ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΜΕΝΗ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΗ: "ΠΑΡΕΛΑΣΕ" ΚΙ ΑΥΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

Η είδηση της απόλυσης καθηγήτριας σε Πανεπιστήμιο του Καναδά, επειδή οι θέσεις της δεν συμφωνούν με εκείνους που προφανώς υπερασπίζονται με φανατισμό την κλιματική αλλαγή, μας έφεραν στο μυαλό εκατοντάδες στιγμιότυπα που εκτυλίχθηκαν τα τελευταία χρόνια στην Χαλκιδική με στόχο την μεταλλευτική δραστηριότητα.

Πυρήνας αυτής της στόχευσης ήταν η καταστροφολογική ρητορική που ενδύθηκαν κάποιοι στο όνομα της δήθεν επιστημονικής αλήθειας. Μια "επιστημονική αλήθεια" που δεν δέχονταν καμία άλλη αλήθεια και οι υποστηρικτές της ήταν έτοιμοι να εξοντώσουν ηθικά, όποιον τολμούσε να την αμφισβητήσει ακόμη και με στοιχεία.

Βέβαια, η εξέλιξη των πραγμάτων απέδειξε πως το βασικό κίνητρο κάποιων βασικών πρωταγωνιστών αυτής της υπόθεσης  ήταν μικροκομματικό, πολιτικό και στο τέλος οικονομικό, καθώς η απόκτηση πολιτικού αξιώματος αποδίδει αξιολογότατους οικονομικούς καρπούς.

Ας θυμηθούμε προσωρινά:

• Τις δήθεν ανεξάρτητες και αντικειμενικές επιστημονικές ημερίδες ανά την επικράτεια που επί της ουσίας μετεξελίχθηκαν σε στρατολογικές συναντήσεις χειραγώγησης και προσηλυτισμού.

• Τα περίφημα «ανεξάρτητα» επιστημονικά πορίσματα που εκδόθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα για να ενσωματωθούν στις προσφυγές των πολέμιων της μεταλλευτικής στο ΣτΕ. Πορίσματα στα οποία κάποιοι εξ αυτών που συμμετείχαν στην εκπόνηση τους κατάφεραν να τα κεφαλοποιήσουν εγκαταλείποντας την επιστήμη για χάρη της πολλά υποσχόμενης πολιτικής καριέρας, που ανοίγονταν μπροστά τους.

• Τις περίεργες επιστημονικές έρευνες που διεξήχθησαν κατά καιρούς στην περιοχή και ειδικότερα στην θαλάσσια περιοχή της σκάλας φόρτωσης του Στρατωνίου, βγαλμένες αυτές και τα συμπεράσματα τους μέσα από αστυνομικά μυθιστορήματα και όχι από επιστημονικά εργαστήρια.

Τις χαρακτηρίζουμε «περίεργες» και «μυθιστορηματικές», γιατί δεν είναι και το πλέον σύνηθες επιστήμονες να υποδύονται τους δύτες αλιείς με άκρα μυστικότητα (!!!), ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να κινηθούν φυσιολογικά διεξάγοντας την έρευνα τους με ανοιχτά χαρτιά, σ' ένα εργασιακό περιβάλλον στο οποίο σε καθημερινή βάση προάγονται οι πλέον εξελιγμένες επιστημονικές και τεχνολογικές εφαρμογές αιχμής.

Όταν όμως οι πολιτικοί εκείνης της περιόδου διαγωνίζονταν για το ποιος θα εκστομίσει την πιο ακραία και ανυπόστατη κινδυνολογία, που κατασκευάστηκε «επιστημονικά», όπως κατασκευάστηκε και όταν ρωτούνταν για το ποιο είναι το παραγωγικό ισοδύναμο κατά την γνώμη τους απέναντι στην μεταλλευτική και εκείνοι απαντούσαν: "κλωστική κάνναβη" και άλλα παρόμοια, τα λόγια περιττεύουν.

Παρ’ όλα αυτά κάποια νέα πολιτικά πρόσωπα εξακολουθούν να θέλουν να βαδίζουν στα ίδια βήματα αυτών των προκατόχων, που η κοινωνία δεν ανανέωσε την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο τους στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές προσδοκώντας σε κάτι ανώτερο.

Αναμφίβολα, αυτή είναι η σίγουρη οδός για την όποια εσωκομματική ανέλιξη. Όχι όμως για την δέουσα κοινωνική εξέλιξη που είναι το ζητούμενο σε μια εποχή γεμάτη προκλήσεις και απαιτήσεις για το σήμερα και το αύριο. Αυτές οι νοητικές προσεγγίσεις δεν ενθουσιάζουν πια. Εκτός από λίγους που μάλλον λατρεύουν να διχάζουν και να διχάζονται. 

Το γιατί το έχουμε εξηγήσει σε προηγούμενη ανάρτηση μας. Το κλίμα αλλάζει. Σιγά – Σιγά. Χρειάζεται χρόνος...