ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΔΕΝ "ΨΙΧΑΛΙΖΕΙ"...

Οι "σύντροφοι" όμως... "πέρα βρέχει..."

Αναδημοσιεύουμε απο το capital.gr ένα άρθρο γεμάτο αλήθειες, αναφορικά με το πλεύρισμα της νεοαριστεράς, απόψεων και ιδεών που δεν κολλούν με τον ιστορικό της χαρακτήρα. Με πιο σημαντική απ' όλες την ποινικοποίηση της ύπαρξης του βιομηχανικού εργάτη...


"...Την εβδομάδα που πέρασε είχαμε δυο επικίνδυνα περιστατικά που καταδεικνύουν πως η κοινωνία έχει φτάσει στα όριά της. Η αδυναμία του κράτους να επιβάλει το νόμο σε διάφορες μειοψηφίες που αυθαιρετούν, οδηγεί μοιραία στην αυτοδικία όσων θίγονται καθώς η κρίση τους οδηγεί σε απόγνωση.

Στη Χαλκιδική οι μεταλλωρύχοι ήρθαν στα χέρια με τους τοπικούς φορείς που εναντιώνονται στη λειτουργία των ορυχείων χρυσού. Οι τελευταίοι με το συνήθη τρόπο της τελευταίας 30ετίας θεώρησαν σκόπιμο να εμποδίσουν τις δραστηριότητες της εταιρείας στην περιοχή...

Δεν μπορώ να καταλάβω πως θα έρθει ανάπτυξη και θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, όταν καμιά τοπική κοινωνία δεν δέχεται στα όρια της περιοχής της ούτε ανεμογεννήτριες, ούτε ιχθυοκαλλιέργειες, ούτε καν στρατόπεδα παράνομων μεταναστών. Ως κοινωνία έχουμε εθιστεί στη νοοτροπία πως τα χρήματα τα φέρνει ο πελαργός κάθε τέλος του μήνα. Αρνούμαστε στα όρια της περιοχής μας κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα, εκτός αν είναι τράπεζα ή δημόσια υπηρεσία.

Την ίδια εβδομάδα επίσης τα συνδικάτα  στις ακτοπλοϊκές που τόσο απερίσκεπτα έδεσαν τα πλοία, διέκοψαν όπως-όπως την απεργία, υπό τις απειλές των παραγωγών της Κρήτης, με πρόσχημα τις γραπτές εγγυήσεις της υπουργού όσων τους είχε πει την προηγουμένη προφορικά.  Η απόφαση της αναστολής ελήφθη με ψήφους 9 έναντι 5.

Πριν μερικές  εβδομάδες το σωματείο του εργοστασίου της Χαλυβουργίας Βόλου κατήγγειλε  το ΠΑΜΕ, πως προσπάθησε να παρεμποδίσει τους εργαζόμενους να προσέλθουν στις εργασίες τους. Οι τελευταίοι δεν είχαν  αποφασίσει απεργία, αλλά το ΠΑΜΕ θεωρεί δικαίωμά του να κλείσει τα εργοστάσια παρά τις αντίθετες αποφάσεις των εργαζόμενων σε αυτά. Βλέπε: Επίθεση Χαλυβουργών κατά ΠΑΜΕ και ΚΚΕ

Δεν είναι κάτι παράδοξο, έτσι αποφασίζει και διατάσσει στη χώρα μας η συνδικαλιστική νομενκλατούρα συνολικά με βάση κάποιο εγκεφαλικό ιδεολογικό "επαναστατικό" δίκαιο. Έτσι γέμισε την Ελλάδα με «κουφάρια» εργοστασίων.

Είναι αλήθεια πως από την μιά, οι επιδοτήσεις σε ημέτερους «επιχειρηματίες» που άφησαν «σκελετούς» από μπετόν και επένδυσαν σε Πόρσε και βίλες και από την άλλη  μια μειοψηφία που ήλεγχε τα συνδικάτα, αποσάρθρωσαν τον παραγωγικό ιστό της χώρας.

Όσο υπήρχαν δανειστές πρόθυμοι να δανείσουν τις ελληνικές τράπεζες, αλλά κυρίως το ελληνικό κράτος για να πληρώνει αργομισθίες και προνοιακά επιδόματα σε όποιον είχε «δόντι», οι αντιδράσεις όσων έχαναν τις δουλειές τους ήταν μηδαμινές και εξαφανίζονταν στην μακαριότητα  της ευημερίας με δανεικά.

Το κράτος διόριζε δεξιά και αριστερά, πληρώνοντας με δανεικά. Όταν μπήκε λουκέτο π.χ. στην Πιρέλι, ένα σημαντικό μέρος απορροφήθηκε στην τοπική αυτοδιοίκηση της περιοχής και εκτόνωσε τις πιέσεις.

Έτσι πορεύτηκε το σύστημα της χρεοκοπίας μας για δεκαετίες. Την ώρα που ήρθε ο λογαριασμός, οι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας φωνάζουν για τους σκληρούς όρους των δανειστών και τη συνωμοσία του διεθνούς κεφαλαίου.

Έχουμε αναφερθεί εκτενώς σε αυτή τη στήλη, στην ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς στη χώρα μας, που έχει επιβάλλει την αυθαίρετη άποψη πως ο μόνος νόμος που ισχύει, είναι το δίκιο του εργάτη. Φυσικά χωρίς βιομηχανία, όπως απαιτούν οι γραφές  και άρα εργατών, το ρόλο του υποκειμένου της ιστορίας ενδύθηκε η πελατεία της δημοσιοϋπαλληλίας.

Μάλιστα, με σύμμαχο την βοήθεια κάποιων, αντιμνημονιακών τώρα, εργατολόγων, που πλούτισαν μέσω της βιομηχανίας νομικών προσφυγών που έστησαν, πιθανόν σε συνέργεια με το διεφθαρμένο κράτος, κατάφεραν να εκτινάξουν τις δαπάνες  και τα ελλείμματα στον «ουρανό» της χρεοκοπίας."

Αναδημοσίευση απο το capital.gr