Διαβάζοντας τη συνέντευξη με τον πρώην υπουργό Εμπορικής
Ναυτιλίας Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη και τον πεζογράφο Θανάση Χειμωνά, δεν αισθάνεσαι
την επικαιρότητα μόνο να σε πιάνει από τον λαιμό, αλλά κάτι ακόμη πιο
ασφυκτικό: αν της επικαιρότητας αυτής θελήσει κανείς να της αποδράσει, να
θεωρηθεί πραγματικά λιποτάκτης σε σχέση με τα ζέοντα προβλήματα της εποχής μας.
Φαίνεται πως η μοίρα μας ως πολιτών σ’ αυτόν εδώ τον τόπο είναι περίπου
προδιαγεγραμμένη και η μόνη διαφυγή που διαθέτουμε είναι να αποδεχόμαστε αγόγγυστα
το βάρος μιας σκληρής πραγματικότητας.
[σ.σ. Απομονώνουμε το κομμάτι της συνέντευξης που αναφέρεται
στις επενδύσεις και τη φυγή εταιρειών από την Ελλάδα]
Φυγή εταιρειών
Μ.Β.: Προσωπικά θα ήθελα να προσθέσω και κάτι άλλο. Δυο
πανομοιότυπες ειδήσεις με συγκλόνισαν το τελευταίο διάστημα. Δεν με συγκλόνισε
η κόντρα Κοτζιά – Καμμένου.
Αλλά το γεγονός ότι ο Τιτάν, μια από τις
μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις, με παραδοσιακούς δεσμούς με τη χώρα και με
Έλληνες ιδιοκτήτες, αποφασίζει, ύστερα από 116 χρόνια, να φύγει από την Ελλάδα
και να μεταφέρει την έδρα του στις Βρυξέλλες.
Και δεύτερον, ότι η Μπλακ Ροκ
αποφάσισε να ακυρώσει μια επένδυση 300 εκατ. ευρώ που είχε αναλάβει να πραγματοποιήσει
στο παλιό οικόπεδο του Μουζάκη, ξέρετε, στις Κλωστές Πεταλούδα.
Αν και είχε ήδη
αγοράσει το ακίνητο και είχε προχωρήσει σε έργα της τάξεως των 120 εκατ. ευρώ
για να ρυθμιστεί πολεοδομικά η υπόθεση, αποφάσισε να μην ολοκληρώσει την
επένδυση γιατί, όπως ανακοίνωσε, η Ελλάδα εξάγει ανασφάλεια και αβεβαιότητα.
Θ.Χ.: Δεν είναι τα μόνα παραδείγματα διαχρονικά, αν και τα
τελευταία χρόνια έχει χειροτερέψει η κατάσταση. Γι’ αυτά φταίμε εμείς, δεν
φταίει κάποιος άλλος.
Μ.Β.: Στην ανακοίνωσή της η Μπλακ Ροκ κατηγορούσε το
ελληνικό σύστημα, την ελληνική κυβέρνηση, για καθυστερήσεις σε σχέση με την
αδειοδότηση της επένδυσης, όπως κατηγορούσε και διάφορες συλλογικότητες για
προσκόμματα που δημιουργούσαν.
Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που ακύρωσαν
στον Βοτανικό την επένδυση για το γήπεδο του Παναθηναϊκού, που προκάλεσαν την
κατάρρευση μιας μεγάλης τεχνικής εταιρείας όπως η Βωβός, που ματαίωσαν την
ανάπλαση της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, την υποσχεμένη, μετά την απομάκρυνση του
γηπέδου του Παναθηναϊκού, και έχουν μπλοκάρει, εδώ και τέσσερα χρόνια, με κάθε
δυνατό τρόπο, την επένδυση στο Ελληνικό.
Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους
που αντέδρασαν στις Σκουριές και έκαναν μια τεράστια επένδυση να καθυστερήσει,
με αποτέλεσμα να δικαιωθεί η Ελληνικός Χρυσός σε όλα τα δικαστήρια – θα
πληρώσουμε και πρόστιμο από πάνω. Για όλα αυτά δεν φταίνε οι Βρυξέλλες, δεν
φταίει καμιά τρόικα και κανένα Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Θ.Χ.: Δεν συμβαίνουν μόνο στο θέμα των επιχειρήσεων αυτά,
θυμηθείτε τι έγινε στην Κερατέα με τον ΧΥΤΑ. Ο κακός χαμός. Γι’ αυτό δεν
προχωράει τίποτε στην Ελλάδα. Αν δεις τη μεγάλη εικόνα, θα καταλάβεις ποιος
είναι ακριβώς ο λόγος που μια μεγάλη χώρα, η Ελλάδα, υπήρξε η πρώτη που μπήκε
στα Μνημόνια και η τελευταία που βγήκε από αυτά.
Μ.Β.: Μπορεί να έχει γίνει και να γίνεται πολλή συζήτηση,
για να είμαστε όμως ακριβείς οφείλουμε να πούμε ότι η Ελλάδα μπορεί να τελείωσε
το πρόγραμμά της, αλλά δεν έχει αντιμετωπιστεί ακόμη ο λόγος για τον οποίο
μπήκαμε στα Μνημόνια, που ήταν ότι δεν μπορούσαμε να εμφανιστούμε στις αγορές.
Τέλειωσε λοιπόν το τρίτο πρόγραμμα, αλλά στις αγορές δεν μπορούμε να μπούμε
ακόμη.
[ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ, του Θανάση Νιάρχου, 08/11/2018]
Αναδημοσίευση από metalleiablog.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου