ΛΙΓΝΙΤΗΣ ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΑΣ: «ΘΗΣΑΥΡΟΣ... Ο ΑΝΘΡΑΚΑΣ», ΧΡΥΣΟΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ: «ΑΝΘΡΑΚΑΣ... Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ»!!! ΓΙΑΤΙ???

Λιγνίτης Πτολεμαϊδας: "Λευκός καπνός" γι' αυτή την επένδυση...

Χρυσός Χαλκιδικής: "Μαύρος καπνός" γι αυτή την επένδυση... Γιατι???

 Η αντίφαση που περιγράφει ο τίτλος, νόμιζουμε ότι αντικατοπτρίζει απόλυτα την επικοινωνιακή... πραγματικότητα, που ζούμε τις τελευταίες εβδομάδες στην Ελλάδα.

Από τη μια πλευρά και σ’ ότι αφορά την υπογραφή της σύμβασης ανάθεσης της μελέτης κατασκευής της Μονάδας 5 του Ατμοηλεκτρικού Σταθμού (ΑΗΣ) Πτολεμαΐδας σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, ο συνδικαλιστικός κόσμος, η τοπική κοινωνία και άλλοι υποδέχθηκαν με συναισθήματα ευφορίας αυτή την επένδυση συμβατικής αξίας 1,4 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Μια επένδυση πολύ σημαντική ομολογουμένως, καθώς αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες παραγωγικές επενδύσεις που έχουν γίνει στη χώρα και η μεγαλύτερη από όλες τις ενεργειακές επενδύσεις που έχουν υλοποιηθεί μέχρι σήμερα, η οποία θα δώσει 3.000 θέσεις εργασίας και θα γίνει με τη σύμπραξη σύμπραξη δημόσιου (ΔΕΗ Α.Ε)  και ιδιωτικού τομέα (ΤΕΡΝΑ Α.Ε).

Κυριολεκτικά γι’ αυτή την επένδυση τουλάχιστον δεν κουνήθηκε φύλλο. Δεν έπεσε ούτε μια μολότοφ, ούτε ένα δακρυγόνο, δεν αφιερώθηκε ούτε μισή ώρα τηλεοπτικού αέρα, ούτε φυσικά χύθηκαν οι τόνοι μελάνης, όπως χύνονται σχεδόν καθημερινά τον τελευταίο μήνα για μια αντίστοιχη παραγωγική επένδυση, όπως είναι αυτή στα Μεταλλεία Κασσάνδρας, η οποία είναι αξίας 1 δισεκατομμυρίων δολαρίων και θα δώσει  5.000 άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας.

Τι συμβαίνει λοιπόν και έχουμε τόσες χτυπητές διαφορές ανάμεσα στο πως αντιμετωπίζεται η μια επένδυση (Πτολεμαϊδα) σε σχέση με την άλλη (Χαλκιδική); Γιατί τα περιβαλλοντικά και οικονομικά «κακά» που κάποιοι σοφίστηκαν για να υποβαθμίσουν την επέκταση της  μεταλλευτικής δραστηριότητας της ΒΑ Χαλκιδικής, δεν είναι αντίστοιχα «κακά» και στην επένδυση που γίνεται στο νομό Κοζάνης; 

Ξεκαθαρίζουμε ότι σε καμία περίπτωση δεν είμαστε κατά αυτής της επένδυσης, η οποία αποτελεί κομβικής σημασίας έργο για το ενεργειακό μέλλον της χώρας. Πολύ σωστά κυβέρνηση, αντιπολίτευση και κοινωνικοί φορείς της περιοχής ομονοούν για την ενεργειακή αναβάθμιση του Λιγνιτικού Κέντρου της Δυτικής Μακεδονίας, στο οποίο παράγεται το 85% της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη και το 65% της συνολικής εγχώριας εγκατεστημένης  ισχύος.

Ο λιγνίτης της Πτολεμαϊδας πέρα από ηλεκτρική ενέργεια για την Ελλάδα είναι παράλληλα και «οικονομική ενέργεια», κυρίως, σε τοπικό επίπεδο. Δεν το λέμε εμείς, το λέει το ΤΕΕ/ΤΔΜ το οποίο σε μελέτη του αναφέρει ότι «η εκμετάλλευση του λιγνίτη είναι καθοριστικής σημασίας για την οικονομική ευημερία της περιφέρειας τη Δυτικής Μακεδονίας, καθώς επί συνόλου 6.882 μόνιμων και εκτάκτων υπαλλήλων της ΔΕΗ ΔΕ. στην περιοχή, συντηρούνται συνολικά 22.573 θέσεις εργασίας σε επίπεδο Δυτικής Μακεδονίας».

Σας θυμίζει κάτι αυτό και πως παρουσιάζεται.... ανάποδα στην περίπτωση της μεταλλευτικής επένδυσης στη ΒΑ Χαλκιδική; Εδώ οι 5.000 άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας στα μεταλλεία  ακούσαμε πρόσφατα «ότι θα καταστρέψουν 10.000 θέσεις εργασίας», όταν από το 2015 στην περιοχή μας θα κυκλοφορεί σε ημερήσια βάση 1 εκατομμύριο ευρώ....!!!

Εκεί όμως που δημιουργούνται τα μεγαλύτερα ερωτηματικά για κάθε καλόπιστο παρατηρητή είναι η τεράστια... αγωνία για τις περιβαλλοντικές και τις υγειονομικές συνέπειες της επένδυσης στη ΒΑ Χαλκιδική, οι οποίες προβάλλονται κάτι σαν τετελεσμένα γεγονότα με μη αναστρέψιμες επιπτώσεις, που αφορούν το νερό του Κάκαβου και τον αέρα της περιοχής, που οι «ιεροκύρηκες» της καταστροφής θεωρούν δεδομένο, ότι θα μας... πνίξουν σαν τη σκόνη της Σαχάρας και ακόμη χειρότερα. 

Αν λάβουμε σοβαρά υπόψη τους ισχυρισμούς των φιλοοικολόγων της Θεσσαλονίκης, του Κιλκίς, της Καστοριάς, της Βέροιας, της Αθήνας που τρέμουν στην ιδέα της «ταξιδιάρας» σκόνης των Σκουριών, τότε τι θα πρέπει να έχει συμβει μέχρι τώρα με την εξόρυξη του λιγνίτη; Ή τι θα συμβεί στο μέλλον; Δεν είναι εκεί επιφανειακή η εξόρυξη; Είναι ΜΟΝΟ επιφανειακή. Δεν εκλύονται είτε με την εξόρυξη είτε με την καύση του λιγνίτη αιωρούμενα σωματίδια και διοξείδιο του θείου (SO2);

 Σε σχετικές επιστημονικές αναφορές ή μελέτες  που αφορούν το ενεργειακό τοπίο της Κοζάνης διαβάζουμε πως οι εκπομπές SO2 από τους ατμοηλεκτρικούς σταθμούς του Αγίου Δημητρίου, της Καρδιάς και της Πτολεμαΐδας κυμαίνονται από 50.000 τόνους/ έτος μέχρι και 80.000 τόνους/έτος, ο κάθε σταθμός (!!!)

Οι εκπομπές αιωρουμένων σωματιδίων κυμαίνονται από 35.000 έως 70.000 τόνους/έτος. Όταν στην περίπτωση των Σκουριών η εκπομπή αιωρούμενων σωματιδίων θα προσεγγίζει στη μέγιστη τιμή της 3.000 τόνους/έτος...

Αναρωτιόμαστε λοιπόν: τι είναι αυτό που τώρα αποδαιμονοποιεί την εξόρυξη του λιγνίτη και αντίστροφα δαιμονοποιεί την εξόρυξη χαλκού – χρυσού στο μικρόκοσμο των δήθεν οικολόγων;

Μήπως η διπλάσια χιλιομετρική απόσταση της Πτολεμαΐδας από τη Θεσσαλονίκη (120 χλμ σε ευθεία) σε σχέση με την απόσταση των Σκουριών (62χλμ);

Υπάρχει κάποιος... εναέριος κόφτης που αποτρέπει  το «τοξικό νέφος» της τέφρας του λιγνίτη να εισβάλει από τα ΒΔ της Θεσσαλονίκης, ενώ κάτι ανάλογο δεν έχει τοποθετηθεί για τη ΒΑ πλευρά της;

Με τα νερά αντίστοιχα γιατί δυο μέρα και δύο σταθμά; Για την παραγωγή 1 KWh απαιτείται η καύση 1,85 Kg λιγνίτη περίπου και η κατανάλωση 2,5 λίτρων ψυκτικού νερού. Αυτά τα νούμερα δε μαρτυρούν εξάντληση ή  ρύπανση του υδροφόρου ορίζοντα;

‘Η θα ακούσουμε το... τιτάνιο επιχείρημα «ναι μεν αλλά ο νομός Κοζάνης δεν είναι ο τρίτος τουριστικός νομός της χώρας... για 40 μέρες το χρόνο, όπως είναι η Χαλκιδική»; 

Σίγουρα τις ομορφιές της Χαλκιδικής δεν τις έχει ο νομός Κοζάνης. Έχει όμως και αυτή η περιοχή τς δικές της μοναδικές δραστηριότες να επιδείξει που γίνονται παράλληλα με την εξόρυξη και την καύση του λιγνίτη, όπως αντίστοιχα γίνεται στη ΒΑ Χαλκιδική με τη μεταλλευτική δραστηριότητα να προηγείται χρονικά έναντι όλων των υπολοίπων, ενώ ΠΟΤΕ δεν εμπόδισε κανέναν να ασχοληθεί με άλλη παραγωγική δράση.

Ο περίφημος «κρόκος της Κοζάνης» δε δηλητηριάζεται  από τα φουγάρα των 6 ατμοηλεκτρικών σταθμών της περιοχής;  Λογικά η μόλυνση θα έπρεπε να είναι μη αναστρέψιμη  με βάση τα όσα διατείνονται οι «ειδικοί επιστήμονες» του αντιμεταλλευτικού μπλοκ και να έχει εξαφανίσει την παραγωγή του Κρόκου.

Προς απογοήτευση τους..., το σαφράν από τον κάμπο των Σερβίων Κοζάνης είναι παγκοσμίως το κορυφαίο στο είδος του. Πανάκριβο και περιζήτητο στην ελληνική αγορά καθώς το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής φεύγει σε εξαγωγές.

 Το Αμύνταιο που ανήκει στο νομό Φλώρινας, απέχει 30 χιλιόμετρα από την Πτολεμαίδα. Κι όμως αυτή η κοντινή απόσταση δεν το έβλαψε. Οι αμπελώνες του είναι ξακουστοί για την παραγωγή εξαιρετικής ποιότητας κρασιού με εξαγωγική κατεύθυνση.

Υπάρχει όμως και τουρισμός στην περιοχή όλες τις εποχές του χρόνου. Δε συγκρίνεται με τα μεγέθη της Χαλκιδικής σε καμία περίπτωση. Η ύπαρξη του όμως διαψεύδει όλα αυτά τα οικτρά που ακούγονται για απώλειες χιλιάδων θέσεων εργασίας στον τουρισμό μας.

 Στην τεχνητή λίμνη του Πολυφύτου που είναι και υγροβιότοπος, κάθε καλοκαίρι γίνονται με μεγάλη επιτυχία οι αθλητικές συναντήσεις φίλων των θαλάσσιων σπορ.

Η ορεινή τοποθεσία της Βλάστης είναι ανερχόμενος προορισμός για τους λάτρεις του βουνού και βρίσκεται 24 χιλιόμετρα από την Πτολεμαΐδα. Μάλιστα η ίδια περιοχή είναι γνωστή για την κτηνοτροφία και τα τυροκομεία της...
 

Και άντε η Κοζάνη και η Πτολεμαΐδα, γύρω τους έχει κοιτάξει κανείς τι υπάρχει για να «προσβληθεί» από τις αντίστοιχες εκπομπές εξόρυξης και καύσης του λιγνίτη; Πίνδος, Βέρμιο, Όλυμπος, Πιέρια Όρη, Καϊμακτσαλάν, Τζένα, Πίνοβο, Πάικο, Λίμνη Βεγορίτιδας, Λίμνη Καστοριάς, Λίμνη Ιωαννίνων, Πρέσπες....

 Με όλα αυτά τα μνημεία της φύσης τι γίνεται; Δεν απειλούνται από τα φουγάρα της Πτολεμαΐδας ή τα αντίστοιχα φουγάρα της Αχλάδας στη Φλώρινα;  Όλα αυτά έχουν μείνει ανέπαφα από την τέφρα, ενώ το σύμπαν θα «μαγαριστεί» από τη σκόνη του ανοικτού ορύγματος στις Σκουριές, που θα κρατήσει με βάση τη ΜΠΕ για 6 χρόνια;

Γιατί κάποιους λόγους που εμείς οι αφελείς δε μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε οι έννοιες απασχόληση, ανάπτυξη, προστασία και αποκατάσταση του περιβάλλοντος είναι υλοποιήσιμες για τον άνθρακα της Πτολεμαΐδας και καταδικασμένες από χέρι για το χρυσό της Χαλκιδικής.

Ειλικρινά δεν μπορούμε να δεχτούμε ούτε να ανεχτούμε αυτόν τον πολυεπίπεδο ωμό και ακατανόητο ρατσισμό εναντίον της υπερχιλιετούς μεταλλευτικής δραστηριότητας της ΒΑ Χαλκιδικής. 

Ξέρουμε ότι γινόμαστε ενοχλητικοί στον ηγετικό πυρήνα του αντιμεταλλευτικού μπλοκ, αλλά δε γίνετε να μην ξαναρωτήσουμε: 

Τι πραγματικά κρύβεται πίσω από αυτό τον πόλεμο εναντίον της μεταλλευτικής δραστηριότητας;

Τι είναι αυτό που κάνει «ποινικά κολάσιμη» την εξόρυξη χρυσού - χαλκού στο Δήμο Αριστοτέλη; 

Γιατι κάποιοι δε θέλουν να γίνει η Ελλάδα σημαντική μεταλλοπαραγωγός χώρα στον παγκόσμιο χάρτη; 

Θα μας πεί το πεί κάποιος; Οι δήθεν οικολογικές φούσκες σκάσανε. Θα μάθουμε την αλήθεια;