ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ: Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΑ "ΣΒΗΝΕΙ" Η ΕΤΑΙΡΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΕΙ ΞΑΝΑ ΠΝΟΗ;

Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν – και όχι άδικα- πως από το 2019 μέχρι και σήμερα δεν έχει αλλάξει μόνο η χρονολόγηση των ετών που προηγήθηκαν για να φτάσουμε αισίως στο 2022, αλλά και ο κόσμος γενικότερα, προς μια άγνωστη κατεύθυνση.

Το ράλι ανόδου στις πρώτες ύλες και στην παραγωγή της ενέργειας σε συνδυασμό με τις ανεξέλεγκτες συνέπειες που προκαλεί η συνεπακόλουθη ακρίβεια σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής φέρνει τους πάντες ενώπιων πρωτόγνωρων καταστάσεων.

Η πρόσφατη δήλωση του Προέδρου των Δήμων της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας Ιγνάτιο Καϊτεζίδη πως εξαιτίας της ανόδου των τιμών στα δομικά υλικά διαπιστώνεται αδυναμία ανάληψης και εκτέλεσης έργων στους ΟΤΑ, ακόμη και με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση (!!!), αν μη τι άλλο,  περιγράφει την διαμορφωθείσα κατάσταση με τον πλέον δραματικό τρόπο.

Από την πλευρά τους οι εκπρόσωποι εργοληπτών δημοσίων έργων επιχειρώντας να εξηγήσουν τους λόγους που τα δημόσια έργα δεν ασκούν την οικονομική έλξη που ασκούσαν, πέραν της ακρίβειας στα δομικά υλικά στέκονται στις παθογένειες του πρόσφατου παρελθόντος, όπως για παράδειγμα τις υψηλές εκπτώσεις που έδιναν ως δέλεαρ, που είναι αδύνατο πλέον να καλυφθούν, καθώς οι προμηθευτές τους αλλάζουν τις τιμές των δομικών υλικών κάθε μήνα!

Ένας ακόμη σημαντικός παράγοντας που δρα αρνητικά στην όλη κατάσταση, όπως τονίζει η πλευρά των εργοληπτών είναι οι μεγάλες καθυστερήσεις που εμφανίζονται στην πληρωμή των έργων, ενώ η συνολική εικόνα επιδεινώνεται από την τιμολόγηση των έργων, η οποία κατά τους ίδιους δεν γίνεται με τις τιμές που επικρατούν στην αγορά.

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΩΡΑ;

Προφανώς και είναι πάρα πολλοί οι δήμαρχοι της χώρας που πονοκεφαλιάζουν, εδώ και αρκετό καιρό, αφού το πρόγραμμα έργων που είχαν εκπονήσει μέσα στην διάρκεια της θητείας τους για την βελτίωση της καθημερινότητας των δημοτών τους, στην καλύτερη των περιπτώσεων πρέπει να αναθεωρηθεί προς τα πάνω, ενώ στην χειρότερη απειλείται με σοβαρή καθυστέρηση, αν όχι οριστική ματαίωση.

Το θέμα, είχε τεθεί στο αρμόδιο Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών από τις εργοληπτικές οργανώσεις αλλά και από τους φορείς της Αυτοδιοίκησης και προς το τέλος Δεκεμβρίου με απόφαση του Υπουργού Κώστα Καραμανλή, καθορίστηκαν οι συντελεστές αναθεώρησης τιμών, για τα δημόσια έργα, που μεσοσταθμικά  είναι της τάξης του 30% .

Κατά τις εκτιμήσεις  τεχνικών υπηρεσιών των δήμων αλλά και υποψήφιων αναδόχων έργων, με αυτές τις αναθεωρήσεις δεν καλύπτονται συνολικά οι οικονομικές απώλειες  των κατασκευαστών, αλλά έστω μειώνεται η ζημιά σ’ ένα σημαντικό βαθμό, αρκεί το παγκόσμιο ράλι ανόδου των τιμών στα υλικά να σταματήσει σχετικά σύντομα.

Ποιος όμως μπορεί να εγγυηθεί κάτι τέτοιο μέσα σε μια κατάσταση που δικαίως θυμίζει κινούμενη άμμο;

ΣΥΜΠΡΑΞΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΚΑΙ ΕΤΑΙΡΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ

Στην χρονική περίοδο που βρισκόμαστε είναι ξεκάθαρο πως για να ξεκολλήσει το κάρο από  την στασιμότητα απαιτείται κοινή δράση και σύμπραξη του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, έτσι ώστε να παρακαμφθούν οι δυσκολίες που κάνουν την εμφάνιση τους πιο εμφατικά ίσως από ποτέ άλλοτε.

Ένα καλό παράδειγμα σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα είναι η συνεργασία μεταξύ του Δήμου Αριστοτέλη και της Ελληνικός Χρυσός με βάση εδάφους την υπεύθυνη κοινωνική επιχειρηματικότητα.

Αυτό το ευτύχημα, από κάθε άποψη, αποτυπώνεται και σε αριθμούς, καθώς σύμφωνα με το ηλεκτρονικό έντυπο που έδωσε στην δημοσιότητα ανήμερα την Πρωτοχρονιά ο Δήμος Αριστοτέλη και αφορά ένα συνολικό απολογισμό του έργου που έγινε συνολικά μέσα στην προηγούμενη διετία, η μεταλλευτική εταιρεία πρόσφερε ποσό που υπερβαίνει το 1,2 εκατ. ευρώ για παρεμβάσεις που αφορούσαν την αποκατάσταση σε ζημιές που έγιναν στο οδικό δίκτυο του δήμου μετά από θεομηνίες, έργα αναβάθμισης σε σχολικά συγκροτήματα και αθλητικές εγκαταστάσεις κι άλλες δράσεις για την στήριξη της πρωτοβάθμιας υγείας που εγκρίθηκαν στο σύνολο τους από την ελεγκτική επιτροπή του δήμου.

Ένα κοινωνικό έργο που σύμφωνα με το ανακοινωθέν πρόγραμμα ΕΚΕ της εταιρείας θα συνεχιστεί με μεγαλύτερη  δυναμική και μέσα στα επόμενα 25 χρόνια και φτάνει σε οικονομικό ύψος τα 80 εκ. ευρώ, εκ των οποίων τα 15 εκ. ευρώ θα καταβληθούν εμπροσθοβαρώς μέσα στα επόμενα 10 χρόνια για την υλοποίηση έργων υποδομής, όπως για παράδειγμα η ανάπλαση της παραλίας του Στρατωνίου.

ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΧΥΡΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΜΕ ΥΨΗΛΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ;

Σίγουρα, υπάρχουν εταιρίες που συμβάλλουν ήδη τα μέγιστα προς αυτή την κατεύθυνση και μπορούν να βρεθούν κι άλλες, αρκεί να ευνοούνται κι από την οικονομική συγκυρία. Κακά τα ψέματα, το οικονομικό μοντέλο που ακολουθήθηκε στην πατρίδα μας τα τελευταία 40 χρόνια δεν βοήθησε στην θεμελιακή ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, όπως μας φανέρωσε και η προ και μετά covid περίοδος.

Στην παρούσα φάση βέβαια φαρμακευτικές εταιρίες, εταιρείες τροφίμων αλλά και όσες ευνοήθηκαν από την πανδημία θα μπορούσαν κάλλιστα να συμβάλλουν εμπράκτως στην ολοκλήρωση έργων και παρεμβάσεων που θα καλυτέρευαν την καθημερινότητα των πολιτών.

Πολύ απλά, χρειαζόμαστε την ενεργή στήριξη του βιομηχανικού τομέα, έτσι ώστε μέσα από την υγιή εξωστρέφεια του να στρέφει και το βλέμμα του και εντός των τειχών συμβάλλοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όπου και όταν το κράτος αδυνατεί να δώσει τις λύσεις που απαιτεί η εκάστοτε κρίση ή περίσταση.

Η ζωή μας έχει δείξει, πως ο πρωτογενής τομέας παραγωγής έδινε, δίνει και θα δίνει πάντοτε τις λύσεις - απαντήσεις σε κάθε οικονομική και κοινωνική κρίση. Αυτό πλέον αποτελεί ένα αξίωμα που δεν επιδέχεται καμίας αμφισβήτησης.