Αναγνωρίζουμε στους πολέμιους της μεταλλευτικής δραστηριότητας, ότι κάθε προπαγανδιστική επινόηση τους φέρει τον ενθουσιασμό του προσήλυτου.
Στην περίπτωση τους όμως αγνοείται διαρκώς η σημαντική λεπτομέρεια που λέει ότι η ιστορία ενός τόπου είναι αδιάλειπτη και δεν ορίζεται ή αναγνωρίζεται από τη στιγμή που "άνάβει" η λάμπα εντός της κεφαλής τους, που τους κάνει να σκέφτονται ότι ίσως οι σημαίνουσες αρχαιότητες της περιοχής μπορούν να γίνουν ένα νέο εμπόδιο στη μεταλλευτική επένδυση.
Αλήθεια, που ήταν το επι παντός του επιστητού συντονιστικό της Ιερισσού να χαιρετήσει την είδηση της επιστροφής 80 αρχαίων νομισμάτων (79 αργυρών και ενός χάλκινου) από την Ιταλία, που βγήκε πέρσι τέτοιο καιρό;
Τα νομίσματα αυτά χρονολογούνται μεταξύ 5ου και 2ου αιώνα π.Χ και προέρχονται από τη Χαλκιδική και ειδικότερα από την περιοχή της Ιερισσού και της Τορώνης.
Δεν θα έπρεπε το λάγνο και με τις αρχαιότητες "κίνημα" των οικολογούντων της ΒΑ Χαλκιδικής να σπεύσει να ασχοληθεί και να δει περί τίνος πρόκειται;
Μήπως δεν το έκανε όμως γιατί και αυτή η είδηση αποδείκνυε περίτρανα τους άρρηκτους δεσμούς της μεταλλευτικής δραστηριότητας της βορειοανατολικής Χαλκιδικής με την ιστορία, τον πολιτισμό και την οικονομία της περιοχής για περισσότερο από 25 αιώνες...
Γιατί η μεταλλευτική δραστηριότητα είναι η πλέον αρχέγονη παραγωγική δραστηριότητα και όχι ένα κρύο ανέκδοτο σαν αυτά που εκστομίζουν κάποιοι όψιμοι ιστοριοδίφες των "antigold".
Αλήθεια, θυμούνται οι πολέμιοι της μεταλλευτικής ποιους δεν επέτρεψαν με ύφος "έτσι θέλω" να κάνουν τη δουλειά τους στις 19 Μαρτίου 2012; Μήπως ήταν οι αρχαιολόγοι που πήγαν για να προσδιορίζουν τα σημεία που θα έπρεπε να μείνουν ανέπαφα από τη μεταλλευτική σκαπάνη;
Που να το θυμούνται; Αφού πάντα θυμούνται ότι τους κάνει να χαίρονται προσωρινά...
Στην περίπτωση τους όμως αγνοείται διαρκώς η σημαντική λεπτομέρεια που λέει ότι η ιστορία ενός τόπου είναι αδιάλειπτη και δεν ορίζεται ή αναγνωρίζεται από τη στιγμή που "άνάβει" η λάμπα εντός της κεφαλής τους, που τους κάνει να σκέφτονται ότι ίσως οι σημαίνουσες αρχαιότητες της περιοχής μπορούν να γίνουν ένα νέο εμπόδιο στη μεταλλευτική επένδυση.
Αλήθεια, που ήταν το επι παντός του επιστητού συντονιστικό της Ιερισσού να χαιρετήσει την είδηση της επιστροφής 80 αρχαίων νομισμάτων (79 αργυρών και ενός χάλκινου) από την Ιταλία, που βγήκε πέρσι τέτοιο καιρό;
Τα νομίσματα αυτά χρονολογούνται μεταξύ 5ου και 2ου αιώνα π.Χ και προέρχονται από τη Χαλκιδική και ειδικότερα από την περιοχή της Ιερισσού και της Τορώνης.
Δεν θα έπρεπε το λάγνο και με τις αρχαιότητες "κίνημα" των οικολογούντων της ΒΑ Χαλκιδικής να σπεύσει να ασχοληθεί και να δει περί τίνος πρόκειται;
Μήπως δεν το έκανε όμως γιατί και αυτή η είδηση αποδείκνυε περίτρανα τους άρρηκτους δεσμούς της μεταλλευτικής δραστηριότητας της βορειοανατολικής Χαλκιδικής με την ιστορία, τον πολιτισμό και την οικονομία της περιοχής για περισσότερο από 25 αιώνες...
Γιατί η μεταλλευτική δραστηριότητα είναι η πλέον αρχέγονη παραγωγική δραστηριότητα και όχι ένα κρύο ανέκδοτο σαν αυτά που εκστομίζουν κάποιοι όψιμοι ιστοριοδίφες των "antigold".
Αλήθεια, θυμούνται οι πολέμιοι της μεταλλευτικής ποιους δεν επέτρεψαν με ύφος "έτσι θέλω" να κάνουν τη δουλειά τους στις 19 Μαρτίου 2012; Μήπως ήταν οι αρχαιολόγοι που πήγαν για να προσδιορίζουν τα σημεία που θα έπρεπε να μείνουν ανέπαφα από τη μεταλλευτική σκαπάνη;
Που να το θυμούνται; Αφού πάντα θυμούνται ότι τους κάνει να χαίρονται προσωρινά...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου