13 ΤΟΝΟΙ ΠΕΝΤΕΛΙΚΟΥ ΜΑΡΜΑΡΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

Σε ένα απλό μαρμαρογλυφείο του Χολαργού σμιλευόταν επί δύο χρόνια ένας πελώριος κύβος πεντελικού μαρμάρου, βάρους 13 τόνων, με σκοπό να δημιουργηθεί ο ανδριάντας του Αριστοτέλη. Το μάρμαρο είχε μεταφερθεί από τον Διόνυσο, απ’ όπου αντλούσαν την πρώτη ύλη τους και οι αρχαίοι Ελληνες γλύπτες.

Δίπλα στους εργάτες που λάξευαν το μάρμαρο ή έκοβαν στη διπλή κορδέλα, ο γλύπτης Νικόλας έδινε πνοή στην άψυχη ύλη και ονειρευόταν την ώρα που το έργο θα καταλάμβανε τη θέση του στη γενέτειρα του αρχαίου φιλοσόφου, τα Στάγειρα της Χαλκιδικής.

Εκεί όπου βρίσκεται το μοναδικό θεματικό πάρκο, σε υψόμετρο πεντακοσίων μέτρων, δίπλα στα απομεινάρια του Μαχαλά, της πρωτεύουσας των Μαντεμοχωρίων. Η υποδειγματική διαχείριση του πάρκου από την οικεία δημοτική επιχείρηση αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.

Όλα άρχισαν τον Δεκέμβριο του 1954, όταν ύστερα από έρανο μεταξύ των κατοίκων της Χαλκιδικής αποφασίστηκε η κατασκευή ενός ανδριάντα του μεγάλου φιλοσόφου για να τοποθετηθεί στη γενέτειρά του, τα Στάγειρα. Προκηρύχθηκε διαγωνισμός, στον οποίο συμμετείχαν πολλοί καλλιτέχνες. 

Το βραβείο απέσπασε η μακέτα του γλύπτη, ο οποίος και ανέλαβε να δημιουργήσει το έργο. Ο Νικόλας, όπως ήταν το καλλιτεχνικό όνομα του Νικολάου Παυλόπουλου, γεννήθηκε στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας Μαγνησίας το 1909. Γιος ξυλογλύπτη, σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών και αναδείχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους γλύπτες ακαδημαϊκού ύφους. Η ανάληψη του έργου αυτού ήταν καθοριστική για την καλλιτεχνική πορεία του και τις διακρίσεις που ακολούθησαν.

Πρώτα κατασκεύασε τον ανδριάντα σε πηλό και σε μέγεθος τριάντα εκατοστών. Ύστερα δημιούργησε τον ίδιο ανδριάντα σε γύψο, ύψους 120 εκατοστών, και εν τέλει και πάλι σε γύψο, σε φυσικό μέγεθος. Από τον όγκο των 13 τόνων μαρμάρου απέμειναν εν τέλει, μετά την επεξεργασία, μόνο πέντε τόνοι.

Την εκτέλεση του έργου παρακολουθούσε επιτροπή, διορισμένη από το υπουργείο Παιδείας και αποτελούμενη από τους καθηγητές γλύπτες Μιχαήλ Τόμπρο και Αντώνιο Σώχο και τον τότε διευθυντή του Αρχαιολογικού Μουσείου Χρήστο Καρούζο.

Ο μεγάλος φιλόσοφος είναι φιλοτεχνημένος την ώρα που σηκώνεται από το κάθισμά του και ομιλεί προς τους μαθητές του. Ο καλλιτέχνης εμπνεύστηκε και φιλοτέχνησε τον ανδριάντα βάσει των ιστορικών δεδομένων της εποχής όπου έζησε ο Αριστοτέλης.

Για να αποτυπώσει τη φυσιογνωμία του, χρησιμοποίησε πρότυπο μορφής του φιλοσόφου που βρίσκεται στο Μουσείο της Βιέννης. Ο Νικόλας κατόρθωσε να συγκρατήσει την αυστηρή φυσιογνωμία του φιλοσόφου σε κλασικό ρυθμό, δίνοντάς της ταυτοχρόνως απλότητα. Επίσης, σημαντικό ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος με τον οποίο το γλυπτό είναι τοποθετημένο στον χώρο.

Όπως έγραψε η Γερακίνα Μυλωνά, το γλυπτό τοποθετήθηκε επιτυχώς και με τρόπο ώστε να ατενίζει το θαυμάσιο τοπίο και να εξανθρωπίζονται οι διαστάσεις του στην απεραντοσύνη της φύσης.

[ΠΗΓΗ: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, του Ελευθέριου Σκιαδά, 17/11/2017]

Αναδημοσίευση από xrysoselladas.gr