[του Πέτρου Τζεφέρη]
Ο ορυκτός πλούτος της Τουρκίας είναι αξιόλογος, περιλαμβάνoντας κυρίως βιομηχανικά ορυκτά, αλλά και λιγνίτες (μέτριας ποιότητας), πετρέλαιο σε περιορισμένες ποσότητες , φυσικό αέριο, σιδηρομεταλλεύματα, μεταλλεύματα χρωμίου (χρωμίτες), χαλκού, μολύβδου, ψευδάργυρου, αντιμόνιου, μαγγάνιου κ.ά.
Ο λιγνίτης αποτελεί τη πιο σημαντική πηγή ενέργειας για την Τουρκία και τα συνολικά του αποθέματα υπολογίζονται στα 8 δις τόνους. Όσον αφορά τα βιομηχανικά ορυκτά, το βόριο είναι το πιο σημαντικό εξαγωγικό ορυκτό της Τουρκίας (η Τουρκία θεωρείται συνώνυμη με τα ορυκτά του βορίου παγκοσμίως, διαθέτοντας τις 4 από τις 13 επιχειρήσεις εξόρυξης βορίου στον κόσμο) και τα τουρκικά αποθέματα αποτελούν το 72% των παγκοσμίων αποθεμάτων (περίπου 3,05 δις. Τον).
Ο (σχετικά νέος) νόμος των μεταλλείων (Μάιος 2004), ο οποίος ήταν βασική απόρροια των μελετών του ΔΝΤ με τίτλο "Μεταρρυθμιστικό Πρόγραμμα για τη Βελτίωση του Επενδυτικού Περιβάλλοντος", είχε σκοπό την προσέλκυση των επενδυτικών ευκαιριών κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα. Αποτέλεσμα του νέου νόμου ήταν η ιδιωτικοποίηση ενός μεγάλου αριθμού δημοσίων επιχειρήσεων εξόρυξης και κυρίως ενεργειακών ορυκτών και σπανίων μετάλλων. Εντούτοις, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο, ειδικά για τα κοιτάσματα βορίου σύμφωνα με τον Ν. 2840, όλα τα δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης των παγκοσμίων γνωστών τούρκικων κοιτασμάτων βορίου, θα εξαιρούνται πλέον υπέρ του δημοσίου.Διαβάστε τη συνέχεια του πολύ ενδιαφέροντος άρθρου εδώ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου