Σάββατο 19 Αυγούστου 2017

ΝΙΚ. ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ: "ΟΙ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΓΚΡΙΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗΣ ΔΕΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ, ΟΥΤΕ ΤΟ ΛΑΟ"


Ο Δόκτωρ Γεωλογίας Νικόλαος Αρβανιτίδης σε νέο του σχόλιο στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης θέτει κάποια κρίσιμα ερωτήματα προς τους κυβερνώντες αναφορικά με τα φαινομενικά αδιέξοδα που φαίνονται να έχουν δημιουργηθεί γύρω από την μεταλλευτική επένδυση στη ΒΑ Χαλκιδική.

Ο διακεκριμένος καθηγητής εύλογα αναρωτιέται πως είναι δυνατόν από τη μια πλευρά οι κυβερνητικοί παράγοντες να ισχυρίζονται ότι δεν είναι τεχνολογικά εφαρμόσιμη η μεταλλουργική μέθοδος που επέλεξε η επενδύτρια εταιρεία και από την άλλη να λένε ότι ο επενδυτής οφείλει να προχωρήσει στη μεταλλουργία χρυσού για το δημόσιο συμφέρον.


Επιπλέον ο κ. Αρβανιτίδης θέτει το ερώτημα της παρατεταμένης χρονικά δυστοκίας και καθυστέρησης από την πλευρά του υπουργείου στην έγκριση αδειών ρουτίνας των οποίων η έγκριση είναι επιπέδου γ.γραμματέα του υπουργείου. Καθυστερήσεις που ούτε εξυπηρετούν το έργο και ούτε βεβαίως το δημόσιο συμφέρον, όπως τονίζει.

Είναι κάποια πράγματα που δεν έχουν νοηματική σύνδεση, θα προσθέσουμε εμείς, Μόνο παραπολιτικά συνδέονται μεταξύ τους. Ακολουθεί το σχόλιο του Νικόλαου Αρβανιτίδη.

"Συμφωνώ απόλυτα πως σε όλες τις επενδύσεις, όπως και στη συγκεκριμένη πρέπει να είναι σαφές το δημόσιο συμφέρον που προκύπτει. Το γεγονός της καθετοποιησης της παραγωγής με την μεταλλουργία χρυσού παρούσα αποτελεί λοιπόν απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξει μέγιστο οικονομικό και κοινωνικό όφελος για την Ελλάδα. 

Είναι κάτι που η συντριπτική πλειοψηφία της γεωεπιστημονικης κοινότητας της χώρας έχει υποστηρίξει από την πρώτη στιγμή. Συνεπώς το αρμόδιο υπουργείο και άλλοι όψιμα εμπλεκόμενοι δεν "κομίζουν γλαύκα εις Αθήνας". Και πάμε τώρα σε όλα τα αντιφατικά συμβάντα, τα οξύμωρα πήγαινε-ελα που δημιουργούν εδώ και χρόνια μια κωμικοτραγική κατάσταση που δεν αρμόζει στην σοβαρότητα μιας τόσο σημαντικής επένδυσης για τον τόπο που αφορά στην παραγωγική αξιοποίηση του Ελληνικού ορυκτού πλούτου. Κάτι που οι γεωεπιστημονες της χώρας είναι σίγουροι ότι αποτελεί "εν δυνάμει" τον βασικότερο αναπτυξιακό πυλώνα για μας.

Μετά από πιλοτικές δοκιμές σε "χαρμάνι" των δύο τύπων μεταλλευμάτων από τα κοιτάσματα Ολυμπιάδας και Σκουριών η τεχνολογία της Ακαριαίας Τήξης επιλέχθηκε να είναι αυτή που θα στηρίξει βιομηχανικά την μεταλλουργία με αποτέλεσμα να ενταχθεί στη τεχνική μελέτη και το επιχειρησιακό σχέδιο γενικότερα. 

Με άλλα λόγια η χρηματοδότηση του έργου από τον επενδυτή περιλάμβανε και την Ακαριαία Τήξη. Αναλάμβανε δηλαδή με τον τρόπο αυτό το κόστος, την τεχνολογική πρόκληση και το όποιο παραγωγικό ρίσκο από την εφαρμογή της συγκεκριμένης μεθόδου. 

Και εδώ αρχίζουν οι αντιφάσεις από πλευράς κυρίως ελληνικής πολιτείας. Σε μία πρώτη φάση το υπουργείο χαρακτήρισε την τεχνολογία αναξιόπιστη ισχυριζόμενο επίσης ότι οι δοκιμές έπρεπε να είχαν γίνει στην Ελλάδα. Τα περί διεθνώς διαπιστευμένου εργαστηρίου ημιβιομηχανικης κλίμακας που έκανε τις δοκιμές, το ότι αυτό αποτελεί διεθνή πρακτική ή ότι ο επενδυτής παίρνει ουσιαστικά το ρίσκο του όποιου στραβοπατήματος, δεν λαμβάνονται καθόλου υπόψη. 

Και ενώ έλεγε όλα αυτά πρόσφατα το υπουργείο πέρασε στην αντίπερα όχθη λέγοντας ότι ο επενδυτής οφείλει να υλοποιήσει την μεταλλουργία χρυσού γιατί αυτό προστάζει το δημόσιο συμφέρον. 

Πως λοιπόν ερμηνεύονται τώρα όλα αυτά και τι καταλαβαίνει ο απλός πολίτης που μάλλον έχει μπερδευτεί. Και πως ορίζει και τι εννοεί τελικά το υπουργείο με δημόσιο συμφέρον. Δεν είναι δημόσιο συμφέρον ο εκσυγχρονισμός της λειτουργούσας μεταλλευτικής παραγωγής, η διαχείριση των ιστορικών αποβλήτων, η απασχόληση 2.500 εργαζομένων και η αναπτυξιακή ανάταση των τοπικών κοινωνιών και οικονομίας.

Αυτό που εισπράττει κάποιος που παρακολουθεί τις εξελίξεις γύρω από την συγκεκριμένη επένδυση είναι ότι οι κεντρικές εγκρίσεις που αφορούν και ανταποκρίνονται στους όρους της σύμβασης έχουν δοθεί. 

Και όλες οι συζητήσεις των τελευταίων ημερών αφορούν καθυστερήσεις μικρό-εγκρισεων ώστε να μπορέσει το έργο να πάει παρακάτω. Εγκρίσεις που σύμφωνα με το κανονισμό μεταλλευτικών και λατομικών εργασιών είναι επιπέδου έγκρισης από τον γενικό γραμματέα. Γιατί λοιπόν αυτές οι καθυστερήσεις; Σε τι και ποιους εξυπηρετούν; Σίγουρα όχι την χώρα και τον λαό.

Βασική προϋπόθεση για την καλή πορεία μιας επένδυσης είναι φυσικά η τήρηση της σύμβασης από τις δύο πλευρές και οι καθαρές και ειλικρινείς συζητήσεις και αποφάσεις για τυχόν αλλαγές που χρειάζεται ενδεχόμενα να γίνουν."