"ΜΕΘΟΔΟΙ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ Ή ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΜΑΤΟΣ (ΒΑΡΥΤΟΜΕΤΡΙΚΟΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ)"

Βαρυτομετρικός διαχωρισμός

Ο βαρυτομετρικός διαχωρισμός στηρίζεται στη διαφορά πυκνότητας ανάμεσα στα τεμάχια μεταλλεύματος και στείρου και στη διαφορετική τους συμπεριφορά σε καταβύθιση μέσα στα ρευστά (συνήθως νερό).

Μαζί με τη χειροδιαλογή, ο βαρυτομετρικός διαχωρισμός αποτελεί μία από τις αρχαιότερες τεχνικές εμπλουτισμού μεταλλευμάτων. Η κατεργασία μεταλλευμάτων σε στοιχειώδη «πλυντήρια» στο Λαύριο και η αναζήτηση ψηγμάτων χρυσού σε προσχωματικές άμμους με το σκαφίδιο (το «τηγάνι» ή «ταψί») του χρυσοθήρα αποτέλεσαν τις πλέον χαρακτηριστικές εφαρμογές βαρυτομετρικού διαχωρισμού στον εμπλουτισμό των μεταλλευμάτων.

Ο βαρυτομετρικός διαχωρισμός επιτυγχάνεται επίσης με τεχνικές που συνδυάζουν τη βαρύτητα με την υδροδυναμική, σε μηχανήματα όπως οι υδροσυγκεντρωτές, οι παλλόμενες τράπεζες, και οι σπειροειδείς συγκεντρωτές. 

Όλες αυτές οι τεχνικές έχουν ευρύ πεδίο εφαρμογής, από την ανάκτηση αυτοφυούς χρυσού έως τον καθαρισμό γαιανθράκων και βιομηχανικών ορυκτών. Γενικώς, ο βαρυτομετρικός διαχωρισμός είναι αποτελεσματικός σε σχετικά χονδρόκοκκα υλικά με διαφορά πυκνότητας μεγαλύτερη από 0.1 g/cm3.

Στη μέθοδο των βαρέων διαμέσων, το μετάλλευμα τροφοδοτείται σε δεξαμενές που περιέχουν αιώρημα κατάλληλης πυκνότητας, π.χ. σε αραιό πολφό μαγνητίτη (Fe3O4) ή αιώρημα αλεσμένου κράματος σιδηροπυρίτιου (Fe-Si) σε νερό. 

Το υλικό με μικρότερη πυκνότητα από το αιώρημα επιπλέει και απομακρύνεται από την επιφάνεια του αιωρήματος, ενώ το υλικό με μεγάλη πυκνότητα καταβυθίζεται και απομακρύνεται μαζί με το αιώρημα. Στη συνέχεια, για λόγους οικονομίας και περιβαλλοντικής διαχείρισης, από το αιώρημα διαχωρίζονται και ανακτώνται τα βαρέα διάμεσα (π.χ. με μαγνητικό διαχωρισμό) για επανάχρηση του καθαρού βαρέος «διαμέσου» στη διεργασία.

Ηλεκτροστατικός και μαγνητικός διαχωρισμός.

Ο ηλεκτροστατικός διαχωρισμός στηρίζεται στη διαφορά ηλεκτρικής αγωγιμότητας ανάμεσα στο μετάλλευμα και το στείρο. Συνήθως εφαρμόζεται σε ξηρά και πολύ λεπτομερή τεμαχίδια, όπως οι άμμοι προσχωματικών (αλλουβιακών) κοιτασμάτων.

Ο μαγνητικός διαχωρισμός στηρίζεται στη διαφορά μαγνητικών ιδιοτήτων ανάμεσα στο μετάλλευμα και το στείρο. Σιδηρομαγνητικά ορυκτά, όπως ο μαγνητίτης (Fe3O4), και παραμαγνητικά υλικά, όπως ο αιματίτης (Fe2O3), ο πυρροτίτης (FeS), ο χρωμίτης (FeCr2O4), ο ιλμενίτης (FeTiO3), ο σιδηρίτης (FeCO3) κ.ά., εμπλουτίζονται εύκολα με τη βοήθεια μαγνητικών διαχωριστών χαμηλής έντασης μαγνητικού πεδίου. ‘

Όμως, μαγνητικοί διαχωριστές υψηλής έντασης (πεδίο ισχυρότερο από 2 Τesla) είναι απαραίτητοι για το διαχωρισμό παραμαγνητικών ορυκτών με μικρή διαφορά στη μαγνητική επιδεκτικότητα, όπως ζιρκονία (ZrSiO4), απατίτης [Ca5(PO4)3(F,Cl,OH)], κλπ.

Διαδικασία εμπλουτισμού μεταλλεύματος με μαγνητικό διαχωρισμό
 και επεξεργασία του συμπυκνώματος με συσσωμάτωση.

Αναδημοσίευση από metallorihi-metalleia.blogspot.gr