ΡΟΔΑ ΤΣΑΝΤΑ ΚΟΠΑΝΑ ΚΑΙ ΓΡΑΝΙΤΑ ΑΠΟ... ΣΚΟΥΡΙΕΣ

Πόσο διαφορετική θα ήταν πιθανώς η ζωή όλων μας στη ΒΑ Χαλκιδική, αν για παράδειγμα στις Σκουριές ο Αριστοτέλης είχε συστήσει τη διδακτική σχολή του και όχι στη Μίεζα της Ημαθίας;

Πόσο πιο χαλαρές, ήρεμες και στοχοπροσηλωμένες θα ήταν οι υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού στο εκ προοιμίου πολύ σημαντικό έργο τους; 

Επί δεκαετίες γενιές και γενιές αρχαιολόγων θα ξόδευαν τα νιάτα και την καριέρα τους για να αναδείξουν τον τόπο που επέλεξε ο Σταγειρίτης φιλόσοφος για να διδάξει τα ιδανικά της Πλατωνικής φιλοσοφίας στους μαθητές του. 

Και άλλα τόσα χρόνια και άλλοι τόσοι αρχαιολόγοι θα περνούσαν για να εντοπίσουν ένα στοιχείο που θα μαρτυρούσε την παρουσία του Μεγάλου Αλεξάνδρου ανάμεσα στους μαθητές του. 

Και δεν είναι μόνο αυτό. Ας σκεφτούμε και πόσο διαφορετικός θα ήταν ο αναπτυξιακός προσανατολισμός της περιοχής.

Πέρα από τα συναφή επαγγέλματα με την αρχαιολογία και τις ανάγκες της θα είχαμε τεράστια ζήτηση για καντίνες, περίπτερα, καταστήματα σουβενίρ έξω από τον "Αρχαιολογικό χώρο των Σκουριών".

Σοβαρές ΜΚΟ ξένων κρατών θα έρχονταν εδώ και σε συνεργασία με εξίσου σοβαρές ντόπιες ΜΚΟ θα έκαναν ανοιχτά σεμινάρια για το πως να παρασκευάσεις και να σερβίρεις σωστά τη γρανίτα, το παγωτό, το σάντουιτς, το τοστ, το σουβλάκι, το τζατζίκι, το μουσακά, έχοντας δέσει προηγουμένως σωστά, την γραβάτα, το παπιγιόν, την ποδιά.

Στην Ιερισσό δεν θα υπήρχαν μαύρα πανό και στους διερχόμενους ξένους τουρίστες δεν θα δημιουργούνταν η εντύπωση πως θρηνούμε την απώλεια δεκάδων ανθρώπων... 

Αναμφίβολα, δεν θα ζούσαμε αυτή την ανώμαλη κατάσταση, όπου το λογικό δεν είναι αυτονόητο και το τρελό ακούγεται πιο λογικό...

Για παράδειγμα, δεν θα είχαμε τους αρχαιολόγους του ΥΠ. ΠΟ να σπάνε το κεφάλι τους πως θα εμφανίσουν τα μαγκανέζια των Σκουριών ισάξια με την τεφροδόχο του Αριστοτέλη, που αναζητείται εδώ και 20 χρόνια από τον αρχαιολόγο Κώστα Σισμανίδη, έτσι ώστε να πατήσει κάπου βάσιμα μια νέα καθυστέρηση στο μεταλλευτικό έργο. 

Επιπλέον, δεν θα ήμασταν ελκυστικός προορισμός για ξένες ΜΚΟ και ακτιβιστές, που εξειδικεύονται στην δημιουργία συνθηκών και εστιών έντασης και αναταραχής με όλα τα συνεπακόλουθα που ζήσαμε και είδαμε τα τελευταία χρόνια, μαζί με πολλά άλλα...

Το σπουδαιότερο όλων; Δεν θα υπήρχε αυτή η παραδοσιακή αγάπη των κατοίκων για το μεταλλείο και η συνεπακόλουθη θέληση μεγάλου τμήματος της νεολαίας να ακολουθήσει το επάγγελμα του μεταλλωρύχου ή να σπουδάσει μηχανικός, γεωλόγος, χημικός, τοπογράφος.

Αν ήταν αλλιώς τα δεδομένα μας, ίσως να δίναμε μια "παραγωγική μάχη" για την καλύτερη "Γρανίτα Σκουριών" με γεύση, είτε από κίτρινα φασολάκια, είτε από κάνναβη, αντί να στήνουμε μεταλλεία για εξόρυξη χαλκού, χρυσού, αργύρου. 

Δυστυχώς για κάποιους, τα πράγματα δεν είναι ρόδα, τσάντα, κοπάνα και γρανίτα από... Σκουριές. 

Κανείς όμως δεν μπορεί να αποκλείσει να αλλάξουν στο εγγύς ή απώτερο μέλλον. Άλλωστε, η εποχή ευνοεί τέτοιες αλλαγές.