“Ο ΘΕΟΣ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΤΑ ΚΡΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥΣ”

Αυτό τουλάχιστον έχει υποστηρίξει γραπτώς ο διάσημος Βραζιλιάνος συγγραφέας Πάολο Κοέλιο (και έχει δίκιο) αναφερόμενος μεταφορικά και κυριολεκτικά στην συνήθεια πολλών συνανθρώπων μας να ασκούν σκληρή κριτική  για όλα τα θέματα, πολλές φορές μάλιστα εκ του ασφαλούς και ισοπεδωτική, για να ικανοποιήσουν δικά τους πιστεύω, προσωπικές αφορμές, αναφορές και κίνητρα κάθε λογής, αδικώντας όμως το λιγότερο στην ευνοϊκότερη των περιπτώσεων αυτούς που προσπαθούν να δημιουργήσουν έργο.

Στον ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγμα, η βουλευτής Χαλκιδικής Κυριακή Μάλαμα κατέθεσε στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης την ενόχληση της επειδή ο Δήμος Πολύγυρου επέλεξε τα δωρεάν άνθη και τα δενδρύλλια από το φυτώριο της Ελληνικός Χρυσός στην Ολυμπιάδα για τις δράσεις που θα κάνει στις 6 Ιουνίου για να τιμήσει την παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος.

Χαρακτήρισε «τραγική» αυτή την επιλογή του δήμου να συνεργαστεί με μια εταιρεία που έχει καταστρέψει δάσος και προεξόφλησε την αρνητική στάση της κοινωνίας απέναντι σ’ αυτή την δράση.

Αρχικά  επειδή μας αρέσει πάντα να βλέπουμε μισογεμάτο και όχι μισό άδειο το ποτήρι, θα πρέπει να πούμε πως μέσα στην τοποθέτηση της κ. Μάλαμα αρχίζει να σωματοποιείται ο σεβασμός όσων δεν εκτιμούν την μεταλλευτική, όπως θα όφειλαν και θα  έπρεπε, απέναντι στο τεράστιο έργο που συντελείται ΚΑΙ στο μεγαλύτερο φυτώριο της Ευρώπης από τους επιστήμονες και το εργατικό δυναμικό που απασχολείται στην Ολυμπιάδα.

Το αναφέρουμε αυτό, καθώς τα προηγούμενα χρόνια, το επιχείρημα όσων επιδίωκαν να προκαλέσουν «ενοχές» σε όσους ξενοδόχους της Χαλκιδικής και όχι μόνο επέλεγαν τα φυτά και τα άνθη του εν λόγω φυτωρίου, ήταν να τα χαρακτηρίσουν... τοξικά και ... μολυσμένα(!!!).

Την στιγμή μάλιστα, που η άνθοφορία τους ήταν η τρανότερη απόδειξη της αποκατάστασης και της εξυγίανσης πρώην μεταλλευτικού χώρου, που άρχισε το 2012 στην παλιά λίμνη τελμάτων και συνεχίζεται.

Με αυτή της τοποθέτηση, άραγε η κ. Μάλαμα σκέφτηκε, έστω εκ των υστέρων, πως πίκρανε 30 εργαζόμενους και μέλη αυτής της τοπικής κοινωνίας, που δουλεύουν έντιμα και σκληρά για να καλλιεργήσουν, να φροντίσουν και να διατηρήσουν 2 εκατομμύρια ρίζες φυτών και δενδρυλλίων σε άριστη κατάσταση;

Υπάρχουν όμως και άλλα ευαίσθητα ζητήματα που μάλλον διέφυγαν της προσοχής της βουλευτού Χαλκιδικής.

Μήπως δεν είναι πολιτικά παραγωγική για την δημοκρατία, η έμμεση προσπάθεια ματαίωσης μια σημαντικής περιβαλλοντικής δράσης ενός δήμου, μπροστά στον βωμό επικράτησης ιδεολογικών εμμονών και επικοινωνιακών στόχων;

Επιπλέον, η φράση «η κοινωνία δεν την δέχεται» που χρησιμοποίησε η κ. Μάλαμα σε ποια κοινωνία απευθύνεται; Οι αιρετοί άρχοντες του Δήμου Πολύγυρου δεν εκπροσωπούν την τοπική κοινωνία από την οποία εκλέχτηκαν; Μόνο η κυρία βουλευτής την εκπροσωπεί και γι’ αυτό την επικαλείται συνέχεια; Δεν είναι τουλάχιστον υπερβολική αυτή η προσέγγιση, καθώς η κοινωνία δεν ανήκει σ’ έναν πολιτικό, ούτε ένας πολιτικός μόνο βρίσκεται εντός κοινωνίας.

Πως θα το ανεβεί το επίπεδο της πολιτικής μας ζωής όταν τα κύτταρα της δημοκρατίας μας, όπως η κοινωνία, μονοπωλούνται επιλεκτικά και κατά το δοκούν;

Συμπερασματικά, δεν μπορεί κάποια δέντρα, φυτά και λουλούδια να είναι καλά και κάποια άλλα να είναι ανάξια σεβασμού, λόγω του ότι φυτεύονται και ευδοκιμούν εκεί που πριν από μια δεκαετία υπήρχαν μεταλλευτικά κατάλοιπα.

Έχουν μεσολαβήσει κάποια στάδια, που πολλοί εργαζόμενοι που ζουν μέσα στην ίδια κοινωνία ένωσαν γνώσεις και δυνάμεις για να δημιουργήσουν ένα αποτέλεσμα που θα έπρεπε να αξιολογείται όπως τους αρμόζει και όχι όπως ορίζει η μικροπολιτική. 

Όσο κλισέ και αν ακούγεται έχει καταντήσει παράδοξο, αν όχι και κουραστικά επαναλαμβανόμενο, να πετροβολείται ένα δέντρο που μονίμως παράγει καρπούς.