ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΜΗΤΗΡ ΠΑΣΗΣ ΜΑΘΗΣΕΩΣ(2ο Μέρος) ΑΚΑΡΙΑΙΑ ΤΗΞΗ... ΜΟΝΟ !

Η σημερινή μας θεματική ενότητα θα ασχοληθεί με τον κύριο λόγο της μη χρήσης κυανίου στη μεταλλευτική επένδυση, που αφορά το δήμο μας. Ο λόγος αυτός ακούει στο όνομα flash smelting, ελληνιστί «ακαριαία τήξη», μια τήξη που χρησιμοποιήθηκε κατά το δοκούν από τους έχοντες αμφιβολία για την βιωσιμότητα της επένδυσης, σε ότι αφορά την προστασία του περιβάλλοντος. Δεν δίστασαν μάλιστα να συνδέσουν την ακαριαία τήξη… με την τήξη του πυρηνικού αντιδραστήρα της Φουκοσίμα! Δυστυχώς, αυτοί επιλέγουν τη μέθοδο της ανεπανόρθωτης έκθεσης στα μάτια και τις συνειδήσεις όλων ημών…

Το blog στην προσπάθεια αυτή δημοσιεύει σήμερα τμήματα από το απαντητικό υπόμνημα των μηχανικών της Ελληνικός Χρυσός, που σχετίζονται με την μέθοδο της ακαριαίας χρήσης, τη μεθόδου δηλαδή, που θα εφαρμοστεί για την απόληψη και το διαχωρισμό των μεταλλευμάτων. Προηγούνται πάνω από τις απαντήσεις των μηχανικών οι αιτιάσεις της Ο.Ε.  του ΤΕΕ/ΤΚΜ...

   

Προβάλλεται ότι «1. Η πρώτη αναφορά Μεταλλουργίας Χρυσού στα «Μεταλλεία Κασσάνδρας» γίνεται στην ΜΠΕ «ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ & ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΑΣ ΧΡΥΣΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑΣ/ΜΕΤΒΑ 1987 από την ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΚΕΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ ΑΙΓΑΙΟΥ Α.Ε. Ως βέλτιστη μέθοδος οξείδωσης επιλέχθηκε από τη ΜΕΤΒΑ η «Υδατική οξείδωση υπό πίεση» (SHERRIT-GORDON). Εξετάστηκε επίσης η «Μέθοδος Θειωτικής φρύξης OUTOKUMPU» η οποία απορρίφθηκε λόγω χαμηλής ανάπτυξης της τεχνολογίας, αδυναμίας οικονομικών εκτιμήσεων λόγω μη παροχής στοιχείων από τον κάτοχο της τεχνολογίας και επί πλέον λόγω της παραγωγής από την καύση εξαιρετικά μεγάλων ποσοτήτων SO2 και Α2 Ο3 ( ΜΠΕ ΜΕΤΒΑ σελ.15). H μέθοδος αυτή σε παραλλαγή/εξέλιξη είναι η επιλεγείσα από την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ «ακαριαία τήξη» (flashsmelting) με καύση του εμπεριεχόμενου στο συμπύκνωμα Θείου.

2. Η TVΧ επέλεξε την αυτή με την MEΤΒΑ μέθοδο στην αρχική ΜΠΕ/1997 και στην συνέχεια κατέληξε στην εκλογή της «Βακτηριδιακής Οξείδωσης» (ή Bio-Oxidation)».

Η αξιολόγηση των ιστορικών προσπαθειών αξιοποίησης που έγιναν στο παρελθόν, τόσο από την θετική όσο και από την αρνητική τους πλευρά, αποτέλεσε ένα από τα βασικά κριτήρια που ελήφθησαν υπόψη στον σχεδιασμό της πρότασής μας. Για άλλη μία φορά θα επαναλάβουμε ότι οι προτάσεις που έγιναν στο παρελθόν, είτε από την ΜΕΤΒΑ είτε από την TVX ήταν προσανατολισμένες στην καθετοποίηση μόνο του χρυσού από το συμπύκνωμα πυριτών Ολυμπιάδας σε αντίθεση με την δική μας προσέγγιση, που αφορά την καθετοποίηση του συνολικού μεταλλευτικού δυναμικού της περιοχής.

Απλά για λόγους επιστημονικής δεοντολογίας στη συνέχεια παραθέτουμε ορισμένα στοιχεία σε αντιπαραβολή των όσων προβάλλονται από τους «συναδέλφους» του ΤΕΕ-ΤΚΜ για την αποκατάσταση της επιστημονικής αλήθειας και μόνο. Συγκεκριμένα:

1.   Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η επιχειρούμενη ταύτιση της μεταλλουργικής μεθόδου της θειωτικής φρύξης με αυτήν της ακαριαίας τήξης οφείλεται σε επιστημονική άγνοια των «συναδέλφων» του ΤΕΕ-ΤΚΜ και όχι σε σκοπιμότητα. Βέβαια, το γεγονός ότι στην Ο.Ε. του ΤΕΕ-ΤΚΜ συμμετέχουν και ένας χημικός μηχανικός και ένας μεταλλειολόγος μηχανικός, μάλλον γέρνει την πλάστιγγα προς την σκοπιμότητα και παραπλάνηση των άλλων «συναδέλφων» της Ο.Ε. Βέβαια, στην σημερινή εποχή της σύγχρονης τεχνολογίας και οι «παραπλανημένοι συνάδελφοι» της Ο.Ε. του ΤΕΕ-ΤΚΜ θα μπορούσαν με ένα απλό search στο internet να καταλάβουν την διαφορά. Φαίνεται ότι δεν ήθελαν ή καλύτερα δεν τους ενδιέφερε.

2.   Για την αποκατάσταση και μόνο της επιστημονικής αλήθειας παραθέτουμε την αρχή λειτουργίας των δύο μεταλλουργικών μεθόδων:

Θειωτική φρύξη ως μέθοδος προκατεργασίας πριν την κυάνωση που εξετάστηκε ως μία εκ των εναλλακτικών τεχνολογιών από την ΜΕΤΒΑ για την ανάκτηση χρυσού (A. Kontopoulos & M. Stefanakis, Process options for refractory sulfide gold ores: Technical, Environmental and Economic Aspects, EPD Congress ’90, The Minerals, Metals and Materials Society, 1990, page 399): Πρόκειται για μία μέθοδο γνωστή ως «Sulphatizing Volatilization Process» που αναπτύχθηκε από τους H. Tuovinen and P. Setala (Removal of harmful impurities from iron, copper, nickel and cobalt concentrates and ores, TMS Paper Selection A82-4), στην οποία τα συμπυκνώματα αρσενικούχων πυριτών (FeS-FeAsS) θερμαίνονται σε ατμόσφαιρα αέριου θείου με πίεση ατμών θείου 0,05 – 1 bar και σε θερμοκρασία 500-900◦C. Υπό αυτές τις συνθήκες, το Αs εξαχνώνεται, απομακρύνεται και ανακτάται υπό τη μορφή ενός πολυμερούς Αs-S το οποίο χαρακτηρίζεται από μικρή διαλυτότητα. Το προϊόν της θειωτικής φρύξης είναι FeS το οποίο περιέχει και τον Au. Και προφανώς για την ανάκτηση του Au από το FeS εφαρμόζεται η συμβατική μέθοδος της κυάνωσης.

Ακαριαία τήξη (από το βιβλίο του καθ. Μούσουλου «Μεταλλουργία Χαλκού», Αθήνα 1976, σελ. 30, που διδαχθήκαμε τουλάχιστον όλοι οι μεταλλειολόγοι μηχανικοί στα φοιτητικά μας χρόνια): «Εισήχθη προ τινών ετών και επεξετάθη σήμερον ευρέως η διεξαγωγή της τήξεως εντός αντιδραστήρος Flash. Πρόκειται περί της μεθόδου Outokumpu, συμφώνως προς την οποίαν το συμπύκνωμα, αφού προηγουμένως ξηρανθή και αναμιχθεί μετά των καταλλήλων συλλιπασμάτων, αποστέλλεται εντός θαλάμου καύσεως μετ’ αέρος προθερμανθέντος εις 500^◦C. Η αναπτυσσόμενη θερμοκρασία είναι τόσον υψηλή, ώστε το φορτίον να τήκεται. Το τήγμα συγκεντρούται εις τον πυθμένα της υποκειμένης καμίνου, όπου διαχωρίζεται εις τας δύο φάσεις: σκωρία και matte. Η κατά τα ανωτέρω λαμβανομένη matte συνίσταται βασικών εκ θειούχου χαλκού (Cu2S) και θειούχου σιδήρου (FeS) μετά μικράς ποσότητος μαγνητικού οξειδίου του σιδήρου (Fe3O4). Συμπαρασύρει μετ’ αυτής μέταλλα, ως το νικέλιο, ο χρυσός, ο άργυρος, εφ’ όσον ταύτα συνυπάρχουν εντός του αρχικού μεταλλεύματος. Ο μετασχηματισμός της matte ταύτης εις μεταλλικόν χαλκό, δηλαδή η παραγωγή του blister copper, συνεπάγεται την απομάκρυνση του θείου και του σιδήρου δι’ οξειδώσεως τούτων εντός ειδικού μεταλλάκτου. Ο χρυσός και ο άργυρος παραμένουν εντός του blister και ανακτώνται κατά τα ακολουθούντα στάδια καθαρισμού. Στο στάδιο καθαρισμού του χαλκού blister, του οποίου η περιεκτικότης ευρίσκεται μεταξύ 98,5 και 99,5% Cu, επιδίωξις είναι η απαλλαγή του από διαφόρους προσμίξεις και περιορισμός του συνόλου τούτων κάτω του 0,25%. Δια την μείωσιν των ακαθαρσιών εις τα ως άνω επίπεδα ο χαλκός blister τήκεται εις κατάλληλον κάμινον και εμφυσάται αήρ εντός του λουτρού προς οξείδωσιν και απομάκρυνσιν των διαφόρων προσμίξεων. Κατά την εμφύσησιν ταύτην ποσότης χαλκού οξειδούται προς CuO₂. Ακολουθεί φάσις αναγωγή του οξειδίου του χαλκού προς επαναφορά της περιεκτικότητας οξυγόνου εις τα παραδεκτά όρια και απόχυσιν του καθαρού μετάλλου. Τα στοιχεία κοβάλτιο (Co), σελήνιον (Se), τελλούριον (Te) ασήμαντον μεταβολήν υφίστανται, ο δε χρυσός (Αu) ουδεμίαν – Πάντα ταύτα παραμένουν μετά του χαλκού. Απαιτείται κατ’ ουσίαν ηλεκτρόλυσις δια τον διαχωρισμό του χρυσού (Au), αργύρου (Ag), σεληνίου (Se) και τελλουρίου (Te)».  

3.   Το 1997 δεν κατατέθηκε καμία ΜΠΕ από την TVX για μεταλλουργία και ποτέ δεν επέλεξε την «αυτήν με την ΜΕΤΒΑ μέθοδο».  

4.   Η TVX δεν κατέληξε στην επιλογή της Βακτηριακής Οξείδωσης. Η TVX κατέληξε στην επιλογή (α) οξειδωτικής προκατεργασίας του συμπυκνώματος πυριτών Ολυμπιάδας με συνδυασμό Βιοοξείωσης και Υδατικής Οξείδωσης υπό πίεση προκειμένου να μετατραπούν οι θειούχες ενώσεις σε θειικές με ταυτόχρονη αποδέσμευση του υπομικροσκοπικού χρυσού ακολουθούμενο από (β) εκχύλιση με κυανιούχο νάτριο προκειμένου να ανακτηθεί ο περιεχόμενος χρυσός.

Προβάλλεται ότι «3. Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ παρουσίασε αρχικά στο ‘’Επενδυτικό Σχέδιο’’/2006 και στην ΠΠΕ/2006 την επιλογή της “ακαριαίας τήξης (Flash Smelting) της OUTOKUMPU ως μέθοδο μεταλλουργικής ανάκτησης του Χρυσού, μόνον από τους Αρσενοπυρίτες Ολυμπιάδας (και «Μαύρων Πετρών») χωρίς εκχύλιση με κυάνιο. Για τον Χρυσό του Χαλκοπυρίτη ( Πορφύρη) των «Σκουριών» παρουσίαζε ότι η ανάκτηση του ελεύθερου Αu (30%) του συνολικού θα γίνει βαρυτομετρικά ενώ το υπόλοιπο 70% ως συμπύκνωμα Au-Cu θα μεταφερθεί προς μεταλλουργική κατεργασία σε ειδικές πυρομεταλλουργίες του εξωτερικού. Η αρχική αυτή παρουσίαση της μεθόδου Flash Smelting στον «εξαιρετικά δυσκατέργαστο» Αρσενοπυρίτη για ανάκτηση του Χρυσού χωρίς Κυάνωση, γεννά εύλογα ερωτηματικά καθώς η μέθοδος της OUTOKUMPU εφαρμόζεται εκτεταμένα παγκόσμια για ανάκτηση Χαλκού και Νικελίου και δεν είναι λογική η μεταφορά του συμπυκνώματος Au-Cu για μεταλλουργική επεξεργασία στο εξωτερικό όταν σε απόσταση μόλις 10 Km η Εταιρεία λειτουργεί το εξαιρετικά δαπανηρό συγκρότημα Flash Smelting, ιδανικό για ανάκτηση του Χαλκού.

