Δε μπορούμε όμως να παραγνωρίσουμε, ότι το πολύ σημαντικό έργο αποτελεί ήδη αντικείμενο μικροπολιτικής εκμετάλλευσης από κάποιους που χρησιμοποιούν το προσωπείο του εθελοντή. Διαβάζοντας το σχετικό δελτίο τύπου του «Συντονιστικού Φορέων και Συλλόγων» βλέπουμε ότι ήδη στην εισαγωγή χρησιμοποιείται ένα απόφθεγμα του Άγγλου πολιτικού Μπνέντζιαμιν Ντισραέλι (πόσοι γνωρίζουν άραγε τον συντηρητικό πολιτικό που κυβέρνησε την αποικιοκρατική Βρετανία ως πρωθυπουργός στο δεύτερο ήμισυ του 19ο αιώνα;), ο οποίος είπε: «Σχεδόν κάθε τι μεγάλο στον κόσμο αυτό πραγματοποιήθηκε από τη νεότητα» και ότι ο νέος αισθάνεται, ο νέος είναι ανατρεπτικός, για τους λογικούς γίνεται παράλογος, για τους (νέους); όμως γίνεται πιο ανθρώπινος».
Άσχετα αν γνωρίζει κανείς τον Άγγλο πολιτικό, αναφύεται αυτομάτως στον σκεπτόμενο αναγνώστη το εύλογο ερώτημα: τι σχέση έχει το τσιτάτο του Άγγλου πολιτικού που χρησιμοποιείται στην αρχή του δελτίου τύπου με την ανακαίνιση του παιδικού σταθμού της Ιερισσού; Ξεκίνησε μήπως η πρωτοβουλία ανακαίνισης του παιδικού σταθμού από τους νέους της Ιερισσού; Ή μήπως είναι τα μέλη του Συντονιστικού Φορέων και Συλλόγων Ιερισσού στην πλειοψηφία τους «νέοι»;
Μάλλον όχι… Αλλά ας πούμε ότι είναι, ποια ήταν τα κίνητρα αυτών των «νέων»; Να δείξουν εμπράκτως ότι πιστεύουν στα ιδεώδη του εθελοντισμού; Αν είναι έτσι, γιατί δεν έχουμε θαυμάσει και άλλα τέτοια έργα στο παρελθόν, σε «ανύποπτο» χρόνο... Σε τόσα δημόσια κτίρια αλλά και σε έργα υποδομής στην Ιερισσό και στα υπόλοιπα χωριά του Δήμου μας παρουσιάζουν σημαντικότατες ελλείψεις. Πού ήταν οι εθελοντές τόσον καιρό; Γιατί εμφανίζονται τώρα και ποια είναι τα πραγματικά κίνητρά τους;
Δυστυχώς, η περίοδος που διανύουμε μας κάνει καχύποπτους και όχι αναίτια. Είναι ηλίου φαεινότερον, ότι κάποιοι στο Δήμο μας χρησιμοποιούν τον «εθελοντισμό» ως μέσο άσκησης μικοροπολιτικής και όχι ως πηγαία έκφραση συμμετοχής στα κοινωνικά δρώμενα, χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Αυτοί λοιπόν εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία που τους δίνεται για να δείξουν την αντίθεσή τους στην παρούσα δημοτική αρχή και μαζί μ’ αυτήν στη μεταλλευτική επένδυση που ετοιμάζεται να υλοποιηθεί. Είναι δικαίωμά τους πολιτικά να πιστεύουν ό,τι θέλουν και να στηρίζουν όποιον θεωρούν ικανότερο. Σε μία δημοκρατία ζούμε άλλωστε, αυτός είναι ο κανόνας. Δεν έχουν όμως κανένα δικαίωμα να χρησιμοποιούν τους νέους και τα παιδιά για να πετύχουν μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Σε άλλο σημείο του δελτίου γίνεται λόγος για «υγιές μέλλον των παιδιών». Και εδώ αναρωτιέται ο σκεπτόμενος αναγνώστης, αν ο παιδικός σταθμός της Ιερισσού γινόταν με χορηγία μιας όποιας μεταλλευτικής εταιρείας, το περιβάλλον στο οποίο θα μεγάλωναν εκείνα τα παιδιά θα ήταν επικίνδυνο για την υγεία τους; Από πού προκύπτει αυτό;
Υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία που να τεκμηριώνουν αυτόν τον ισχυρισμό; Τα έχουν αυτοί, που στήνουν τέτοιες προπαγανδιστικές ενέργειες, Αν ναι, να μας τα προσκομίσουν. Δεν εννοούμε βέβαια τις μαγειρεμένες «γνωμοδοτήσεις» τύπου ΤΕΕ/ΤΚΜ ή Συμβουλίου Περιβάλλοντος ΑΠΘ, με πολύ μπλα μπλά και επιστημονικοφανείς αμπελοφιλοσοφίες χωρίς ουσία. Άλλωστε αυτές οι «γνωμοδοτήσεις» έχουν απαντηθεί και αποδομηθεί επιστημονικά σε βαθμό γελοιοποίησης από συναδέλφους τους καθηγητές, αλλά και από τους ίδιους μηχανικούς της εταιρείας (όπως στην πρόσφατη απάντηση τους στο ΤΕΕ/ΤΚΜ).
Όταν λέμε στοιχεία, εννοούμε εμπεριστατωμένες μετρήσεις, επιστημονικές αναλύσεις με βάση σωστές δειγματοληψίες και μελέτες που βασίζονται σε αναγνωρισμένες επιστημονικές μεθόδους. Μέχρι σήμερα δεν έχουμε δει κάτι τέτοιο. Εννοούμε αποδείξεις που να τεκμηριώνουν φερ’ ειπείν πειστικά τον ισχυρισμό, ότι θα «χαθεί το νερό του Κακάβου», ή ότι η εταιρεία λέει ψέματα σχετικά με τη μέθοδο μεταλλουργίας που σκοπεύει να χρησιμοποιήσει, ή ότι ο κόσμος θα πεθάνει από καρκίνο (ένας ιδιαίτερα δημοφιλής ισχυρισμός…) και πολλά άλλα.
Μήπως οι «νέοι» του Συντονιστικού θέλουν να μας πουν εμμέσως πλην σαφώς, ότι τα παιδιά που είχαν την τύχη να μεγαλώσουν τα τελευταία 50 χρόνια σε περιοχές «επιβαρυμένες» από τη μεταλλευτική όπως το Στρατώνι, η Στρατονίκη, τα Στάγειρα και η Ολυμπιάδα φέρουν κάποια εμφανή σημάδια «επιβάρυνσης» της υγείας τους απ’ αυτήν; Αν είναι έτσι, να μας δείξουν τα στοιχεία. Ή μήπως τα παιδιά που μεγαλώνουν σ’ αυτά τα χωριά υστερούν στις επιδόσεις τους στο σχολείο, ή στον αθλητισμό απέναντι σ’ αυτά των άλλων, ανέπαφων από τη μεταλλευτική δραστηριότητα, χωριών;
Επειδή, όπως προκύπτει από το ξεγύμνωμα των μεθόδων και μηχανισμών προπαγάνδας που χρησιμοποιούν, οι αυτόκλητοι προστάτες του τόπου και ρυθμιστές της ζωής μας δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο, θα τους συνιστούσαμε να αποφεύγουν τη χρήση των ψυχών ανυποψίαστων παιδιών και να τις δηλητηριάζουν με τα μηνύματα των δόλιων προθέσεων τους. Αν μη τι άλλο, ρωτήσατε αυτά τα παιδιά αν θέλουν να μεγαλώσουν σε μια κοινωνία ακρωτηριασμένη από τη δυστυχία των πολλών και την ευμάρεια των ολίγων;
Τελικά πρέπει να απόφασίσουμε, θέλουμε η εταιρεία Ε.Χ. να αποδίδει αντισταθμιστικά οφέλη στον τόπο μας ή όχι; Θέλουμε χρήματα από τα κέρδη της εταιρείας να επιστρέφονται στο δήμο μας; Το ρωτάμε αυτό γιατί τους ακούμε να λένε συνέχεια τι θα πάρει το κράτος από την εκμετάλλευση. Ο δήμος μας δεν ανήκει στο κράτος αυτό…; Η απάντηση τους είναι ιδιαιτέρως χρήσιμη και κρίσιμη, για να καταλάβουν, όσοι δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμη, ποιο είναι το πραγματικό ποιόν αυτών που έχουν επενδύσει στην ερήμωση της Χαλκιδικής και την μετατροπή της σε λεκάνη αποχέτευσης των εχόντων και κατεχόντων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου