ΕΝΑΣ "ΡΟΖ" ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ...
Ενδιαφέρον παρόλα αυτά προκαλεί το
γεγονός ότι τα κορίτσια φαίνεται να υστερούν σε περιβαλλοντικές γνώσεις και
ενδιαφέρον σε σχέση με τα αγόρια σε έρευνες που έχουν δημοσιευτεί ήδη από την
δεκαετία του 90’ μέχρι σήμερα (βλ. Lyons & Breakwell, 1994; Hamilton
College, 2007). Έτσι, λοιπόν, πριν υπερηφανευτούμε ότι επιτέλους η
περιβαλλοντική εκπαίδευση έχει γίνει πραγματικότητα και πέτυχε τους στόχους του
οφείλουμε να αναλογιστούμε τι είδους περιβαλλοντική εκπαίδευση λαμβάνουν οι
νέοι και από ποιον;
Εφόσον το μάθημα είναι εξοστρακισμένο από το εκπαιδευτικό
πρόγραμμα τον κύριο ρόλο αναλαμβάνουν η οικογένεια και τα μέσα μαζικής
ενημέρωσης με τα δεύτερα να κρατάνε τα πρωτεία. Και εδώ θα προτιμήσω να μην
αναλωθώ στον «εκπαιδευτικό ρόλο» της τηλεόρασης που εξάλλου είναι
χιλιο-ειπωμένος αλλά να αναφερθώ σε ένα άλλο μέσο του οποίου τη δύναμη συχνά
ξεχνάμε.
Πρόκειται για τα νεανικά και εφηβικά περιοδικά τα οποία φαίνεται να
είναι ένας από τους λόγους που συμβάλλουν στο γεγονός ότι οι νέες κοπέλες
υστερούν σε περιβαλλοντικές γνώσεις και ανησυχίες. Η έντυπη αυτή φίλη των
κοριτσιών με γνώσεις επί παντός επιστητού, ανανεώνεται κάθε μήνα (ή συχνότερα)
και γεμίζει συρτάρια και κουτιά στα εφηβικά δωμάτια. Σχεδόν καμία γυναίκα που
σέβεται τον εαυτό της δεν μπορεί να αρνηθεί ότι αποτέλεσαν κομμάτι της εφηβείας
της και ακόμα και σήμερα συνιστούν μια ευχάριστη και ανάλαφρη παρέα στο
κομμωτήριο, στην παραλία, στο μετρό και αλλού.
Πέρα όμως από αυτό ας μην ξεχνάμε ότι αυτά τα περιοδικά,
κυρίως κατά τα εφηβικά χρόνια διαμορφώνουν συνειδήσεις και πρότυπά. Σαν τυπική
έφηβη και εγώ, άνοιξα τα κουτιά στα οποία φυλάω με πολλή προσοχή αυτά τα
περιοδικά επικεντρώνοντας αυτή τη φορά για περιβαλλοντικά ζητήματα στη
θεματολογία τους. Οι παρατηρήσεις μου αφορούν τα περιοδικά τα οποία διάβαζα ,
τα οποία ήταν (φυσικά) τα πιο «διάσημα». Μια περαιτέρω μελέτη στο διαδίκτυο με
βοήθησε να αποκτήσω μια πιο σφαιρική άποψη.
Τα νεανικά περιοδικά δείχνουν να αδιαφορούν τελείως για τα
περιβαλλοντικά ζητήματα καθώς φαίνεται ότι το «πράσινο» χαλάει την ομοιομορφία
των «ροζ» σελίδων τους. Πέρα όμως από αυτό όποτε ένα άρθρο έμοιαζε οικολογικό,
στην πραγματικότητα ήταν πέρα για πέρα καταναλωτικό. Και επιτρέψτε μου εδώ να
διαχωρίσω τον πράσινο καταναλωτισμό, που αφορά την αγορά οικολογικών προϊόντων
από τον πράσινο τρόπο ζωής και σκέψης.
Ο καταναλωτισμός έχει λάβει τεράστιες
διαστάσεις τα τελευταία χρόνια και τα οικολογικά προϊόντα γίνονται όλο και
περισσότερα, από οικολογικά κραγιόν και σαγιονάρες μέχρι σπιτάκια σκύλων.
Φυσικά δεν πρόκειται για τίποτα περισσότερο από καταναλωτική μόδα και η μόδα
γρήγορα ξεθυμαίνει.
Από την άλλη πλευρά ο οικολογικός τρόπος ζωής και σκέψης
αντανακλάται σε κάθε φάση της ύπαρξης. Δεν χωράει αμφιβολία, ότι τα γυναικεία
περιοδικά εξυψώνουν τα «οικολογικά προϊόντα» στα πλαίσια ενός «οικολογικού
καταναλωτισμού» που θα κάνει τις νέες να κοιμούνται ήρεμες αφού έχουν
καθησυχάσει την οικολογική τους συνείδηση ότι βοήθησαν τον πλανήτη αν και
ξόδεψαν λίγο παραπάνω (γιατί όπως και να το κάνουμε κοστίζει το οικολογικό).
Αυτή είναι η νοοτροπία και η οικολογική συνείδηση με την οποία οπλίζονται οι
νέες.
Μα θα μου πείτε τα οικολογικά θέματα τα αναλύουν τα
επιστημονικά περιοδικά , τα νεανικά περιοδικά τα αγοράζεις για να εντρυφήσεις
στο περιβόητο τρίπτυχο μόδα-σχέση-ομορφιά και όχι για στην υπερθέρμανση του
πλανήτη ή στην καταστροφή δασών. Και από εδώ ξεκινάει αυτός φαύλος κύκλος της
μονομερούς ενημέρωσης που κατ’επέκταση δημιουργεί νέες με μονομερή ενδιαφέροντα
και όχι νέες που μάχονται στην πράξη, λαμβάνοντας ηγετικούς ρόλους, για τα
προβλήματα που τις απασχολούν, συμπεριλαμβανομένου των περιβαλλοντικών.
Κλείνοντας οφείλω να πω, ότι συνάντησα λίγα αλλά σωστά δομημένα και διατυπωμένα
άρθρα σε περιοδικά, που δίνουν το παράδειγμα ότι μόδα ομορφιά και περιβάλλον
δεν είναι άσχετα θέματα , γιατί πολύ απλά ζωή (σε κάθε έκφρασή της) και
περιβάλλον είναι άριστα συνδεδεμένα.
[ΤΣΑΓΚΑΡΗ ΜΑΡΟΥΛΑ, Φοιτήτρια του Βιολογικού Αθήνας του
Ε.Κ.Π.Α]
Αναδημοσίευση από elladitsamas.blogspot.gr
.JPG)
Σχόλια