη τεχνολογική ένταση των εξαγωγικών προϊόντων.

Η δημόσια συζήτηση που έχει ανοίξει το τελευταίο χρονικό διάστημα για τα ακανθώδη ζητήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων στη βάση της οριστικής (;) επίλυσης αυτών, κλείνει σχεδόν πάντα με μια μόνιμη “αγωνία” . Θα βρεθεί εκείνη η οδός της οποίας η επιλογή θα συμβάλλει στην ενίσχυση της εθνικής κυριαρχίας μας και όχι στην απώλεια της; Βέβαια, σε κάθε τέτοια συζήτηση, η “εθνική κυριαρχία”, ως όρος, συνδέεται αυστηρά με τομείς και παραμέτρους, που κατά την γνώμη μας, δεν την ενδυναμώνουν επί της ουσίας. Μάλλον, το ακριβώς αντίθετο…! Όλοι ξεχνάμε πως την εθνική κυριαρχία δεν την ορίζει, για παράδειγμα, ΜΟΝΟ η κατοχή εξοπλιστικών προγραμμάτων αιχμής, αλλά και η παρουσία μιας ισχυρής παραγωγικής βάσης , που δίνει τις ακριβείς διαστάσεις του βαθμού οικονομικής αυτοτέλειας κάθε χώρας.