"ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΧΑΡΗ ΣΤΗΝ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΧΡΥΣΟΥ"

*Ακολουθεί σχόλιο του blog

Την εμπειρία τους από την εργασία τους στο πρόγραμμα θερινής απασχόλησης της Ελληνικός Χρυσός αφηγούνται τέσσερις φοιτητές, που μάλιστα κατάγονται από περιοχές του δήμου Αριστοτέλη, όπου οι κάτοικοι τους απασχολούνται κατά την πλειοψηφία τους στα μεταλλεία.

Η επιστολή των φοιτητών:

"Είμαστε φοιτητές, νέοι άνθρωποι και μένουμε όλοι στο Δήμο Αριστοτέλη. Τον τελευταίο μήνα βρεθήκαμε στην εταιρεία Ελληνικός Χρυσός στα πλαίσια του προγράμματος θερινής απασχόλησης. Άνθρωποι πρόθυμοι μας υποδέχτηκαν στις εγκαταστάσεις της εταιρείας. Επιστήμονες καταρτισμένοι μας εξήγησαν όλες τις διαδικασίες. Εργαζόμενοι μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους μαζί μας. Δουλέψαμε κοντά τους για έναν μήνα και αποφασίσαμε να μοιραστούμε τη σχετική εμπειρία και την άποψή μας.

Αναφορικά με το αμφιλεγόμενο θέμα του περιβάλλοντος, διαπιστώσαμε πόσο παραπληροφορημένοι είμαστε σχετικά με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των μεταλλείων. Εμείς διαβάσαμε τη μη τεχνική περίληψη της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και συνομιλήσαμε με εργαζόμενους της εταιρείας. Ένας μεγάλος αριθμός έργων υποδομής που θα προστατεύουν το περιβάλλον έχει προγραμματιστεί. Μερικά έχουν ήδη ολοκληρωθεί, ενώ άλλα βρίσκονται σε εξέλιξη.

Οι χημικοί μηχανικοί της εταιρείας μας μίλησαν για το κυάνιο. Ένα χημικό στοιχείο που χρησιμοποιείται στο εργοστάσιο εμπλουτισμού του Στρατωνίου για το διαχωρισμό των δύο μεταλλευμάτων. Η χρήση του στα άλλα εργοστάσια εμπλουτισμού της εταιρείας δεν ενδείκνυται, όπως μας εξήγησαν.

Είδαμε την πραγματική έκταση του δάσους που θα αποψιλωθεί  στην περιοχή των Σκουριών. Μια μικρή παρέμβαση, το 0,44% της έκτασης του Δήμου Αριστοτέλη, που θα αποκαθίσταται παράλληλα με την εξέλιξη του έργου μέσα στα επόμενα 20 χρόνια.

Διαπιστώσαμε ότι θα υπάρξει μία παροδική και μικρή επιβάρυνση του περιβάλλοντος στην περιοχή γύρω από τις Σκουριές, όπως φυσικά συνεπάγεται μια βαριά βιομηχανία. Οι επιπτώσεις όμως, θα είναι παροδικές και αναστρέψιμες ολικά ή μερικά. Όσες είναι μερικώς αναστρέψιμες δεν είναι σε καμία περίπτωση σημαντικές για την υγεία των κατοίκων.

Είδαμε με τα ίδια μας τα μάτια το περιβαλλοντικό έργο στην Ολυμπιάδα. Ένα από τα σημαντικότερα περιβαλλοντικά έργα στη Β. Ελλάδα, αυτό του καθαρισμού των μεταλλευτικών καταλοίπων από την εποχή του Μποδοσάκη.

Είναι γεγονός ότι κάθε εξορυκτική επένδυση έχει ένα ρίσκο. Αν όμως δεν έπαιρνε ποτέ κανείς αυτό το ρίσκο, σήμερα δε θα είχαμε ούτε ηλεκτρικό φως, ούτε τηλέφωνο, ούτε ένα σωρό άλλα πράγματα καθημερινής χρήσης που κάνουν τη ζωή μας ευκολότερη και συνιστούν την εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού.

Ακόμη και αν η εταιρεία δεν τηρήσει τις δεσμεύσεις της και φύγει, εμείς εμπιστευόμαστε τους εργαζομένους. Όταν πτώχευσε η TVX και αναγκάστηκε να κλείσει, οι μεταλλωρύχοι εργάστηκαν αφιλοκερδώς για να τεθεί υπό έλεγχο το φαινόμενο της όξινης απορροής.

Θα πρέπει να θυμάται κανείς, ότι καλύτεροι θεματοφύλακες από τους ίδιους τους εργαζομένους της εταιρείας και τους κατοίκους της περιοχής, δεν υπάρχουν. Αν υπάρχουν κίνδυνοι, εμείς είμαστε αυτοί που κινδυνεύουν. Τα δικά μας χωριά βρίσκονται σε άμεση επαφή με τα μεταλλεία. Και είναι βέβαιο ότι δε νοιάζονται μόνο οι οικολόγοι για το φυσικό περιβάλλον αλλά όλοι, όσοι έχουμε συνείδηση. Επιπλέον, είναι γνωστό ότι η εταιρεία έχει καταθέσει εγγυητική επιστολή ύψους 50 εκ. ευρώ για κάθε ενδεχόμενο.

Ο αντίλογος είναι θεμιτός και αναγκαίος, γιατί συνιστά έλεγχο προς την εταιρεία. Όταν, όμως αυτός γίνεται ακραίος, τότε υπάρχουν σοβαρές συνέπειες. Φαινόμενα βίας δε δικαιολογούνται ποτέ και για κανένα λόγο. Αντιδρώντες στην επένδυση έχουν καταστρέψει περιουσίες εργαζομένων, έχουν σπάσει βιτρίνες καταστημάτων και έχουν βάψει αυτοκίνητα. Κλείνουν δημόσιους δρόμους απαγορεύοντας τη διέλευση από την Ιερισσό, ταλαιπωρώντας τους τουρίστες, τους επισκέπτες και τους κατοίκους. Επιβάλλουν τις απόψεις τους με βία και τρομοκρατία. Φοβάται κανείς να εκφραστεί ανοιχτά, γιατί θα στοχοποιηθεί. Αυτή τη συμπεριφορά εισπράξαμε και εμείς, οι φοιτητές. Τραγικότερο όλων είναι ότι εργαζόμενοι της εταιρείας που κατάγονταν από την Ιερισσό αναγκάστηκαν να μετακομίσουν, αφήνοντας πίσω οικογένειες, συγγενείς, φίλους και τα μέρη όπου μεγάλωσαν…

Η τοπική οικονομία στηρίζεται στα μεταλλεία εδώ και χρόνια. Όταν η εταιρεία TVX, που εκμεταλλευόταν τα μεταλλεία, πτώχευσε, η πλειοψηφία των κατοίκων των Μαντεμοχωρίων έμεινε άνεργη και η περιοχή βίωσε το σκληρό φαινόμενο της φτώχειας. Η επένδυση της «Ελληνικός Χρυσός» έδωσε την ευκαιρία στους νέους να επιστρέψουν και να απασχοληθούν στον τόπο που μεγαλώσανε και αγαπήσανε. Έδωσε πνοή στην τοπική οικονομία και στο εμπόριο. Ενώ ακόμα το έργο δεν βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη, παρατηρείται ήδη σημαντική διεύρυνση των επαγγελματικών οριζόντων, με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στην περιοχή μας.

Δεν επαρκεί η αγροτική οικονομία, η κτηνοτροφία και η αλιεία. Τα ξενοδοχεία της περιοχής δουλεύουν με εποχιακό προσωπικό για μία τουριστική περίοδο που διαρκεί το πολύ τρεις μήνες το χρόνο. Αντίθετα, ο συνδυασμός των δραστηριοτήτων θα αυξήσει το βιοτικό επίπεδο όλων. Φωτεινό παράδειγμα είναι η περιοχή Εφέμ Τσουκουρού στην Τουρκία, όπου γύρω από το μεταλλείο της Eldorado Gold καλλιεργούνται αμπέλια!

Όταν διακυβεύονται τόσα πολλά για το μέλλον σου δεν μπορείς να παραμένεις σιωπηλός. Προσπαθούμε να αποδώσουμε το δίκαιο. Έχουν γίνει λάθη. Το ζητούμενο είναι να τα αφήσουμε πίσω και να συνεργαστούμε για την ευημερία αυτού του τόπου και την κοινωνική ομόνοια.

Αφήστε πίσω την κινδυνολογία και τη στείρα αντίδραση. Επισκεφτείτε την εταιρεία, τις εγκαταστάσεις και τις στοές. Μιλήστε με μεταλλωρύχους και επιστήμονες. Δείτε τα πράγματα από μέσα. Αν υπάρχει καλή πρόθεση για το συλλογικό καλό θα υπάρξει και αποτελεσματική λύση."

Αρβανιτάκης Κωνσταντίνος, φοιτητής ΤΕΙ Μηχανικών Τεχνολογιών Αντιρύπανσης, από Στρατώνι

Δεληγιώβας Δημήτρης, φοιτητής ΤΕΙ Βιομηχανικής Πληροφορικής, από Μεγάλη Παναγία

Τοπάλη Κατερίνα, φοιτήτρια ΑΕΙ Εκπαίδευσης Προσχολικής Ηλικίας, από Μεγάλη Παναγία

Χαριζακλής Πέτρος, φοιτητής ΤΕΙ Δημοσίων Σχέσεων, από Στρατονίκη

Αναδημοσίευση από www.karfitsa.gr

*ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ BLOG: Αυτό που μας έμεινε, ως εντύπωση, από την επιστολή των 4 φοιτητών είναι η αισιοδοξία και η ελπίδα για ένα καλύτερο επαγγελματικό παρόν και μέλλον για τους ίδιους αλλά και για την ευρύτερη κοινωνία, το οποίο όπως τονίζουν συνδέεται άμεσα με την εξελισσόμενη μεταλλευτική επένδυση.

Σε τέτοιες εποχές το να ακούς ή να διαβάζεις από νέους τέτοιου περιεχομένου τοποθετήσεις δεν είναι καθόλου μικρή υπόθεση. 

 Ιδίως όταν είναι γνωστό, πως το μεγαλύτερο κομμάτι της νεολαίας μας, που θέλει να σπουδάσει φαντάζεται το επαγγελματικό μέλλον του εκτός Ελλάδας, λόγω του εγκλωβισμού που υφίσταται στην παγωμένη εγχώρια αγορά εργασίας, που... ζεσταίνεται μόνο για εποχικές επαγγελματικές δραστηριότητες.

Σ' ότι αφορά τα όποια αρνητικά σχόλια, που μπορεί να ακούσουν αυτοί οι φοιτητές από τους επαγγελματίες "οικολόγους", επειδή είχαν το θάρρος να εκφράσουν τη γνώμη τους, θα τους συνιστούσαμε να ακούσουν και να σεβαστούν, όσες τουλάχιστον είναι καλόπιστες.

Πρόκειται για απόψεις διαφορετικής φιλοσοφίας καθώς πιστεύουν σ' ένα "εναλλακτικό" μοντέλο... ανάπτυξης. Το πως εφαρμόζεται στην πράξη αυτό το "μοντέλο" στη Χαλκιδική, λίγο πολύ το γνωρίζουμε.

Οι έχοντες και κατέχοντες ακίνητες περιουσίες θα πωλούν και θα ζουν και όλοι οι υπόλοιποι στην καλύτερη των περιπτώσεων θα κάνουν καριέρα ως σερβιτόροι, ακόμη και αν διαθέτουν σοβαρά πτυχία στην κατοχή τους...

Οι νέοι μας έχουν κάθε δικαίωμα να οραματίζονται κάτι καλύτερο για το μέλλον τους.

.