ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΤΑ ΟΡΥΚΤΑ ΠΟΥ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ

Το πόσο πολύτιμα είναι τα ορυκτά στην καθημερινότητα αλλά και στην συνολική ανάπτυξη και πρόοδο της ανθρωπότητας είχαμε την ευκαιρία να το ξαναθυμηθούμε μέσα από την καμπάνια της Ελληνικός Χρυσός.

Όταν όμως οι ίδιοι οι πολέμιοι της μεταλλευτικής δραστηριότητας στην Χαλκιδική συνηγορούν με την αρθρογραφία τους προς αυτή την κατεύθυνση και δη αυτής της τεράστιας σημασίας και του ρόλου που μπορεί να διαδραματίσουν στην ασθμαίνουσα οικονομία μας τα λόγια περιττεύουν!

Πρόσφατα σε άρθρο του συνεργάτης του antigoldgr.org εκφράζει εμμέσως πλην σαφώς το παράπονο του που δεν έχει προχωρήσει η καθετοποίηση της παραγωγής μετάλλων και η μεταλλουργία γενικότερα στο πλούσιο κοιτασματολογικό πεδίο της ΒΑ Χαλκιδικής.

Δεν γνωρίζουμε αν ο αρθρογράφος του «παρατηρητηρίου…» είναι γνώστης της οικονομικής γεωλογίας είναι πάντως πανθομολογούμενο, πως η χώρα μας έχει αργήσει πάρα πολύ στο να αξιοποιήσει τους ορυκτούς πόρους της. 

Ίσως η φωνή του θα έπρεπε να προστεθεί στις φωνές επιφανών επιστημόνων, όπως του διεθνούς φήμης δόκτωρ γεωλογίας Νικολάου Αρβανιτίδη, ο οποίος μεταξύ άλλων έγραψε πριν λίγες μέρες στην σελίδα του στο f/b:

«Χαρακτηρίζονται χρυσοφόρα πολυμεταλλικά κοιτάσματα και φτάνουν μερικά μέτρα πυρήνα γεώτρησης με την παρουσία μαζικής απόθεσης θειούχων ορυκτών σιδήρου, ψευδαργύρου, μολύβδου για να αποδειχθεί του "γεωλογικού λόγου" το αληθές.

Βρίσκονται μήπως στη Φινλανδία, στη Σουηδία, στη Νορβηγία, στη Πολωνία, ή μήπως στην Ισπανία ή την Πορτογαλία; Σίγουρα όχι γιατί εκεί θα ήταν ήδη σε καθετοποιημένη γραμμή παραγωγής.

Για κακή τους τύχη βρίσκονται στην Ελλάδα, και πιο συγκεκριμένα στην ΒΑ Χαλκιδική, όπου ναι μεν παράγονται μετ' εμποδίων τα συμβατικής αξίας συμπυκνώματα ψευδαργύρου και μολύβδου, όμως τα υψηλής προστιθέμενης αξίας μεταλλικά προϊόντα χρυσού, αργύρου και χαλκού από την ίδια περιοχή παραμένουν ακόμη αναξιοποίητα.

Για καλή τους από την άλλη μεριά τύχη θα βρίσκονται από εδώ και πέρα στα "χέρια" νέων ανθρώπων που σκέφτονται, ενεργούν και πράττουν με απόλυτη εμπιστοσύνη στις γνώσεις που διαθέτουν, την θέληση για δημιουργία που δείχνουν και τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν απέναντι στις κάθε είδους προκλήσεις.

Αυτό που σταθερά και σίγουρα παραμένει κεκτημένο και δεν μπορεί εύκολα να απαξιωθεί είναι ότι:

• η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου αποτελεί μοναδική αναπτυξιακή δυνατότητα γαι την Ελλάδα,

• η αξιοποίηση αυτή πρέπει πάντα να γίνεται με γνώμονα και προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος

• η αξιοποίηση πρέπει να γίνεται σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, καθώς και με όρους και κανόνες που θέτει η δημόσια διοίκηση».