Οι πολίτες της πρωτοβουλίας πολιτών του Δήμου Αριστοτέλη καλωσορίζουν ΚΑΙ το συντονιστικό συλλόγων και φορέων της δημοτικής ενότητας Σταγείρων Ακάνθου στο παιχνίδι εντυπώσεων και όχι ουσίας, που επιδίδονται ομογάλακτες ενότητες και συλλογικότητες οικολογούντων της περιοχής μας.
Αφουγκραζόμαστε την κόπωση των προηγουμένων συνομιλητών γιατί η καταστροφολογία που οικοδόμησαν επί σειρά ετών στην περιοχή και στην οποίαν «επένδυσαν» χρεοκόπησε, ενώ η επιχείρηση «ανακύκλωση» της, αποπνέει μια μονότονη επανάληψη.
Δεν γνωρίζουμε αν τα μανίκια τους καθάρισαν… από «οικό-άσσους», πάντως σε αυτό το νέο επικοινωνιακό παιχνίδι «κλέφτες και αστυνόμοι», «καλοί και κακοί», «μαύρο και άσπρο» που παίζουν και σαν στόχο έχει την όξυνση και την πόλωση, συμπαίκτες δεν θα μας έχουν. Επίσης όμως, δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να «φάμε» τους λωτούς που πετούν δεξιά και αριστερά, ως «αντίδωρο», ενώ παράλληλα θα μας επιτρέψουν να κάνουμε ορισμένες χρήσιμες παρατηρήσεις αλλά και υπενθυμίσεις, γιατί οι λωτοί που τρέφονται μάλλον προκαλούν ατονία στη μνήμη τους.
Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα λοιπόν, γιατί θα «βουτήξουμε» ακόμη και σε νερά περασμένων ετών που δεν σβήνονται, όσο και αν το θέλουν οι «αγωνιστές», από το χάρτη της μνήμης… για να τους δίνει το δικαίωμα να εμφανίζονται θύματα, αντί θύτες…
Θα ξεκινήσουμε με την παρατήρηση γιατί εκεί ξεχειλίζει η «φρεσκάδα»… Αν ο «πραγματικός» λόγος της μη ελεύσεως τους στο δημοτικό συμβούλιο που έγινε στο Στρατώνι στις 12 του τρέχοντος μηνός, ήταν το δήθεν υβρεολόγιο μας (της Πρωτοβουλίας και όχι των Στρατωνισιωτών) και οι «φαντασιώσεις» προπηλακισμών από κατοίκους του Στρατωνίου λόγω προηγούμενων «εμπειριών» εκτός Στρατωνίου, τότε να γνωρίζουν οι «συνελεύσαντες», πως δίνουν το μεγαλύτερο άλλοθι σε μικρογραφία βέβαια, για τα πρωτοφανή μέτρα ασφάλειας που πάρθηκαν πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη για τον ερχομό του Παπανδρέου και τη φύλαξη του από στρατό 11.000 αστυνομικών και σε όποιες άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις προηγήθηκαν ή έπονται... Και το φυσιολογικό ερώτημα που γεννάται είναι μήπως με τέτοια προσχήματα θέλουν να προκαλέσουν αντίστοιχο ντόρο και καταστάσεις στην περιοχή μας;
Με λίγα λόγια θα έπρεπε να κινητοποιηθεί ολόκληρη η αστυνομική δύναμη της Χαλκιδικής για να έρθουν από την Ιερισσό στο Στρατώνι και να συμμετάσχουν στο δημοτικό συμβούλιο; Φοβούνταν λένε για τη σωματική τους ακεραιότητα… Για ποιο λόγο; Θα έρχονταν με καδρόνια, πλακάτ, μαύρες σημαίες και ντουντούκες, όπως συνηθίζουν; Θα έκαναν κάποιο «ακτιβισμό» για να συγκεντρώσουν και πάλι επάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας, γιατί από επιχειρήματα δεν κουνιέται φύλλο; Δε θα ερχόντουσαν δηλαδή για να ακούσουν και μετά να τοποθετηθούν με νηφαλιότητα και ηρεμία, όπως είθισται σε μια νορμάλ δημοκρατική διαδικασία; Θα τους εμπόδιζε κανείς να πουν τη γνώμη τους;
Ένα τέτοιο παράδειγμα έρχεται στη μνήμη μας από την ημερίδα που έγινε για τον ορυκτό πλούτο, στο Βελλίδειο συνεδριακό κέντρο της Θεσσαλονίκης στις 21 του περασμένου Φλεβάρη. 400 περίπου άτομα και από τις δυο πλευρές, σε μια πολύωρη διαδικασία, είπαν ανοικτά τις απόψεις τους χωρίς να παρεμποδιστούν από κανένα. Εκεί δεν υπήρχαν «στελέχη» της στείρας άρνησης; Δεν πήραν το λόγο για όση ώρα επιθυμούσαν;
Το λέμε αυτό γιατί η ιστορική μνήμη έχει καταγράψει από το 2006 μέχρι σήμερα, ουκ ολίγα περιστατικά που συνιστούν τον ορισμό της αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς από μέρους τους, χωρίς να προκληθούν από κανένα και στο τέλος να ζούμε «το γάτος γ…ί, γάτος σκούζει».
Ξεχνούν αλήθεια κάτω από ποιες συνθήκες αποχώρησαν από την ημερίδα ενημέρωσης που έγινε το Δεκέμβριο του2006 στη Μ. Παναγία μηχανικοί της εταιρείας; Μήπως επέτρεψαν οι «αγωνιστές» της χειραγώγησης, να μιλήσουν και να ενημερώσουν τους παρευρισκόμενους κάτοικους της Μ. Παναγίας για το τι θα γίνει στις Σκουριές και τι σημαίνει μεταλλουργία; Βρισιές, κατάρες, φωνές και συνθήματα σε βάρος των επιστημόνων, που βρέθηκαν εκεί για να εξηγήσουν με επιστημονικό και συνάμα κατανοητό τρόπο στον απλό κόσμο, όποιες απορίες είχε. Που τέτοια τύχη;
Για να δούμε όμως λίγο και εκείνο το περίφημο Δημοτικό Συμβούλιο που έγινε στην Ιερισσό το 2001. Πράγματι είχαμε επεισόδια, πράγματι προπηλακίστηκαν δημοτικοί σύμβουλοι και άλλοι. Ποιοι ήταν όμως αυτοί που εισέβαλαν στο δημοτικό συμβούλιο και γιατί; Μήπως ξεχνά ο κειμενογράφος του συντονιστικού τι είχε προηγηθεί; Να του το θυμίσουμε εμείς. Έπειτα από μία διχογνωμία μεταξύ Επιθεώρησης Μεταλλείων και Υπουργείου Ανάπτυξης για το όριο μέχρι το οποίο μπορούσε να προχωρήσει η εκμετάλλευση του μεταλλείου Μαύρες Πέτρες, αποφάσισε η τότε εταιρεία να κλείσει το μεταλλείο, μέχρι να καταλήξουν οι κρατικοί φορείς, που θέλουν να επιτρέψουν την εκμετάλλευση.
Οι εργαζόμενοι τότε είδαν το έδαφος να χάνεται κάτω απ’ τα πόδια τους, επειδή κάποιος «οικολόγος» βρήκε ένα νομικίστικο τερτίπι, για να κλείσει το μεταλλείο εκμεταλλευόμενος το μακάριο ύπνο της κρατικής ανευθυνότητας. Οι εργαζόμενοι που πήγαν στο Δημαρχείο για να εκφράσουν την αγανάκτησή τους στο Δημοτικό Συμβούλιο, δεν ήταν μόνο απ’ το Στρατώνι αλλά απ’ όλη την ευρύτερη περιοχή. Ευτυχώς που το κράτος κατάλαβε την γκάφα που έκανε γρήγορα και άνθρωποι μπόρεσαν να επιστρέψουν στις δουλειές τους. Σε κάθε περίπτωση η βία είναι απορριπτέα από μέρους μας για την διεκδίκηση οποιουδήποτε δικαίου, ωστόσο η πείρα μας έχει διδάξει, πως οι οικολογούντες της περιοχής δεν θα αντιδρούσαν καλύτερα, εάν έχαναν τη δουλειά τους…
Σε ότι αφορά το πιο άμεσο παρελθόν μπορεί κάποιος να μας θυμίσει σε ποια ημερίδα που διοργάνωσαν αυτοί σημειώθηκαν αντίστοιχες συμπεριφορές; Τουλάχιστον 15 ημερίδες πραγματοποίησαν από τα τέλη της περασμένης χρονιάς, μέχρι και τον Απρίλιο. Τους ενόχλησε ή τους διέκοψε κανείς; Μαζεύτηκαν ποτέ «Στρατωνίσιοι» ή έστω εργαζόμενοι της κακιάς εταιρείας με μαύρες σημαίες, ρόπαλα και στειλιάρια με σκοπό να τα κάνουν όλα μπάχαλο; Μάλλον όχι.
Επειδή αναφέρεται η απάντηση του συντονιστικού στην ημερίδα για τη διαβούλευση και τη συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου, φαίνεται πως λησμονούν οι «καταγγέλοντες» του τα εξής: Στη μεν διαβούλευση στον Πολύγυρο τον Νοέμβριο του 2010 οι εκπρόσωποι της στείρας άρνησης μπήκαν στο χώρο της εκδήλωσης, είπαν ότι είχαν να πουν, ανήρτησαν πανό μπροστά στο πάνελ των ομιλητών, αλλά δεν έμειναν για να ακούσουν τις απαντήσεις, που δόθηκαν στα ερωτήματά τους, ίσως γιατί έπρεπε να συνταχθούν τα σχετικά ψηφίσματα… Οι άλλοι, αυτοί με τις μαύρες σημαίες και τα ρόπαλα, έκαναν «κατάληψη»… του κτιρίου της Νομαρχίας και «διαδήλωσαν» στους κατά τ’ άλλα άδειους δρόμους του Πολυγύρου. Δε θυμόμαστε να προσπάθησαν να μπουν στην αίθουσα του Επιμελητηρίου και να μην τους άφησαν…
Ενώ στην περίπτωση της συνεδρίασης του Νομαρχιακού Συμβουλίου στις 10 Δεκεμβρίου 2010 ο συντάκτης της απάντησης στο τοπικό συμβούλιο του Στρατωνίου μάλλον δεν βρισκόταν στο σημείο για να δει τα 100 – 150 περίπου άτομα με πλακάτ και μαύρες σημαίες, οι οποίοι, όσην ώρα εξελισσόταν η διαδικασία μέσα στην αίθουσα συνεδριάσεων, είχαν παραταχθεί στο χώρο του πάρκινγκ, ακριβώς έξω από την αίθουσα και χτυπούσαν ρυθμικά τα καδρόνια τους στο έδαφος για να μην ακούει κανείς κανένα μέσα στην αίθουσα, αλλά μόνον αυτούς.
Προφανώς δεν ήθελαν να μπουν μέσα, επειδή όποιος απ’ αυτούς ήθελε μπήκε και πήρε και τον λόγο. Το γεγονός ότι οι υπεύθυνοι του Νομαρχιακού Συμβουλίου δε θα επέτρεψαν να μπουν μαύρες σημαίες και στειλιάρια στην αίθουσα έχει να κάνει προφανέστατα, με τη μη αποδοχή των αντιδημοκρατικών ηθών και εθίμων τους.
Επίσης ο συντάκτης της απάντησης δεν «αντιλήφθηκε», ούτε τα αυγά που πέταγαν οι διαμαρτυρόμενοι άτακτοι «προστάτες της περιοχής» στα παράθυρα της αίθουσας συνεδριάσεων, ακριβώς πίσω από το βήμα των ομιλητών. Και βέβαια δε θα «ξέρει», ότι κάποιοι ομοϊδεάτες του, που βρίσκονταν μέσα στην αίθουσα, ενημέρωναν τους απέξω μέσω κινητών τηλεφώνων, ποιος ομιλητής ανέβαινε στο βήμα, έτσι ώστε κάθε φορά όταν μιλούσε κάποιος εκπρόσωπος της εταιρείας, «όλως τυχαίως» το πανδαιμόνιο έξω από την αίθουσα να καταντά αστεία κατάσταση.
Δεν ξεχνούμε βεβαίως και την 11η Μαρτίου 2011, όταν μετά από το συλλαλητήριο υπέρ της μεταλλευτικής στο Παλαιοχώρι, οι Μεγαλοπαναγιώτες που επέστρεφαν στο χωριό τους, βρέθηκαν στην πολύ δύσκολη θέση, να τους φασκελώνουν ομαδικά καμιά 30αριά συγχωριανοί τους «αγωνιστές» επειδή πήγαν στο συλλαλητήριο. Σ’ ένα παιδί μάλιστα που προσπάθησε να τους φωτογραφίσει, του επιτέθηκαν και του έσπασαν το κινητό του.
Σε ό,τι αφορά τέλος τους δύο νεαρούς που πήγαν το ίδιο απόγευμα να κολλήσουν αφίσες στο Νεοχώρι, μάλλον ξεχνούν ότι ήταν ή άκρως προκλητική συμπεριφορά τους, που έκανε τους Νεοχωρινούς να χάσουν τον έλεγχο. Μία συμπεριφορά που συναντά κάθε επισκέπτης που προσπαθεί να επισκεφτεί τις Σκουριές. Περνάει πρώτα από face control, με προκλητικά αναιδή τρόπο και έτσι και ανακαλύψουν πως σχετίζεται με την εταιρεία ή τη μεταλλευτική γενικότερα, εισπράττει χυδαίες ύβρεις και βίαιους προπηλακισμούς από τους «φύλακες του βουνού» που συμπεριφέρονται ως μεταμοντέρνοι «μεγαλοτσιφλικάδες» ελέω «οικολογικών» φρονημάτων.
Γνωρίζουμε ότι όλα αυτά απορρέουν από το σλόγκαν των υποκινητών της στείρας άρνησης «Καλύτερα άτακτος, παρά δούλος». Βέβαια, δεν εξήγησαν ποτέ στο στρατό τους και το υπόλοιπο 95% της τοπικής κοινωνίας, κατά ποιον τρόπο αυτοί έλυσαν το βιοποριστικό τους ζήτημα. Μένοντας άτακτοι; Υπόδουλοι; Ένας συνδυασμός και των δύο; Ή τίποτα από τα δύο; Δεν πειράζει. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα έχει πολύ δουλειά…
Αναφορικά με τις «δήθεν» ύβρεις μας απέναντι στο κομμάτι της κοινωνίας που «αντιστέκεται» και «μοχθεί» εναντίον του «θανάτου» και της «καταστροφής» του τόπου, εμείς να δεχθούμε ότι είμαστε «υβριστές», ενώ αυτοί μας δίνουν «ευχές» (μπομπολίτες, μπομπολάκια, αργυρώνητοι, ξεπουλημένοι, προδότες, χρυσοθήρες, χρυσογράφοι, γραφιάδες της εταιρείας και άλλα πολλά…), να δεχθούμε επίσης ότι αυτοί δεν στοχοποιούν, αλλά «αγιογραφούν» πρόσωπα της τοπικής κοινωνίας (π.χ. « ένδυση» μέσω photoshop με στολές των ες-ες και κουκούλες σε φωτογραφίες που αναρτούνται στα blog τους). Να τα δεχθούμε όλα αυτά, αφού έτσι πρέπει για την οικονομία του διαλόγου...
Θα πρέπει όμως και αυτοί με τη σειρά τους, να παραδεχθούν, ότι το ψέμα, η αλαζονεία και η αμετροέπεια τους για να μπορέσουν να δώσουν έμφαση στα επιστημονικοφανή επιχειρήματα τους δεν έχει προηγούμενο. Κραυγαλέο παράδειγμα ένα άρθρο «αγλάισμα» των δραστήριων πολιτών της Αρναίας με τίτλο:
«Ένα έργο για τη Χαλκιδική με άρωμα μνημονίων»
(Όλο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στη διεύθυνση που ακολουθεί
Σε αυτή τη δημοσίευση ότι και να πει κανείς είναι λίγο για τις οικοπνευματικές αναζητήσεις, προβληματισμούς και νουθεσίες των «αγωνιστών», Ενδεικτικά επιλέξαμε 4 μόνο παραδείγματα:
1. 1.«Και ένα μήνυμα προς τους ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ και τους ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ της «ΕΧ»: Για τους πρώτους, υπάρχει λύση για συνέχιση της εργασίας τους μέσα από σταδιακή ολοκλήρωση των σημερινών εργασιών και σταδιακή αποκατάσταση του περιβάλλοντος που μπορεί να ενταχθεί σε εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα, θέλει δεν θέλει η «ΕΧ». Για τους δεύτερους, είναι επιεικώς αφροσύνη για μια μικρή και πρόσκαιρη αμοιβή να γκρεμίσουν το ίδιο τους το σπίτι. Αύριο θα είναι αργά για να το ξαναχτίσουμε (όλοι μαζί)!...»
Με όλο το θάρρος, ποιοι είναι αυτοί που μπορούν να στέλνουν μηνύματα σε στυλ τελεσίγραφου σε ελεύθερους πολίτες αυτού του τόπου; Είναι το κράτος ή οι επίσημες αρχές; Γιατί θα τρελαθούμε στο τέλος με τα υποκατάστατα και τα ισοδύναμα της δημοκρατίας των ολίγων…
2. 2. «Οι θάλασσες της περιοχής, πεντακάθαρες και πόλος αναψυχής, θα έχουν τουλάχιστον την τύχη αυτής του Στρατωνίου, όπου και το «στρατηγείο» της «ΕΧ». Αλήθεια ποιος κολυμπάει ή ψαρεύει στο Στρατώνι;;;»
Κορυφαία απορία, δε συμφωνείτε; Από κάποιον που σίγουρα πάντως δεν κολυμπάει ούτε στην Ιερισσό…, καθώς σύμφωνα πάντα με τη «χιλιομετρική» παραεπιστημονική λογική και αντίληψη, ο αέρας που θα σηκώνεται από τις Σκουριές θα ρυπαίνει τον αέρα της Ιερισσού. Με το ατράνταχτο επιχείρημα της εγγύτητας, η θάλασσα της Ιερισσού πώς κατάφερε να μείνει αλώβητη από τη «μόλυνση», που υπάρχει στο Στρατώνι; Αφήστε το καλύτερα.. Να κλαίς και να γελάς ταυτόχρονα!
Προς ενημέρωση τους στο Στρατώνι κολυμπούν όλοι οι Στρατωνίσιοι καθώς και όλοι οι εργαζόμενοι της εταιρείας με τα παιδιά τους, όπως παραδέχτηκαν πολλές φορές και οι ίδιοι δημοσίως.
3. «Και επιπλέον η περιοχή αυτή είναι πατρίδα του Αριστοτέλη και φυσική πύλη πρόσβασης στο Άγιον Όρος τα οποία, αν μη τι άλλο, αξίζουν κάποιον επιπλέον σεβασμό. Εδώ θα εφαρμοστούν για πρώτη φορά στον κόσμο «πρωτότυπες» μέθοδοι για εξαγωγή χρυσού «χωρίς κυάνιο» και «σταθεροποίησης» του αρσενικού, για να διαπιστωθεί η αποτελεσματικότητά τους! Όπως ακριβώς γίνεται στα ποντικάκια για τα νέα φάρμακα!»
Τα περί σεβασμού στο Άγιον Όρος και την πατρίδα του Αριστοτέλη δε θα τα σχολιάσουμε. Πριν από 2 μόλις χρόνια μας έδειξαν τι σημαίνει σεβασμός στο Άγιο Όρος…, όταν έτρεχαν και γέλαγαν σαν Αμερικανάκια να φωτογραφίσουν και να φωτογραφηθούν στη «συμβολική» άρση του άβατου από γυναίκες…Θα σταθούμε όμως στην «πρωτοτυπία» που εντοπίζουν στην εφαρμογή της ακαριαίας τήξης. Της πιο ακριβής τεχνολογικά μεθόδου απόληψης χαλκού και χρυσού στον κόσμο, που ήδη εφαρμόζεται σε 50 εταιρείες ανά την υφήλιο. Ψιλά γράμματα όμως αυτά για το τμήμα «επικοινωνίας» των οικολογούντων. DVD μόνο με θάνατο και μόλυνση πουλάει κανείς για να αγοράσουν και να μεταπουλήσουν; Αυτό μόνο έχει για αυτούς αξία…
Ποιος ενδιαφέρεται από αυτούς για την επιστημονική αλήθεια και την τεχνολογική εξέλιξη;
Ποιος ενδιαφέρεται από αυτούς για την επιστημονική αλήθεια και την τεχνολογική εξέλιξη;
4. 4. «ΟΧΙ «ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ» που υπαγορεύονται από το καθεστώς της μνημονιακής υποτέλειας. ΟΧΙ «ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ» που δημιουργούν «(παρα)κράτος εν κράτει».
Η πρόθεση της Ελληνικός Χρυσός να επενδύσει στην περιοχή χρονολογείται από το 2003. Δηλαδή 7 χρόνια πριν μπούμε στο μνημόνιο. 7 χρόνια όπου οι οικολογούντες με νύχια και με δόντια πάλευαν να μην περάσει ούτε η Προμελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΠΠΕ) του έργου. Τώρα πως κολλάει το (παρα)κράτος εν κράτει σε ένα έργο που εγκρίθηκε έπειτα από 7 ολόκληρα χρόνια; Αλήθεια, αναρωτιέται κανείς τώρα τη θέση του τόπου και των κατοίκων αν η επένδυση είχε ήδη δρομολογηθεί και βρισκόμασταν στο 3ο έτος του επιχειρηματικού project;
Μήπως λοιπόν θα έπρεπε ν α δούμε τό όλο θέμα απο την "ανάποδη"; Τι δηλαδή μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτή την καθυστέρηση και τους «διαιτητές» της; Ας το αφήσουμε όμως καλύτερα και αυτό "παρακαταθήκη" στον ιστορικό του μέλλοντος. Σε αντίθετη περίπτωση κάποιοι μπορεί να βιώσουν, απρόσμενα, τι εστί «εφιάλτης» τόσο στον ύπνο, όσο και στον ξύπνιο τους….
Μήπως λοιπόν θα έπρεπε ν α δούμε τό όλο θέμα απο την "ανάποδη"; Τι δηλαδή μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτή την καθυστέρηση και τους «διαιτητές» της; Ας το αφήσουμε όμως καλύτερα και αυτό "παρακαταθήκη" στον ιστορικό του μέλλοντος. Σε αντίθετη περίπτωση κάποιοι μπορεί να βιώσουν, απρόσμενα, τι εστί «εφιάλτης» τόσο στον ύπνο, όσο και στον ξύπνιο τους….
Κλείνοντας αυτή τη μακροσκελή απάντηση προς τους μιμητές της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ μας, θα τους αφιερώσουμε και εμείς με τη σειρά μας άλλη μια παροιμία, καθώς βλέπουμε ότι τους αρέσει..
Λαγός τη φτέρη έσειε, κακό του κεφαλιού του….
ΥΓ1. Τα παραδείγματα προπηλακισμού από πλευράς των αγωνιστών της υποανάπτυξης της Χαλκιδικής είναι πολλά. Επιφυλασσόμαστε... Ελπίζουμε να μη χρειαστεί να μπούμε σε νέες υπενθυμίσεις...
ΥΓ2 . Στο κείμενο που προηγήθηκε δεν έχει καμία γνώση, σχέση και αναμειξη ο κ.Νίκος Ζαγοράκης.
Πρωτοβουλία Πολιτών του Δήμου Αριστοτέλη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου