Του Γιώργου Μητράκη
*Ακολουθεί σχόλιο του blog
Για όσους ενδιαφέρονται να προχωρήσει η επένδυση στα
μεταλλεία Χαλκιδικής με τεχνικά και περιβαλλοντικά σωστό τρόπο η χθεσινή δίωρη
συνάντηση κ. Πάνου Σκουρλέτη με τη διοίκηση της Ελληνικός Χρυσός, στην οποία
συμμετείχαν εκπρόσωποι των εργαζομένων, αποτέλεσε μια καλή αρχή.
Το θετικό κλίμα που άρχισε να δημιουργείται την ημέρα της
ορκωμοσίας της νέας κυβέρνησης με τη δήλωση του υπουργού Περιβάλλοντος και
Ενέργειας ότι θα αποδεχθεί τις αποφάσεις των δικαστηρίων επί του θέματος,
εμπεδώθηκε χθες.
Μάλιστα, τις προσεχείς ημέρες ο κ. Σκουρλέτης θα δεχθεί στο
γραφείο του τον διευθύνοντα σύμβουλο της Eldorado Gold κ. Πολ Ράιτ, ο οποίος
θα έρθει για Τρίτη φορά μέσα στον Σεπτέμβριο από τον Καναδά στην Ελλάδα. Κάτι
που δείχνει πως η κυβέρνηση θέλει να ρίξει τους τόνους και να βρει μια λύση για
τη λειτουργία των μεταλλείων.
Στην ουσία με τη στάση του ο κ. Σκουρλέτης
αναγνωρίζει ότι οι εκλογές τελείωσαν, οι ακρότητες αμβλύνονται κι εκείνο που
προέχει είναι να γίνει η δουλειά. Εννοείται με άρτιο επιστημονικά και περιβαλλοντικά
τρόπο! Φυσικά, με τήρηση των κανόνων και των νόμων!
Το προηγούμενο διάστημα –επί αρκετά χρόνια- η στάση του
ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ για την επένδυση στη Χαλκιδική έφτασε στα όρια του
παραλόγου. Την απέρριπταν προς χάριν αφενός τοπικών παραγόντων που έχουν άλλα
συμφέροντα και γι’ αυτό επισείουν τον κίνδυνο περιβαλλοντικής καταστροφής και
αφετέρου της στείρας αντιπολίτευσης.
Η περιβαλλοντική ευαισθησία όταν
διαφημίζεται φέρνει ψήφους στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τη σοβαρότητα και την
τεχνοκρατική προσέγγιση ενός θέματος, που συχνά αγνοούνται προς όφελος της
πολιτικής οπτικής. Το τι θέλουν ή δεν θέλουν κάποιοι να γίνει εκλαμβάνεται ως
επιλογή που μετράει περισσότερο από αυτό που έχουν δικαίωμα να κάνουν κάποιοι
άλλοι. Κι έτσι φτάνουμε σε καταστάσεις παραλογισμού, όπως το να μην γίνονται
αποδεκτές ούτε αδειοδοτήσεις της πολιτείας, ούτε δικαστικές αποφάσεις. Ισχύει
είναι το «νόμος είναι το δίκιο των δικών μας».
Όλα αυτά βολεύουν όταν ένα κόμμα – το οποίο, μάλιστα,
αυτοπροσδιορίζεται στην αριστερά- βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Αντίθετα
δυσκολεύουν αφάνταστα όταν το ίδιο κόμμα πάρει την εξουσία.
Γίνονται θηριώδη
προβλήματα, καθώς κανείς δεν μπορεί να αντέξει χωρίς σοβαρό λόγο 2000 νέους
ανέργους σε μια περιοχή, που δεν έχει καν άλλους τόσους εργαζόμενους. Κάπου εκεί
αρχίζει η προσγείωση στην πραγματικότητα, οι υποχωρήσεις, οι διαβουλεύσεις και
ο έντιμος συμβιβασμός, μέσω του οποίου όλοι κάνουν τη δουλειά τους.
Στην περίπτωση των μεταλλείων Χαλκιδικής βρισκόμαστε ακριβώς
εκεί. Ο κ. Σκουρλέτης που στις 25 Αυγούστου πήρε μια απόφαση στη σκιά της
υπογραφής 3ου μνημονίου, της διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ από… αριστερά και των πρόωρων
εκλογών δείχνει τώρα να το ξανασκέφτεται.
Χθες μπορεί η συνάντηση με την
Ελληνικός Χρυσός και τους εργαζομένους να μην απέδωσε θεαματικά αποτελέσματα,
αλλά η αλλαγή κλίματος είναι εμφανής. Ήδη ξεκίνησε ένα ανατολίτικο παζάρι που
θα βοηθήσει πολιτικά την κυβέρνηση να αναδιπλωθεί. Το επόμενο βήμα για την
επαναλειτουργία των μεταλλείων δείχνει να είναι προδιαγεγραμμένο, αλλά πολύ θα
βόλευε τους πάντες μια απόφαση του ΣτΕ σε αυτή την κατεύθυνση.
Ώστε να μην
αναζητηθεί, καν, μια πιο… επιστημονική δικαιολογία. Ώστε να αρκεί η τήρηση της
νομιμότητας και η πειθαρχία στις δικαστικές αποφάσεις, σύμφωνα με όσα
επιτάσσουν οι κανόνες της αστικής (sic) δημοκρατίας.
Αναδημοσίευση από www.voria.gr
*ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ BLOG: Μακάρι τα πράγματα να δρομολογούνται έτσι όπως τα διαβάζει ο δημοσιογράφος Μητράκης και να μην ζούμε μια "στάχτη στα μάτια", όπως έγινε και μετά την ανάληψη των καθηκόντών του Πάνου Σκουρλέτη, όπου αίφνης και μια μέρα πριν την προκήρυξη των εκλογών αποφάσισε να βάλει πολιτικό λουκέτο στο μεταλλείο.
Από τη πλευρά μας όμως θα κρατήσουμε πολύ μικρό καλάθι, καθώς τόσο η προηγούμενη πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΠΕΝ (επί Λαφαζάνη), όσο και η νυν του ΥΠΕ, αντί να κρατήσει μια ουδέτερη στάση, να επισκεφτεί επί τόπου το σημείο για το οποίο θέλει να πάρει αποφάσεις και να αποκτήσει ιδία άποψη και γνώση έχει επιλέξει να οχυρωθεί ιδεολογικά - πολιτικά πίσω από τις "συμβουλές" εμπαθών ανθρώπων που κάποιοι εξ αυτών δεν έχουν καμία επαφή με το μεταλλευτικό πεδίο, ενώ κάποιοι άλλοι κουβαλούν ως υπόδικοι το μισό ποινικό κώδικά επάνω τους.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ποια τήρηση της νομιμότητα και πειθαρχεία στις δικαστικές αποφάσεις να περιμένεις όταν όλα αυτά τα χρόνια αυτοί που παριστάνουν τους θεματοφύλακες και τους κριτές περιφρονούν επιδεικτικά τους δικαστικούς θεσμούς της χώρας;
Μακάρι να εξελιχθούν εντελώς διαφορετικά τα πράγματα και η πραγματικότητα να μας διαψεύσει και να μας προσγειώσει ανώμαλα σε σχέση μ' αυτά τα ανήκουστα και πρωτόγνωρα πράγματα που έχουν εξελιχθεί σε "αντίχρυσο" κανόνα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου