«ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ» ΚΑΤΗΧΗΣΗ

«…Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει ότι η περιβαλλοντική εκπαίδευση πρέπει να αρχίζει απ' το σχολείο. Ποιος να την κάνει αυτή την περιβαλλοντική εκπαίδευση; Για να κάνει κάποιος μάθημα στο νηπιαγωγείο πρέπει να είναι νηπιαγωγός, για να κάνει μαθηματικά πρέπει να είναι μαθηματικός, για να κάνει μάθημα για το περιβάλλον γιατί να πρέπει να είναι ο κάθε χαβαλές; 

Με αποτέλεσμα να ζαλίζουν το παιδί με «αλλοτριωμένους καταναλωτές», «διαμερίσματα κλουβιά». Κάνουν το παιδί που ζει στη Θεσσαλία να βλέπει τον πατέρα του με ένα τσουβάλι λίπασμα στην πλάτη και να θεωρεί ότι είναι εγκληματίας.

Στο Πήλιο υπήρχε μια ομάδα ακτιβιστών στον Βόλο - φυσικά ήταν δημόσιοι υπάλληλοι και καθηγητές στα σχολεία - που είχαν κάνει μια περιβαλλοντική μελέτη με τους μαθητές των σχολείων, την οποία φυσικά την παρουσίασαν ο νομάρχης, η Τοπική Αυτοδιοίκηση (το πιο διεφθαρμένο κομμάτι της Ελλάδας, γιατί ψάχνει για ψήφους),… ήταν μια μελέτη εκτός τόπου και χρόνου. Μαθαίνουν στα παιδιά άλλα αντί άλλων.»

(N. Μάργαρης, συνέντευξη στο Green Lifo, Ιούνιος 2010)

Σκεπτόμενος Πολίτης

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Σχόλιο Σκεπτόμενου Πολίτη

Στον απόηχο της παρωδίας «συλλαλητηρίου» που οργανώθηκε πρόσφατα στην Αλεξανδρούπολη: Τα ίδια κωμικά δρώμενα έχουμε δει κι εδώ στη Χαλκιδική σε παρόμοιες εκδηλώσεις στην Ιερισσό και αλλαχού. Παιδιά να ανεμίζουν μαύρες σημαίες και να φωνάζουν συνθήματα που τους είχαν υπαγορεύσει. Το ενδιαφέρον είναι ότι σε όλες αυτές τις μαζώξεις, πέρα από τους τοπικούς μαϊντανούς και τους κάθε λογής πολιτικάντηδες που πιστεύουν ότι θα μαζέψουν ψηφαλάκια παριστάνοντας τους ακτιβιστές, συναντάς τα ίδια πρόσωπα.

Το ζήτημα βέβαια δεν είναι απλώς η τραγικότητα του να βλέπεις ορισμένους σήμερα να θεωρούν κάθε πραγματικά παραγωγική δραστηριότητα καταστροφή του περιβάλλοντος και ταυτόσημη με το θάνατο. Η γαλούχηση των παιδιών σε μοτίβο υστερίας που γεννά «οικολογικές» ιδεοληψίες, θα μας οδηγήσει σε άλλη μια χαμένη γενιά. Σήμερα πιά καταντήσαμε «παραγωγοί του τίποτε» και θλιβερά εξαρτημένοι οικονομικά και πολιτικά. Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να προσπαθούμε να αναπαράξουμε το δικό μας αποτυχημένο μοντέλο και στο μέλλον. Για βιώσιμη ανάπτυξη δεν μιλάμε όλοι; Εδώ πάμε να υπονομεύσουμε και το μέλλον των επόμενων γενιών στερώντας τους το δικαίωμα προόδου.