4. Οι προθέσεις της Εταιρείας αποσαφηνίζονται στην ΜΠΕ που κατέθεσε τον Αύγουστο 2010: Το πυρομεταλλουργικό συγκρότημα Flash Smelting θα χρησιμοποιηθεί για μεταλλουργική ανάκτηση Χρυσού, Χαλκού, Μολύβδου, Αργύρου και Ψευδαργύρου. Η ανάκτηση Pb, Ag και Zn από τα συμπυκνώματα γαληνίτη και σφαλερίτη δεν αναφέρεται ρητώς στη ΜΠΕ, όμως είναι μέσα στις δυνατότητες της μεθόδου και είναι σύμφωνη με την Οικονομική/Στρατηγική Επιλογή της εταιρείας για “αξιοποίηση του συνόλου του μεταλλευτικού δυναμικού της περιοχής”. Το προτεινόμενο Συγκρότημα στον «Μ. Λάκκο» θα περιλαμβάνει εκτός των πυρομεταλλουργικών Εγκαταστάσεων και μονάδα παραγωγής Κρυογεννητικού Οξυγόνου και Εργοστάσιο παραγωγής 450.000 ton H2SO4 ετησίως. Ως εναλλακτικές τεχνολογίες που εξέτασε η Ελληνικός Χρυσός για την μεταλλουργία είναι οι ακόλουθες:

• Μέθοδος συνδυασμού Φρύξης και Υδατικής Οξείδωσης υπό πίεση που αναπτύχθηκε από τον καθ. Α. Κοντόπουλο του ΕΜΠ.

• Μέθοδος της Υδατικής Οξείδωσης υπό Πίεση, που είχε αρχικά επιλεγεί από την ΜΕΤΒΑ

Και οι δύο αυτές συνεπάγονται χρήση κυανιούχων διαλυμάτων.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τον Πίνακα 4.4.1-1. το κόστος εγκατάστασης και λειτουργίας για τις τρεις μεθόδους όπως παρουσιάζονται στη σειρά βρίσκεται σε αναλογία 2,7:1,7:2

Πραγματικά ως μηχανικοί δεν κατανοούμε τα ως άνω. Οι «συνάδελφοι» της Ο.Ε. του ΤΕΕ-ΤΚΜ μπήκαν στη διαδικασία να γράψουν μία ολόκληρη σελίδα για να μας κατηγορήσουν για ποιο πράγμα;

Από πότε μία μεταλλουργική κατεργασία που δύναται να αξιοποιήσει το σύνολο του μεταλλευτικού δυναμικού της περιοχής χαρακτηρίζεται ως έγκλημα; Από πότε μία μεταλλουργική κατεργασία που δεν χρησιμοποιεί κυανιούχα διαλύματα χαρακτηρίζεται ως έγκλημα; Από πότε μία μεταλλουργική κατεργασία που έχει υψηλότερο κόστος εγκατάστασης και λειτουργίας από τις εναλλακτικές χαρακτηρίζεται ως έγκλημα;

Και βέβαια, αναρωτιόμαστε κύριοι «συνάδελφοι» της Ο.Ε. του ΤΕΕ-ΤΚΜ, εάν είναι τυχαία η επιλεκτική αναφορά μόνο στην παράμετρο κόστους εγκατάστασης και λειτουργίας της προτεινόμενης μεταλλουργίας έναντι των εναλλακτικών μεθόδων που δίνεται στον Πίνακα 4.4.1-1. Αναρωτιόμαστε γιατί δεν κάνετε ταυτόχρονη αναφορά και στις άλλες παραμέτρους αξιολόγησης της προτεινόμενης μεθόδου έναντι των δύο εναλλακτικών που αναφέρονται στον ίδιο Πίνακα;

Προβάλλεται ότι «Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται από την παρουσίαση της μεθόδου από τον Επ. Καθ. του ΕΜΠ κ. Δ. Πάνια, στην ημερίδα που διοργανώθηκε από το Τμήμα Γεωλογίας του Α.Π.Θ. με τίτλο «Η Συμβολή του Ορυκτού Πλούτου της Βόρειας Ελλάδας στην Ανάπτυξη της Εθνικής Οικονομίας», όπου ως βασικό μειονέκτημα εμφανίζεται η μη ύπαρξη προηγούμενης εμπειρίας διεθνώς για απόληψη χρυσού. Στην ίδια παρουσίαση ως βασικά μειονεκτήματα εμφανίζονται:

1. η μεγάλη πολυπλοκότητα

2. το υψηλό κόστος εγκατάστασης και λειτουργίας

3. η μεγάλη επιφάνεια εγκατάστασης

4. το υψηλό κόστος συντήρησης (σημειώνεται η μεγάλη σημασία της συντήρησης σε μια τέτοια εγκατάσταση )

5. είναι ζήτημα η δυνατότητα απορρόφησης από την αγορά του θειικού οξέος» .

Το κατά πόσο τα μειονεκτήματα που παρουσίασε ο Επ. Καθ. του ΕΜΠ κ. Δ. Πάνιας στην εν λόγω ημερίδα «επιβεβαιώνουν» τα όσα ισχυρίζονται οι «συνάδελφοι» της Ο.Ε. του ΤΕΕ-ΤΚΜ περί ακαταλληλότητας της προτεινόμενης μεταλλουργίας, το αφήνουμε στην δική σας κρίση. Απλά παραθέτουμε αυτούσια και τα ταυτόχρονα πλεονεκτήματα που παρουσίασε ο Επ. Καθ. Κ. Δ. Πάνιας στην ίδια ημερίδα, στην ίδια παρουσίαση, στην ίδια διαφάνεια:

«Πλεονεκτήματα

1.   Έχει τεχνολογική αρτιότητα γιατί χρησιμοποιεί state-of-the-art τεχνολογίες για την επεξεργασία θειούχων μεταλλευμάτων που αποτελούν βέλτιστες διαθέσιμες τεχνικές.

2.   Επιλύει το πρόβλημα εκπομπών του S μετατρέποντάς το σε πυκνό διάλυμα H2SO4 που είναι ένα εμπορικό προϊόν.

3.   Επιλύει με την καλύτερη διαθέσιμη τεχνολογία σήμερα το πρόβλημα των εκπομπών του As σταθεροποιώντας το στη μορφή του κρυσταλλικού σκοροδίτη και αποθέτοντάς το με ασφάλεια σε σύγχρονο χώρο απόθεσης βιομηχανικών απορριμμάτων

4.   Τα στερεά παραπροϊόντα (σκωρίες) είναι αδρανή και μπορούν είτε να αξιοποιηθούν είτε να εναποτεθούν με ασφάλεια στο χώρο απόθεσης βιομηχανικών απορριμμάτων

5.   Το νερό επαναχρησιμοποιείται σχεδόν ολοκληρωτικά στην ίδια τη βιομηχανική μονάδα με συνέπεια την ύπαρξη περιορισμένων υγρών αποβλήτων

6.   Δεν χρησιμοποιεί τοξικά αντιδραστήρια».

Τα παραπάνω είναι προς διάψευση. Αναμένουμε.

Προβάλλεται ότι «Κατά τη συνάντηση της Ο.Ε. με τα στελέχη της εταιρείας την Τετάρτη 9 Μαρτίου, ερωτήθηκαν οι εκπρόσωποι της εταιρείας αν οπουδήποτε στον κόσμο λειτουργεί μονάδα flashsmelting για ανάκτηση χρυσού από αρσενοπυρίτες χωρίς κυάνωση. Μας διαβεβαίωσε ότι λειτουργεί μια στη Φινλανδία (Harjavalta) και μια στη Βουλγαρία (Pirdop).

Kαι οι δυο αυτές μονάδες είναι μεταλλουργίες χαλκού και δεν έχουν καμία σχέση με αρσενοπυρίτες. Μάλιστα στο site της εταιρείας Dundee Precious Metals (www.dundeeprecious.com), ιδιοκτήτριας του μεταλλείου χαλκού-χρυσού Chelopech, αναφέρεται το εξής: “Μέχρι το 1990, η μεταλλουργία του Pirdop, επτά χιλιόμετρα ανατολικά του Chelopech, δεχόταν τα υψηλής περιεκτικότητας σε θείο συμπυκνώματα του Chelopech και τα αναμίγνυε με χαλκούχα συμπυκνώματα από τα γειτονικά μεταλλεία ElatsiteMed και AssarelMedet. Η σχετικά υψηλή περιεκτικότητα των συμπυκνωμάτων χαλκού του Chelopech σε αρσενικό οδήγησαν την Βουλγαρική κυβέρνηση να εκδώσει απόφαση στις 1 Απριλίου 1990 με την οποία απαγόρευσε εις το εξής την κατεργασία των συμπυκνωμάτων του Chelopech στη μεταλλουργία του Pirdop”».

Φαίνεται ότι τα μέλη της Ο.Ε. του ΤΕΕ-ΤΚΜ στην συνάντηση που είχαν με στελέχη της εταιρείας καταλάβαιναν αυτά που ήθελαν να καταλάβουν και να χρησιμοποιήσουν την εν λόγω συνάντηση ως άλλοθι, ότι ακούστηκαν και αξιολογήθηκαν οι θέσεις της εταιρείας. Έτσι λοιπόν μπορούν ελεύθερα να διαφστρεβλώνουν οτιδήποτε ακούστηκε στην εν λόγω συνάντηση. Όλα αυτά θα είχαν λυθεί εάν είχαν το θάρρος τα μέλη της Ο.Ε. του ΤΕΕ-ΤΚΜ να στείλουν εγγράφως στην εταιρεία τα ερωτήματά τους, πράγμα που ενώ το υποσχέθηκαν μετά το αναίρεσαν. Έτσι λοιπόν θα τους επαναλάβουμε, τι ειπώθηκε στην εν λόγω συνάντηση. Όλες οι μεταλλουργίες χαλκού παγκοσμίως αναμιγνύουν τα συμπυκνώματα χαλκού που κατεργάζονται με σιδηροπυρίτες/αρσενοπυρίτες, αφ’ ενός μεν για να ρυθμίσουν την περιεκτικότητα της τροφοδοσίας σε θειάφι, αφ’ ετέρου η κατεργασία των πυριτών τους προσδίδει έσοδα από την ανάκτηση του περιεχομένου στους πυρίτες χρυσού. Αυτό συμβαίνει και στα εργοστάσια της Harjavaltα στη Φινλανδία και στο Pirdop της Βουλγαρίας. Για τον ίδιο λόγο η μεταλλουργία χαλκού της Aurubis (πρώην NorddeutscheAffinerie) στο Αμβούργο της Γερμανίας είναι η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγός χρυσού στην Ευρώπη με ετήσια παραγωγή για το 2010, 38 t χρυσού και 1.339 t ασημιού.

Αλλά η παραπληροφόρηση καλά κρατεί. Αναφέρονται σε στοιχεία του 1990 για την μεταλλουργία χαλκού του Pirdop όταν τους γνωστοποιήθηκε ότι το εν λόγω εργοστάσιο επωλήθη από την Βουλγαρική κυβέρνηση, αγοράστηκε από την εταιρεία Cumerio που συγχωνεύτηκε με την εταιρεία NorddeutscheAffinerie σήμερα Aurubis όπου πραγματοποιήθηκαν επενδύσεις 800 εκατ. ευρώ και σήμερα είναι μία από τις πλέον σύγχρονες μεταλλουργίες χαλκού παγκοσμίως.

Τέλος, θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι η μέθοδος ανάκτησης του χρυσού από τους πυρίτες Ολυμπιάδας έγινε σε συνεργασία με την φιλανδική εταιρεία Outotec, που κατέχει την τεχνογνωσία του Flash Smelting ύστερα από εκτεταμένες δοκιμές ημιβιομηχανικής κλίμακας. Θέλουμε όμως απλά να θέσουμε το ερώτημα, εάν κανένα μέλος της Ο.Ε. έχει ποτέ επισκεφτεί μεταλλουργία χαλκού, που να χρησιμοποιεί τεχνολογία Flash Smelting, και ποιά;

Προβάλλεται ότι «Συνεκτιμώντας όσα παρουσιάζονται ως εδώ, φαίνεται ότι η ακαριαία τήξη ως μέθοδος απόληψης χρυσού είναι επιστημονικά ενδιαφέρουσα, αλλά σε βιομηχανική κλίμακα ο Χρυσούχος Αρσενοπυρίτης μόνον με κυάνωση μπορεί να αποδώσει χρυσό».

Μετά από 2,5 σελίδες απεγνωσμένης προσπάθειας απομείωσης της πρότασής μας για τη χρήση της ακαριαίας τήξης ως μεθόδου μεταλλουργικής κατεργασίας για την καθετοποίηση της παραγωγής από το συμπύκνωμα Au-Cu των Σκουριών σε συνδυασμό με το συμπύκνωμα χρυσοφόρων πυριτών Ολυμπιάδας, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μία «επιστημονικά ενδιαφέρουσα μέθοδο». Τους ευχαριστούμε για την αναγνώριση.

Παρόλα αυτά εξακολουθούν να μένουν εγκλωβισμένοι στο λάθος συμπέρασμα, ότι «σε βιομηχανική κλίμακα ο χρυσούχος αρσενοπυρίτης μόνον με κυάνωση μπορεί να αποδώσει χρυσό». Όπως πολλάκις προαναφέρθηκε, η επένδυση της μεταλλουργίας δεν προσεγγίζει μεμονωμένα το συμπύκνωμα χρυσοφόρων πυριτών Ολυμπιάδας, αλλά την συγκατεργασία του με το συμπύκνωμα Au-Cu Σκουριών. Με απλά λόγια μεταλλουργία χαλκού προτείνουμε για την εξαγωγή χαλκού, χρυσού και αργύρου, όπως όλες οι μονάδες ακαριαίας τήξης χαλκού ανά τον κόσμο. Μία μέθοδος που είναι γνωστό τοις πάσι, ότι:

·      Βασίζεται στην εκλυόμενη ενέργεια από την ταχεία οξείδωση των θειούχων ενώσεων των μετάλλων με τη βοήθεια οξυγόνου, η οποία λειώνει ακαριαία το θειούχο μετάλλευμα.

• Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όσα μέταλλα μπορούν να δημιουργήσουν matte, που μετά την τήξη του μεταλλεύματος κατακάθεται στον πυθμένα της καμίνου, όπως στην προκειμένη περίπτωση.
• Στην περίπτωση μας, το μόνο που διαφοροποιείται είναι η μεγαλύτερη περιεκτικότητα της τροφοδοσίας σε σίδηρο που, όμως, είναι χρήσιμος στην εξουδετέρωση του Αρσενικού.

Προβάλλεται ότι «Από την περιγραφή της ΜΠΕ και από τα όσα υποστήριξαν οι εκπρόσωποι της εταιρείας διαφαίνεται ότι οι αρσενοπυρίτες θα αποτελούν καύσιμο της μονάδας ακαριαίας τήξης. Η κάμινος θα τροφοδοτείται σε ετήσια βάση με 30.000 t συμπυκνώματος Σκουριών και 250.000 t συμπυκνώματος Ολυμπιάδας και Μαύρων Πετρών. (ΜΠΕ σελ. 5.5-12) και θα συντελείται οξειδωτική φρύξη και των δύο. Το παραγόμενο θείο θα δεσμεύεται προς θειικό οξύ ενώ το αρσενικό θα καταλήγει μέσω των απόνερων σε σκοροδίτη».

Απλά και μόνο για να ακριβολογούμε επιστημονικά, καύσιμο της μονάδας ακαριαίας τήξης δεν αποτελούν ούτε οι αρσενοπυρίτες, ούτε οι σιδηροπυρίτες, ούτε οποιοιδήποτε άλλοι πυρίτες. Το θείο που περιέχεται στα τροφοδοτούμενα στην κάμινο ακαριαίας τήξης συμπυκνώματα είναι αυτό που κατά την αντίδρασή του με το οξυγόνο που επίσης τροφοδοτείται στην κάμινο, λόγω του εξώθερμου χαρακτήρα της αντίδρασης, εκλύει ενέργεια.