ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΙΝΟΥΚ: Η προσέγγιση της αυτόχθονης κοινότητας

ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

«…Στην προεκλογική εκστρατεία κυριάρχησε η συζήτηση σχετικά με τις δραστηριότητες ξένων επενδυτών και τους προβληματισμούς μεταξύ των 57.000 κατοίκων ότι το μέλλον της Γροιλανδίας θα μπορούσε να υπαγορευθεί από τις απαιτήσεις νέων δραστηριοτήτων, δυνητικά ρυπογόνων, όπως τα μεταλλεία, παρά από το παραδοσιακό ψάρεμα και κυνήγι των Ινούκ.

Το κόμμα Σιουμούτ στη Γροιλανδία, του οποίου ηγείται η Αλέκα Χάμοντ κέρδισε το 42 % των ψήφων, που του επιτρέπει να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού στη θέση του πρόσφατα κυβερνώντος κόμματος του οποίου ηγείται ο Κλέιστ.

Η Χάμοντ, 47 ετών, που μορφώθηκε στον Καναδά και γνωρίζει παραδοσιακές τέχνες, όπως η συντήρηση δέρματος φώκιας, είπε ότι θα δεί με πιο κριτική ματιά τις Κινεζικές επενδύσεις στη Γροιλανδία. Υποσχέθηκε επίσης να αυξήσει τα τέλη στους εκμεταλλευτές μεταλλείων και να διασφαλίσει ότι συζήτησαν με τα συνδικάτα για πλάνα προσλήψεων.

«Καλωσορίζουμε εταιρείες και χώρες που ενδιαφέρονται να επενδύσουν στη Γροιλανδία», είπε στην πρώτη της συνέντευξη μετά τις εκλογές. «Ταυτόχρονα πρέπει να γνωρίζουμε σαν λαός το τι ακολουθεί. Η Γροιλανδία πρέπει να δουλέψει με χώρες που έχουν ίδιες αξίες με τις δικές μας. για το πώς τα ανθρώπινα δικαιώματα θα έπρεπε να είναι σεβαστά.  Δεν παραιτούμαστε από τις αξίες μας για χάρη των επενδυτών».

Πάντως στη Γροιλανδία είναι αποδεκτό ότι οι ξένες επενδύσεις είναι απαραίτητες για να φέρουν εισόδημα και να επιτρέψουν στη χώρα αυτή που σε μεγάλο βαθμό αυτοδιοικείται, να ξεφύγει από την οικονομική εξάρτηση σε ετήσια βάση από την τέως αποικιοκρατική δύναμη της Δανίας.

(Terry Macalister, The Guardian, 15/3/2013)

------------------------------------------------------------------

Σχόλιο Σκεπτόμενου Πολίτη

Απαντώντας εκ των προτέρων στον «οικολογικό» αντίλογο, που κατά τα γνωστά θα επακολουθήσει, εκτός από τις ύβρεις:

Η ανάρτηση δεν έγινε για να συγκρίνουμε τα μεγέθη της Γροιλανδίας με εκείνα της Ελλάδας (ή της Χαλκιδικής) για τα μεταλλευτικά. Αλλά για άλλο λόγο, που θα αναφέρουμε πιο κάτω. Βεβαίως η Γροιλανδία είναι το μεγαλύτερο νησί του κόσμου, αχανές, με το 80 % καλυμμένο μόνιμα από πάγο, με μερικές δεκάδες χιλιάδες κατοίκους όλους κι όλους. Εσκιμώους (ή Ινούκ, όπως προτιμούν να ονομάζονται). Αλλά αποτελεί μια άκρως ενδιαφέρουσα περίπτωση. Όχι τόσο για την υπάρχουσα μεταλλευτική δραστηριότητα αυτή καθαυτή ή για τα μεταλλευτικά της αποθέματα (φαίνεται πως έχει ανακαλυφθεί εκεί το μεγαλύτερο κοίτασμα σπανίων γαιών) ή για τα projects που τρέχουν (ακόμη και χρυσού, δείτε εδώ και εδώ). Αλλά για το σχετικό δημόσιο διάλογο που διεξάγεται. Αυτός είναι ο λόγος που έγινε αυτή η ανάρτηση.

Η εκεί τοπική κοινωνία προβληματίζεται για την ανάπτυξη και θέλει να υπάρχουν όροι για το μέλλον. Υπάρχουν αντιρρήσεις για το ρόλο των ξένων επενδυτών και δη των Κινέζων που ως γνωστόν έχουν βάλει στο μάτι ορυκτούς πόρους ανά την υφήλιο (δείτε και εδώ), για τα κρατικά έσοδα από τα μεταλλεία, για τις πιθανές περιβαλλοντικές επιπτώσεις και την αντιμετώπισή τους, για την μετεξέλιξη της τοπικής οικονομίας και κοινωνίας. Μιλούν για όρους, για όρια, για κανόνες, για αξίες, για παραδόσεις.

Αλλά:

             Όλοι αναγνωρίζουν τη σημασία της αξιοποίησης των ορυκτών πόρων για την αυτόνομη ανάπτυξη (δείτε εδώ και εδώ). Κατανοούν ότι οικονομική εξάρτηση συνεπάγεται πολιτική εξάρτηση.

·              Όλοι εστιάζονται στην ανάγκη δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας από τα μεταλλεία και στο δυνάμωμα της κοινωνικής συνοχής (εξ ού και οι αντιρρήσεις για τους Κινέζους που θα χρησιμοποιούσαν Κινέζους εργαζόμενους και όχι ντόπιους)

·            Όλοι αποδέχονται και συμμετέχουν σε ανοιχτό δημόσιο διάλογο χωρίς φόβο και πάθος, και εκφράζονται πολιτικά και μέσα από τη ψήφο τους, για τα μεταλλεία, που είναι ψηλά στην τοπική πολιτική ατζέντα. Όσοι τυχόν δεν ήταν υπέρ των μεταλλείων, δεν πήραν τα ντουφέκια ή τα καμάκια για να κυνηγήσουν τους αντίπαλους.

Η Γροιλανδία λοιπόν, μια χούφτα άνθρωποι, που αυτοδιοικούνται εδώ και μόλις λίγα χρόνια, ψάχνει να βρεί το δρόμο της. Είναι πράγματι αξιοθαύμαστο το πώς οι αυτόχθονες κάτοικοι (και όχι ξενόφερτοι και μαιμούδες ή καλοθελητές) διερευνούν μόνοι τους το πώς θα αναπτυχθούν ανεξάρτητοι, χωρίς πατρονάρισμα, συνδυάζοντας μεταλλεία με παραδοσιακές ασχολίες, όπως το κυνήγι και το ψάρεμα, σε βάθος χρόνου, με βιώσιμο τρόπο. Περιττό βέβαια το να γίνει σύγκριση με τα «οικολογικά» τεκταινόμενα στη Χαλκιδική και την Ελλάδα.

Υ.Γ. Εξίσου εντυπωσιακή η σύνθεση της τοπικής κυβέρνησης συνασπισμού με τα εξής Υπουργεία: Κατοικίας-Φύσης-Περιβάλλοντος, Οικονομικών-Τοπικών Υποθέσεων, Αλιείας-Κυνηγιού-Γεωργίας, Ορυκτών Πόρων-Βιομηχανίας, Υγείας-Υποδομών, Οικογένειας-Δικαιοσύνης, Εκπαίδευσης-Εκκλησίας-Πολιτισμού-Ισότητας Φύλων