ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΗΜΕΡΙΑ

Του Σωτήρη Ν. Καμενόπουλου

*Ακολουθεί σχόλιο του blog

Πρόσφατα ο Bill Gates (Microsoft), ο Mark Zuckerberg (Facebook), ο Jeff Bezos(Amazon), o Jack Ma (Alibaba) και αρκετοί άλλοι ξένοι μεγάλοι επιχειρηματίες δημιούργησαν έναν επενδυτικό συνασπισμό με στόχο την έρευνα στον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ). 

Στην επίσημη ιστοσελίδα του επενδυτικού συνασπισμού αναφέρεται πως ο συνασπισμός θα δουλέψει μαζί με χώρες οι οποίες πραγματοποιούν δημόσιες επενδύσεις στην ανάπτυξη των ΑΠΕ μέσω μίας άλλης παράλληλης δράσης η οποία προέκυψε από την πρόσφατη συνδιάσκεψη για το παγκόσμιο κλίμα στο Παρίσι. Η Ελλάδα δυστυχώς δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτές τις δράσεις.

Σε παλαιότερο άρθρο στο Capital.gr είχε αναφερθεί η ανάγκη για αναζήτηση συνεργειών (1+1=3) και δημιουργίας συνεταιρισμών μεταξύ Ευρωπαϊκών/Αμερικανικών επιχειρήσεων ώστε να δημιουργηθεί αλυσίδα παραγόμενης υπεραξίας (value chain) καθετοποιημένης παραγωγής για τις σπάνιες γαίες (και όχι μόνο). 

Αντίστοιχος συνασπισμός μεταξύ μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων είχε δημιουργηθεί πριν λίγα χρόνια στη Γερμανία (Rohstoffallianz) για την από κοινού αξιοποίηση κρίσιμων ορυκτών. Η δημιουργία συνεταιρισμών/συνασπισμών μεταξύ μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων για την από κοινού έρευνα/αξιοποίηση πρώτων υλών/ενέργειας θα αποτελεί την κανονικότητα από εδώ και στο εξής.

Μία ακόμη είδηση που έρχεται από τη Νορβηγία καταδεικνύει πως η Γη γυρίζει, τα γεγονότα τρέχουν, οι άνθρωποι παντού ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο, επιχειρούν, ρισκάρουν, και κανείς δεν πρόκειται να μας περιμένει ως χώρα. Νορβηγική εταιρεία ανακοίνωσε πως μέχρι το 2018 θα έχει έτοιμη πατέντα πυρηνικού αντιδραστήρα Θορίου για παραγωγή ενέργειας προς εμπορική χρήση.

Ας θυμηθούμε πως η Νορβηγία είναι μία σημαντικότατη πετρελαιοπαραγωγός χώρα, μία από τις πλουσιότερες χώρες στον κόσμο της οποίας οι κάτοικοι είναι περιβαλλοντικά ευαίσθητοι, και οι οποίοι δεν φοβούνται να αξιοποιήσουν τους ορυκτούς τους πόρους. Ειδικά την πυρηνική ενέργεια... Ποιός στην Ελλάδα θα τολμούσε να ξεκινήσει μία τέτοια συζήτηση;

Μία άλλη δράση η οποία θα μπορούσε να αναπτυχθεί και στην Ελλάδα παρουσιάσθηκε πρόσφατα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το Αμερικανικό Υπουργείο Ενέργειας  (DoE), δηλαδή το Αμερικανικό δημόσιο, θα χρηματοδοτήσει έρευνα για την ανάκτηση σπάνιων γαιών από τα ορυχεία γαιάνθρακα και τα υποπροϊόντα του γαιάνθρακα. Η Ελλάδα διαθέτει μεγάλες ποσότητες γαιάνθρακα... Δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί κάτι αντίστοιχο και στη χώρα μας;

Κάποιοι, όχι αδίκως, θα αντιπαρέλθουν με το επιχείρημα πως δυστυχώς στη χώρα μας έχει αποδειχθεί ότι δημόσιοι φορείς είχαν και έχουν φοβερά προβλήματα να διαχειρισθούν προγράμματα τα οποία να καταλήγουν εν τη πράξει σε δημιουργία χειροπιαστών επιχειρηματικών αποτελεσμάτων, δημιουργία κέρδους (ΝΑΙ! κέρδους, κακό είναι;) το οποίο κέρδος με τη σειρά του να διαμοιράζεται/επιστρέφει στην κοινωνία υπό τη μορφή φόρων/μισθών, και μείωση της ανεργίας.

Ωστόσο, επιτυχημένα μοντέλα για τη δημιουργία συνεργειών μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα ή αποκλειστικά μεταξύ ιδιωτικών επιχειρήσεων υπάρχουν αρκετά. Δεν χρειάζονται γκρίνιες ούτε μεμψιμοιρία. Όρεξη για δουλειά και ευελιξία χρειάζονται...

* Ο κ. Σωτήρης Ν. Καμενόπουλος είναι Υποψήφιος Διδάκτωρ Πολυτεχνείου

Αναδημοσίευση από capital.gr

*ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ BLOG: Υπάρχει πολλή όρεξη για δουλειά και δημιουργία σε πάρα πολύ κόσμο και ιδίως νέους. Δυστυχώς όμως ο Ελληνικός λαός έχει μια καταπληκτική ικανότητα να επιλέγει τα τελευταία 40 και πλέον χρόνια κυβερνήσεις και πολιτικούς που είναι υπηρέτες του παρασιτισμού και αμετανόητοι υπερασπιστές συντεχνιών και κλικαδόρων. 

Αποτέλεσμα; Πλήν των δημοσίων υπαλλήλων που είναι ένα αρραγές μπλόκ στη χώρα μας και ψηφίζουν πάντα και συλλογικά αυτόν που τους υπόσχεται διατήρηση ή και επέκταση των προνομίων τους, για να ασκούν και την ανάλογη πολιτική πίεση, όλοι οι υπόλοιποι πολίτες αυτής της χώρας καταλήγουμε απογοητευμένοι από τις επιλογές μας και  όμηροι των παρασιτικών καταστάσεων που προκαλούνται.

Εκτός από όρεξη για δουλειά, που πολύ κομψά και ευγενικά το επισημαίνει ο καθηγητής Καμενόπουλος, θα το πούμε πιο "χοντρά" εμείς,  χρειάζεται μυαλό και τόλμη για να σπάσουμε τα δεσμά της υπέρ τεσσαρακονταετούς ομηρίας μας.