ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ

Του Παύλου Αλεξιάδη*

Λίγες ώρες χρειάστηκαν για να αποδειχτεί το αυτονόητο ότι τα συνθήματα για επενδύσεις και «Grinvest» του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ ήταν κούφια. Ένας άριστος επικοινωνιακός αιφνιδιασμός της Eldorado Gold λίγες ώρες μετά τους φιλοεπενδυτικούς πανηγυρισμούς του πρωθυπουργού ήταν αρκετή για να ξεσκεπαστεί η διγλωσσία.

Έγινε φανερό σε όλα τα ξένα δίκτυα αλλά και στα όργανα της Ε.Ε. ότι «Η μεν φωνή, φωνή Ιακώβ, αι δε χείρες, χείρες Ησαύ». Η μεν φωνή, φωνή φιλοεπενδυτή, αι δε χείρες, χείρες εμμονικού κρατιστή.

Η ιστορία με τα μεταλλεία στην ΒΑ Χαλκιδική είναι παλιά αλλά τώρα πλέον το πράγμα έχει κουράσει τους πάντες. Η αγανάκτηση έχει φτάσει στα ύψη. Πάνω από όλα ωστόσο στους εργαζομένους υπάρχει η λύσσα για την καταστρεπτική πληρωμή που τους επιφύλαξε η κυβέρνηση, η εξέγερση τους είναι εξέγερση του φόβου της πείνας στην ανεργία. Είναι τόσο άγριο αυτό το συναίσθημα που κανένας αργόμισθος που εξαπολύει κατάρες  δεν μπορεί να το καταλάβει. 

Οφείλουμε στον κύριο Καρανίκα μία απάντηση στην κατάρα του, που δεν ήταν κατά της εταιρίας αλλά κατά των εργαζομένων, και για αυτό είναι ηθικά αποτρόπαια. Η μεγαλύτερη κατάρα λοιπόν στον άνθρωπο είναι η αχρηστία και από αυτής της πλευράς ο κύριος Καρανίκας είναι ο πιο καταραμένος.

Όσο για την φωτογραφία που συνόδευε την κατάρα στο Facebook αποκαλύφθηκε από την ιστοσελίδα «elinikahoaxes.gr» ότι η εν λόγω «αποκαλυπτική» φωτογραφία δεν έχει καμία σχέση με τις εργασίες της  Eldorado Gold στην περιοχή αλλά με πλημμύρες στον κόλπο του Στρατωνίου Χαλκιδικής το 2010. Τότε ακόμη  η εταιρία δεν είχε ξεκινήσει τις διαδικασίες εξόρυξης.

Ο κύριος Καρανίκας είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από το ποιους αποτελείται αυτή η άναρχη μάζα που έχει βάλει μπουρλότο σε όλη την ΒΑ Χαλκιδική και που φέρει τον τίτλο «Antigold κίνημα». Το εν λόγω «κίνημα» εκτός από τις περιβαλλοντολογικές κραυγές δεν έχει καμία σοβαρή πρόταση για την ανάπτυξη του τόπου σε περίπτωση που φύγει η επένδυση. Μόνον κάποιες άναρθρες προτάσεις έχουν ειπωθεί κατά καιρούς οι οποίες είναι:

1) Τουριστική ανάπτυξη. Αν και ακούγεται πολύ ωραίο είναι τέτοια η μορφολογία της Χαλκιδικής όπου οι παραθαλάσσιες περιοχές έχουν αναπτυχθεί (όχι και πολύ πετυχημένα) τουριστικά ενώ οι ορεινές όχι τόσο και αυτό γιατί υπάρχουν άλλες πήγες πλούτου που εδώ και γενιές επιφέρουν πολύ μεγάλα έσοδα που δεν είναι εποχιακά αλλά όλον τον χρόνο.

2)  Μελισσοκομία. Η μελισσοκομία στην Χαλκιδική είναι τρομερά ανεπτυγμένη και επικερδής αν και διέρχεται και αυτή μεγάλη κρίση. Ο τοπικός ιστορικός συνεταιρισμός «Σίθων» δεν μπορεί να αντέξει τον ανταγωνισμό που κάνουν οι μεγάλες Αθηναϊκές εταιρίες μελιού. Ποιος λογικός άνθρωπος θα παρατούσε μία σταθερή δουλειά που κάνουν γενιές και γενιές για να ασχοληθεί με ένα αντικείμενο που του είναι άγνωστο; Άσε δε που η αγορά μελιού της Χαλκιδικής είναι υπερκορεσμένη από μελισσοκόμους που κάνουν παραδοσιακά αυτήν την δουλειά. 

Επίσης στο παρελθόν έχουν ακουστεί διάφορες «προτάσεις»  όπως παραγωγή κίτρινων φασολακιών και καλλιέργεια κλωστικής κάνναβης. Κανείς από τους «οικολόγους» δεν σκέφτηκε ότι το ποσοστό δασών στην ΒΑ Χαλκιδική είναι η πλειονότητα ενώ οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις είναι ελάχιστες συνεπώς πρέπει να ξεπατωθεί δάσος για να μπορέσουν 2.000 άτομα να γίνουν καλλιεργητές.

Επιπλέον όσον αναφορά τις δασικές εκτάσεις στην Χαλκιδική γράφει ο Γιώργος Λιάλιος (Καθημερινή 24/2/2017): «Την τεράστια καταστροφή που έχει υποστεί το φυσικό περιβάλλον της Χαλκιδικής αποδεικνύει η ανάρτηση του δασικού χάρτη. Ο χάρτης καλύπτει 2,8 εκατομμύρια στρέμματα (σχεδόν το σύνολο της περιοχής), εκ των οποίων άλλοτε δασικά και σήμερα εκχερσωμένα είναι 159.430 στρέμματα (5,3%). 

Ακόμη 131.743 στρέμματα (4,6%) είναι χαρακτηρισμένα αναδασωτέα, ενώ οι αγροτικές εκτάσεις που εγκαταλείφθηκαν και δασώθηκαν είναι 83.963 στρέμματα (2,9% του χάρτη). Να σημειωθεί ότι, μέχρι στιγμής, οι δήμοι της Χαλκιδικής δεν έχουν δηλώσει «οικιστικές πυκνώσεις» .

Έτοιμοι είναι οι μεγάλοι εργολάβοι να χωρίσουν σε οικόπεδα το δάσος και να αρχίσουν να χτίζουν σε αυτό μόλις φύγει η επένδυση από την περιοχή. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα το κάνουν, το ίδιο έκαναν και σε άλλα μέρη της Χαλκιδικής όπως στην Ελάνη, όπου έχουν ρημάξει το δάσος.

Η επένδυση θα ολοκληρωθεί παρ’ όλες τις δυσκολίες και τα προσκόμματα. ΟΙ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κάποια στιγμή θα πέσουν, θα μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και ίσως κάποτε θα παρομοιάζουμε τους λαϊκιστές του μέλλοντος με αυτούς όταν θα κάνουμε λόγο για σκελετούς στην ντουλάπα. Αλλά οι εμφύλιες πληγές που άφησαν στην ΒΑ Χαλκιδική θα αργήσουν να κλείσουν γιατί οι μνήμες για αυτούς τους ανθρώπους από αυτήν την άγρια ιστορία θα είναι αμείλικτες.      

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ BLOG: Το μείζον σ' αυτή την πολυετή περιπέτεια που βιώνει η κοινωνία της ΒΑ Χαλκιδικής δεν είναι πότε θα πέσει αυτή η κυβέρνηση, αλλά πότε επιτέλους οι πολιτικοί και οι πολιτευτές θα επιχειρήσουν να αλλάξουν τη νοοτροπία τους και μαζί τη νοοτροπία των ψηφοφόρων τους. Ο λαϊκισμός, το παπατζηλίκι, η δημαγωγία, η λεζάντα, το βόλεμα ημετέρων και η προχειρότητα έφεραν την κοινωνία και τη χώρα μας στο χειρότερο δυνατό σημείο.

Για πόσο ακόμη θα ικανοποιούνται και θα αισθάνονται καλά οι πολιτικοί, οι βουλευτές, οι περιφερειάρχες, οι δήμαρχοι αυτής της χώρας να ζουν μια χαρά εκείνοι με τις αποζημιώσεις τους και ο απλός κόσμος να πρέπει να τους ξεσκονάει για να έχει πρόσβαση στα αυτονόητα δικαιώματα του;

Αυτή η κάκιστη νοοτροπία πως και πότε θα σταματήσει; Όχι μόνο στη Χαλκιδική, αλλά παντού στην Ελλάδα.

*Ο Παύλος Αλεξιάδης είναι 5ετής φοιτητής Ιατρικής στο πανεπιστήμιο Κομένιους στην Μπρατισλάβα και εκλεγμένο μέλος του επταμελούς συμβουλίου της ελληνικής κοινότητας στη Σλοβακία.

Αναδημοσίευση από marketnews.gr