| Και αυτό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους |
Οι αυτoαναγορευόμενοι «σωτήρες» της Baia mare, του Kisladag, της Madre dos dios στο πλαίσιο των διευρυμένων «αρμοδιοτήτων» τους μας ανακοίνωσαν
μέσω αφίσας, πως θα περάσουν την «εργατική» τους Πρωτομαγιά, στις Σκουριές.
Ουδεμία έκπληξη. Άλλωστε είναι ευρέως γνωστό (βοήθησαν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ο
ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτό...), τόσο αυτοί όσο και οι «συγχωριανοί» τους απ' όλες τις γεωγραφικές περιφέρειες της χώρας,
διατηρούν μηλοκαλλιέργειες στον Κάκαβο... Επομένως αναμένεται να συνδυάσουν
αργία και εργασία μαζί...
Αυτό όμως που μας προξένησε εντύπωση είναι ο λόγος που
επικαλέστηκε ο blogger της Ιερισσού, για να δικαιολογήσει την παρουσία των
«σωτήριων – μηλοπαραγωγών» στις Σκουριές. Έγραψε λοιπόν κάτω από την αφίσα:
«Σύμφωνα
με το άρθρο 27 του Συντάγματος, η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος είναι
δικαίωμα των πολιτών» (Δείτε εδώ)
Ανατρέξαμε στο άρθρο 27 του Συντάγματος και είδαμε πως
αναφέρει η πρώτη του παράγραφος τα εξής: « Καμία μεταβολή στα όρια της Επικράτειας δεν
μπορεί να γίνει χωρίς νόμο, που ψηφίζεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου
αριθμού των βουλευτών. Χωρίς νόμο, που
ψηφίζεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, δεν είναι
δεκτή στην Ελληνική Επικράτεια ξένη στρατιωτική δύναμη ούτε μπορεί να διαμένει
σ' αυτή ή να περάσει μέσα από αυτή.»
Εικάζουμε πως ο μεταλλομάχος blogger, άλλο άρθρο είχε στο μυαλό του (το
24), αλλά από τη λαχτάρα του, να γίνει γνωστή η «εαρινή σύναξη» μεταλλωμάχων στις Σκουριές, έκανε λάθος... Εκτός
εαν το λανθάνων αριθμητικά άρθρο (το 27),αποκαλύπτει την αγωνία των αντιδρώντων
συντοπιτών μας... Δηλαδή αν καλύπτονται
από το Σύνταγμα της Χώρας οι ξένες δυνάμεις προς την περιοχή και τους κατοίκους της..., που
έχουν σκοπό να φέρουν στις Σκουριές..., για να τις εμφανίσουν επικοινωνιακά και
πάλι ως «τοπική κοινωνία»...
Το σοβαρότερο όμως λάθος είναι η προσωπική ερμηνεία-
παρερμηνεία, που δίνεται στο ίδιο το άρθρο 24 του Συντάγματος, το οποίο
αναφέρεται στην προστασία του περιβάλλοντος. Λέει λοιπόν η πρώτη παράγραφος του
συγκεκριμένου άρθρου: «Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού
περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη
διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή
κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας. Νόμος ορίζει τα
σχετικά με την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων. Η σύνταξη
δασολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους. Απαγορεύεται η μεταβολή του
προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Oικονομία η αγροτική
εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον.»
Είναι σαφές λοιπόν πως
ο νόμος είναι αυτός που
ορίζει πως και με τί προστατεύεται ένα δάσος και όχι ο οποιοσδήποτε «ερμηνευτής» του Συντάγματος κατά το δοκούν. Επίσης γράφεται με σαφήνεια,
πως επιτρέπεται η μεταβολή του προορισμού των δασικών εκτάσεων, αν προέχει
για την Εθνική Οικονομία άλλη χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον...
Από εκεί και πέρα όλα τα άλλα είναι μύθος εσωτερικής κατανάλωσης...
Βέβαια η έννοια δημόσιο συμφέρον είναι άγνωστη στους αντιδρώντες,
καθώς νόμος και δίκαιο γι αυτούς, όπως μας έχουν δείξει αποτελεί το ατομικό
τους συμφέρον. Σε διαφορετική περίπτωση και αν είχαν ανεπτυγμένη μέσα τους
την έννοια γενικό ή δημόσιο συμφέρον θα γνώριζαν πως το άρθρο 106 του
συντάγματος αναφέρει τους λόγους που επιτρέπουν την αξιοποίηση του ορυκτού μας
πλούτου, στην πρώτη του παράγραφο: «Για την εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης
και την προστασία του γενιού συμφέροντος το Κράτος προγραμματίζει και
συντονίζει την οικονομική δραστηριότητα στη Χώρα, επιδιώκοντας να εξασφαλίσει
την οικονομική ανάπτυξη όλων των τομέων της εθνικής οικονομίας, Λαμβάνει τα
επιβαλλόμενα μέτρα για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου, από την
ατμόσφαιρα και τα υπόγεια ή υποθαλάσσια κοιτάσματα, για την προώθηση της
περιφερειακής ανάπτυξης και την προαγωγή ιδίως της οικονομίας των ορεινών,
νησιωτικών και παραμεθόριων περιοχών.»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου