Του Παναγιώτη Βεργούλη
Με κίνητρο την συνεχώς αυξανόμενη
ζήτηση για ενέργεια παγκοσμίως, η αναζήτηση υδρογονανθράκων σταδιακά σταμάτησε
να περιορίζεται σε μικρά βάθη υπεδάφους, καθώς παράλληλα η τεχνολογία
εξελισσόταν επιτρέποντας γεωτρήσεις που στις αρχές του 20ου αιώνα θεωρούνταν
ανέφικτες [1].
Εξαιτίας της μείωσης των χερσαίων αποθεμάτων υδρογονανθράκων, το ενδιαφέρον αναπόδραστα στράφηκε προς τα υποθαλάσσια κοιτάσματα [2]. Ύστερα από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες υποθαλάσσιες γεωτρήσεις άντλησης πετρελαίου, που αρχικά αφορούσαν μικρά βάθη θάλασσας και εντός των σχετικών υφαλοκρηπίδων (μέχρι 125 m) [3].
Εντούτοις, από τις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα η τεχνολογία επέτρεψε την εκμετάλλευση κοιτασμάτων σε μεγαλύτερα βάθη, με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχουν υποθαλάσσιες γεωτρήσεις σε βάθος θάλασσας ακόμα και μεγαλύτερο από 1.500 m(εικόνα 1), [1].
Εικόνα 1: Παγκόσμια παραγωγή...
Εικόνα 1: Παγκόσμια παραγωγή
πετρελαίου προερχόμενη από υποθαλάσσια κοιτάσματα [4], επεξεργασία από [22].
Καθίσταται σαφές, παρατηρώντας την εικόνα 2, πως η παραγωγή πετρελαίου από υποθαλάσσια κοιτάσματα είναι σταθερά σχεδόν το ένα τρίτο της αντίστοιχης παραγωγής των χερσαίων, καθώς το κόστος της παραμένει σημαντικά υψηλότερο. Επιπρόσθετα, παρατηρείται πως η εξόρυξη σε μεγάλα βάθη παρουσιάζει ισχνή αυξητική τάση, με εξαίρεση την τριετία που ακολούθησε το μεγάλο ατύχημα της πλατφόρμας DeepwaterHorizon στον Κόλπο του Μεξικού, το 2010.
Αξίζει να σημειωθεί πως με τον όρο «offshore» αποδίδεται η επιχείρηση ανακάλυψης και εξόρυξης των υδρογονανθράκων που βρίσκονται κάτω από τον θαλάσσιο πυθμένα [5].
Εικόνα 2: Παγκόσμια παραγωγή πετρελαίου από χερσαία και από υποθαλάσσια κοιτάσματα [6], επεξεργασία από [22Ακολουθεί η συνέχεια αυτού του πολύ ενδιαφέροντος άρθρου εδώ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου