Ν. ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ: "ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΜΟΡΦΗ ΧΗΜΙΚΗΣ ΡΥΠΑΝΣΗΣ"

Του Dr. Γεωλογίας Νικολάου Αρβανιτίδη

Θα ήθελα να σχολιάσω περαιτέρω εξελίξεις που συνέβησαν στο πρόσφατο παρελθόν αλλά και γεγονότα της τρέχουσας επικαιρότητας, τώρα που τα πράγματα επιφανειακά τουλάχιστον βρίσκονται σε ύφεση.

1ο θέμα οι επενδύσεις και οι ανάπτυξη. Το ότι δεν έχουμε σαν χώρα Εθνική στρατηγική και σχέδιο για την ανάπτυξη είναι πασιφανές. Για το ότι η Ελλάδα είναι για μερικούς επενδυτικός παράδεισος (π.χ. μια σειρά ιδιωτικοποιήσεων)και για άλλους επενδυτικός "μεσαίωνας" και αδιέξοδη περιπέτεια (Ελληνικό, Μεταλλουργία Χρυσού) είναι κάτι που επίσης προκύπτει και αποκτά κάποια αντικειμενική βάση. Αν τα συνδυάσει και τα δύο πρόκειται για μία αναπτυξιακή πρακτική διακρίσεων, δηλαδή μία μορφή "ρατσιστικής" ανάπτυξης. 

Στην περίπτωση της μεταλλουργίας χρυσού μαζί με την υπόγεια εκμετάλλευση, τα εργοστάσια εμπλουτισμού, τις άλλες εγκαταστάσεις και την χρονικά οριοθετημένη σχεδιαζόμενη επιφανειακή εξόρυξη στις Σκουριές, η συνολική επιφάνεια στην οποία όλη η μεταλλευτική αναφέρεται χωροταξικά είναι σχετικά πολύ μικρής κλίμακας, αν αναλογιστεί κανείς τις εκτάσεις που καλύπτουν (και πολύ καλά κάνουν) η τουριστική και αγροτική βιομηχανία. 

Παραλίες, λόφοι, βουνά, πεδιάδες εντάσσονται σε χρήσεις γης τουριστικής και αγροτικής αξιοποίησης. Και βέβαια προχωρούν και εξελίσσονται ανοδικά χωρίς να επηρεάζονται αναπτυξιακά από τα μεταλλεία εδώ και δεκαετίες. Νέες ξενοδοχειακές μονάδες, πολυτελή παραθεριστικά θέρετρα, λάδι, μέλι, κρασί. 

Παρόλα αυτά και για λόγους ανεξήγητους η μεταλλευτική δραστηριότητα χρεώνεται κάθε τι στραβό και κατηγορείται ανά πάσα στιγμή. Είναι σαν τις κοινωνίες εκείνες όπου η εγχώρια πλειοψηφία πολιτών τις έχει οδηγήσει σε δομικά και διαρθρωτικά προβλήματα λειτουργίας, αλλά το βάρος ρίχνεται και φορτώνεται σε μια μικρή πλειοψηφία αλλοδαπών που στην πραγματικότητα δεν έχουν καμία ευθύνη. 

Στην κοινωνική απόδοση τώρα είναι φανερό, αν και δεν κατέχω την οικονομία του τουρισμού και της γεωργίας, ότι πρόκειται για εποχικές δραστηριότητες με χαμηλές αμοιβές και κέρδη. Στην αντίπερα όχθη τα μεταλλεία προσφέρουν σταθερή εργασιακή σχέση και σχετικά υψηλές αποδοχές όπως προκύπτει και από στατιστικά φορολογικά στοιχεία των Μαντεμοχωρίων.

Είναι φανερό ότι στις Σκουριές υπάρχει γεωμορφολογική παρέμβαση και αποψίλωση του τμήματος κοιτασματολογικου ενδιαφέροντος και επιφανειακής εξόρυξης. Και σίγουρα υπάρχει σχετική οπτική "ρύπανση" κυρίως όταν πετά κανείς πάνω από την περιοχή, γιατί διαφορετικά πρέπει να βρεθεί κάποιος πολύ κοντά για να αντιληφθεί την παρουσία εργοταξίου. Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει ούτε πρόκειται να υπάρξει οποιαδήποτε μορφή χημικής ρύπανσης. 

Είναι επίσης φανερό ότι το υπόλοιπο δάσος ούτε κιτρίνισε αλλά ούτε ξεράθηκε. Αντίθετα παραμένει καταπράσινο και υγιέστατο όπως πάντα. Η φωτογραφία αποδεικνύει του λόγου το αληθές ή το ασφαλές αν θέλετε. Συνεπώς δεν γίνεται λόγος για κάποιες επιπτώσεις στην βιοποικιλότητα της περιοχής.

2ο θέμα οι γερμανικές εκλογές. Γίνεται λόγος για την απώλεια της Μερκελ που μετράται με 8%. Αν αυτό είναι το κόστος για την τακτοποίηση 400 000 ψυχών που έφυγαν για να γλιτώσουν από τους πολέμους και να ξεκινήσουν την ζωή τους σε μια νέα χώρα τότε χαλάλι στα " άψυχα" ποσοστά που έχασε η Μέρκελ. Τώρα αν τα αποτελέσματα είναι καλά ή άσχημα για μας, σύντομα θα το ξέρουμε. 

Πάντως εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι λύσεις των προβλημάτων μας βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στα δικά μας χέρια.