ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΑΛΛΑΖΕΙ…

Αν κάποιος  πριν από μια δεκαετία περίπου τολμούσε να αμφισβητήσει γραπτά ή προφορικά σε κάποια ανοιχτή συζήτηση, για παράδειγμα, τα όσα ισχυρίζονταν αντίστοιχα, κάποιος ακτιβιστής υπέρ του περιβάλλοντος για το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής ή της  εξ επί τούτου σύνδεσης της με τις εξορύξεις στην καλύτερη των περιπτώσεων είχε βρει τον μπελά του...

Ανεξάρτητα, αν ο αμφισβητίας ήταν ενεργός στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, η στοχοποίηση του θα ήταν το πρώτο στάδιο της προσπάθειας αυτού του συστήματος να τον συμμορφώσει με την καθεστηκυία τότε ιδεολογική – κοινωνική τάξη των οικολόγων και των οικολογούντων.

Μάλιστα, αν δεν έμπαινε σε καλούπι ο αμφισβητίας τότε η δολοφονία του χαρακτήρα του ήταν εκ των ων ουκ άνευ. Τα παραδείγματα είναι άπειρα ακόμη και εδώ στον μικρόκοσμο της ΒΑ Χαλκιδικής.

Τα πράγματα όμως αλλάζουν σιγά - σιγά. Σ’ αυτό συνέβαλε τα μέγιστα η χρεωκοπία των απόψεων και των ιδεών της συστημικής οικολογίας που κατέληξε σε παραοικολογία, εξαιτίας και της ολοφάνερης ύπαρξης τεράστιων οικονομικών συμφερόντων πίσω από την ρητορική της και αφετέρου η ολοκληρωτική νοοτροπία,  πρακτική και αντίληψη όλων όσων ενεπλάκησαν για να επικοινωνήσουν δημόσια τα μηνύματα της προς την κοινωνία.

Τα παραδείγματα είναι εξίσου απτά τόσο στην Ελλάδα όσο και στο διεθνές γίγνεσθαι. Στην Χαλκιδική έγινε ξεκάθαρο και στον πλέον άσχετο με τα μεταλλεία,  πως  οι αντιδρώντες κατά της γνωστής, από τα χρόνια της αρχαιότητας, εξορυκτικής δραστηριότητας, επί της ουσίας συνειδητά ή ασυνείδητα στήριζαν τις προσωπικές επιθυμίες και βλέψεις κάποιων  ως προς την εμπορική χρήση της γης.

Με τα 317.000 μεταλλευτικά στρέμματα να είναι αποτελούν το μήλο της έριδος, πολλοί ήταν αυτοί που παρασύρθηκαν πιστεύοντας πως το μεταλλευτικό ζήτημα ήταν καθαρά περιβαλλοντικό.

Στην πορεία, όπως έδειξε και το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών, πολλοί λίγοι ήταν αυτοί που δεν αντελήφθησαν πως αυτό το ζήτημα εξελίχθηκε σε μείζον πολιτικό για να καλυφθούν από πίσω του εκείνα τα οικονομικά συμφέροντα που ανέμεναν «ως μάνα εξ ουρανού» τον αποχαρακτηρισμό της μεταλλευτικής γης και τον μετέπειτα χαρακτηρισμό της σε άρτια και οικοδομήσιμη.

Στο διεθνές περιβάλλον η 16χρονη Σουηδή ακτιβίστρια Γκρέτα Τούνμπεργκ όσο κόσμο είχε κερδίσει πριν πάει στις ΗΠΑ για την σύνοδο κορυφής του ΟΗΕ, άλλο τόσο φαίνεται να έχασε όταν άνοιξε το στόμα της και άρχισε να συμπεριφέρεται με αναίδεια και ασέβεια απέναντι σε όλους και όλα στο όνομα του περιβάλλοντος και της προστασίας του.

Ο «ριζοσπαστικός τρόπος» της, όπως τον χαρακτήρισαν, μάλλον ευγενικά, ηγέτες της Ε.Ε, για παράδειγμα ο Γάλλος Πρόεδρος  Εμάνουελ Μακρόν, διχάζει και φέρνει μίσος ανάμεσα στις κοινωνίες των ανθρώπων. Αν και είναι περιττό, ο κ. Μακρόν είναι πολύ γνωστός για τις περιβαλλοντικές ανησυχίες του.

Αυτό για όλους εμάς που ζήσαμε την άνοδο και την κορύφωση της επιβαλλόμενης ιδεολογικής τρομοκρατίας των αυτόκλητων προστατών του περιβάλλοντος κάτι δείχνει.

Δείχνει πως το κλίμα αλλάζει… Πλέον ακούγονται δυνατά και άλλες απόψεις που σπάζουν το μονοπώλιο της οικολογικής ευαισθησίας  και βάζουν στο περιθώριο εκείνες τις απόψεις που στόχο έχουν τον αποπροσανατολισμό και κυρίως τον διχασμό της κοινωνίας.