ΟΙ «ΑΛΛΟΙ» ΚΑΙ Η ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ

Σκεπτόμενος Πολίτης

«Carthago delenda est» («Να καταστραφεί η Καρχηδών», Κάτων ο Τιμητής)

Να εξαφανισθούν «οι άλλοι» δηλ. οι εχθροί μας. Αξίζει να σκεφθεί κανείς τη θέση που παίρνουν απέναντι στις «άλλες» παραγωγικές δραστηριότητες, οι «οικολόγοι» και οι συνοδοιπόροι τους, σε αντιδιαστολή με τους υπέρμαχους της ανάπτυξης και της μεταλλευτικής επένδυσης.

Οι μεν «οικολόγοι», θεωρούν εχθρό τη μεταλλεία και οπωσδήποτε καταστρεπτική για το περιβάλλον. Απαγορευτική για κάθε άλλη δραστηριότητα. Μηδενικής ωφέλειας για την τοπική κοινωνία και την πολιτεία. Αδιαφορούν για τις τοπικές κοινωνίες που θα μαραζώσουν. Θέλουν να την εξαλείψουν ολοκληρωτικά (τα περί συνέχισης μόνον της υπάρχουσας δραστηριότητας είναι αστειότητες). 

Υποτιμούν τη δουλειά των μεταλλωρύχων και τους θεωρούν απόβλητους. Θεωρούν ότι μόνο «ήπιες» δραστηριότητες του πρωτογενούς τομέα πρέπει να υπάρχουν, χωρίς βέβαια να εξηγούν γιατί αυτές μέχρι τώρα δεν μας έσωσαν και σε τι τις εμπόδισαν μέχρι τώρα τα μεταλλεία να μας σώσουν.

Οι δε υπέρμαχοι της ανάπτυξης και των επενδύσεων, ποτέ δεν θεώρησαν ότι πρέπει να υπάρχουν μόνο μεταλλεία, αν και σε μεγάλο τμήμα του δήμου είναι κυρίαρχη η μεταλλευτική δραστηριότητα. Για ποιό λόγο άλλωστε να επωμισθούν όλο το βάρος της «διάσωσης» και της εξάρτησης μιάς τοπικής κοινωνίας; Πάντα ομιλούν για ισόρροπη ανάπτυξη και συνύπαρξη με άλλες δραστηριότητες. Για αυστηρούς ελέγχους που θα διασφαλίσουν το περιβάλλον διαχρονικά. 

Για σεβασμό στις επιλογές άλλων περιοχών του δήμου, πού αναπτύσσουν (ή θέλουν να αναπτύξουν) άλλο αναπτυξιακό μοντέλο. Για τα οφέλη που μπορούν να υπάρξουν και από τα μεταλλεία και από όχι μόνο από τις «άλλες» δραστηριότητες (αν και οι τελευταίες αποτελούν σε μεγάλο βαθμό, τροφοδότη της παραοικονομίας). Η σιωπηλή πλειοψηφία δεν θεωρεί εξοβελιστέα καμμιά δουλειά και κανένα πολίτη. 

Η διαφορά στην προσέγγιση, τελικά υποδεικνύει και το ποιος δημιούργησε, καλλιέργησε και βάθυνε δυστυχώς, έναν ιδιότυπο διχασμό στην τοπική κοινωνία της ΒΑ Χαλκιδικής, αλλά και τις πρακτικές που ακολουθούνται, Όταν θεωρείς ότι μόνον η «οικολογική» προσέγγιση θα σε σώσει και οι υπόλοιπες δραστηριότητες πρέπει να εξαφανισθούν, μοιραία θα εκτραπείς.   

«Θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα»…

…είχε πεί ο αείμνηστος Λεονίντ Κύρκος. Οι απόγονοί του της «Οικολογίας», της Αριστεράς και της Αυτονομίας, ακολουθούν στη Χαλκιδική μια αστεία εκδοχή της (πολιτικής) του προτροπής. Από την αρχή που εγκρίθηκε το μεγάλο μεταλλευτικό έργο, ξεκίνησε ένας ιδιότυπος νομικός (και όχι μόνο βέβαια) ανταρτοπόλεμος σε διάφορα επίπεδα, με στόχο να τρομοκρατήσει τους δημόσιους υπαλλήλους και να προκαλέσει κόπωση στον επενδυτή. 

Βόλτες στο βουνό και προβοκάτσιες με φύλακες. Επέμβαση σε δασικά, υλοτόμηση και δασικός δρόμος. Άδεια για εγκαταστάσεις μεταλλείου και πολεοδομικές άδειες. Ρέμα Καρατζά. Διαρροή (;) φορτίου από καρότσα φορτηγού υπό περίεργες συνθήκες. Διαρκείς επερωτήσεις στη Βουλή. Αναφορές-καταγγελίες-αγωγές,... 

Ο κατάλογος μακρύς, πολλές οι προφάσεις, ψάχνουμε για αφορμή κι αν δεν τη βρούμε, τη δημιουργούμε. Επίκληση της νομιμότητας, που εδώ μας βολεύει και θέλουμε να εφαρμοσθεί σχολαστικά (αλλά όταν δεν μας βολεύει τη γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας και την (παρα-)βιάζουμε ασύστολα). Εγκαλούμε πολιτεία/υπηρεσίες, αστυνομία/μπάτσους και δικαιοσύνη/δικαστικούς, γιατί «δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους», αλλά σε άλλες περιπτώσεις που προσπαθούν να την κάνουν, τότε απλώς υπηρετούν τα αφεντικά και την πλουτοκρατία.   

Αυτή η λαστιχένια θεώρηση της νομιμότητας και η απαίτηση να εφαρμοσθεί α λα καρτ, αποτελεί τελικά έκφραση των αντιφάσεων των «οικολόγων» και των πολιτικών σχηματισμών που τους έχουν εναγκαλισθεί και τους υποστηρίζουν. Ταυτόχρονα δείχνει τα επικίνδυνα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί η ιδεοληψία, ο δογματισμός και η στείρα αντίδραση. Ας αποφασίσουν: Είναι υπέρ της νομιμότητας της αστικής δημοκρατίας ή όχι;;; Και με τον αστυφύλαξ και με το χωροφύλαξ, δεν γίνεται.