ΕΞΟΡΥΚΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ: ΤΑ ΠΑΘΗΜΑΤΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΕΓΙΝΑΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ;

Η αποκάλυψη από τα χείλη κτηνοτρόφου της περιοχής Παιονίας Κιλκίς και Προέδρου του τοπικού αγροτικού συλλόγου Θωμά Καρυπίδη, πως οι κτηνοτρόφοι του Νομού έχουν φτάσει στο σημείο να υποσιτίζουν τα ζώα τους με αποτέλεσμα να έχει μειωθεί η παραγωγή γάλακτος 30 με 35%, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, αν μη τι άλλο είναι άξια βαθύτατου προβληματισμού, για το παρόν και το μέλλον της διατροφικής αλυσίδας μας.

Οι κτηνοτρόφοι, όπως επισήμανε ο Κ. Καρυπίδης σε ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης, εξαιτίας του πολύ υψηλού κόστους παραγωγής (αγροτικό πετρέλαιο, ηλεκτρικό ρεύμα, ζωοτροφές, λιπάσματα, εμβόλια) δίνουν 800 γραμμάρια ξηρής τροφής, αντί για 1.500 γραμμάρια, που έδιναν μέχρι πρότινος. Με αυτή την πρακτική επιχειρούν να εξοικονομήσουν χρήματα μήπως και καταφέρουν να κρατήσουν όρθιες τις επιχειρήσεις τους.

Ε.Ε: ΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ ΧΩΡΙΣ ΣΤΗΡΙΞΗ ΕΞΟΡΥΞΕΩΝ & ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ

Η κτηνοτροφία μαζί με την αγροτική παραγωγή βάλλονται σκληρά από το ντόμινο της ακρίβειας που προκαλεί το ράλι ανόδου των τιμών στον κλάδο της ενέργειας. 

Χωρίς καμία διάθεση ευλογίας γενιών και απονομής ευσήμων στο blog μας ή στην κρίση των αρθρογράφων που εμπιστευόμαστε, πολλές φορές είχαμε σταθεί στις στρεβλώσεις που υπάρχουν στο κομμάτι της ενεργειακής μετάβασης τόσο σε ευρωπαϊκό, όσο και σε εγχώριο επίπεδο, πριν έρθει ο κόμπος της ακρίβειας που ζούμε στο χτένι και τις αλυσιδωτές συνέπειες που προκαλεί αυτή η κατάσταση.

Είναι ξεκάθαρο, πως οι αξιωματούχοι της Ευρώπης και βιάστηκαν να πρασινίσει ενεργειακά και δεν έλαβαν υπόψη τους τις κατά τόπους παραμέτρους που υπάρχουν σε κάθε χώρα μέλος.

Έστω και αργά αρχίζουν να παραδέχονται δημοσίως, πως ενεργειακή ουδετερότητα, χωρίς την οικοδόμηση μιας στερεής και βιώσιμης εξορυκτικής παραγωγής σε κρίσιμα ορυκτά εντός της ευρωπαϊκής επικράτειας είναι αδύνατο να επιτευχθεί, μόνο μέσω εισαγωγών από τρίτες χώρες που πέταξαν την μάσκα και εμφανίζουν μονοπωλιακές συμπεριφορές με τις ανάλογες γεωπολιτικές προεκτάσεις.

Βέβαια, το τι λένε από τι κάνουν επί του πρακτέου οι Ευρωπαίοι εταίροι έχει μια τεράστια απόσταση, καθώς οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου, όπως η Ελλάδα έχουν βρεθεί στο έλεος των παραγωγών φυσικού αερίου, χωρίς να εισακούγονται τα αιτήματα τους για αποσύνδεσης της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας από το κόστος παραγωγής, αλλά  και την μείωση των τιμών δικαιωμάτων της εμπορίας ρύπων που έχει σχεδόν πενταπλασιαστεί μέσα σε 6 μήνες και έχει πάει από τα 20 ευρώ στα 90 ευρώ.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΓΕΡΑΚΙΩΝ ΤΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΦΕΡΑΝ ΣΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΟΜΗΡΙΑ

Η παγκόσμια ενεργειακή κρίση και η εκτίναξη του πληθωρισμού βρίσκει την Ελλάδα σε μια εξαιρετικά αδύναμη στιγμή. Την στιγμή δηλαδή που επιχειρούσε να αξιοποιήσει ενεργειακά τον μοναδικό ήλιο της και τον αέρα, χωρίς όμως να έχει προλάβει να καλύψει τις ανάγκες της ή καλύτερα να γεμίσει με τις εφεδρείες που απαιτεί η ταυτόχρονη απεξάρτηση από τον λιγνίτη.

Εδώ χτυπάει και το καμπάνακι της ολέθριας, όπως αποδεικνύεται για την ενεργειακή κατάσταση της πατρίδας μας, εσωστρέφειας οικονομικών συμφερόντων που σε συνδυασμό με την διαχρονική έλλειψη πολιτικής βούλησης στάθηκε μοιραία ως προς την μη  έγκαιρη αξιοποίηση των πλούσιων ελληνικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων μέσα σ΄ ένα εύλογο χρονικό διάστημα.

Πάρα πολλά χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες έφυγαν άσκοπα με το ερώτημα: «έχουμε ή δεν έχουμε υδρογονάνθρακες;», το οποίο μετεξελίχθηκε σε ένα διαρκές και άκριτο ανάθεμα συνολικά προς την εξορυκτική δραστηριότητα, που  ο covid -19 απέδειξε πόσο όλα αυτά απείχαν έτη φωτός στην κυριολεξία από την πραγματικότητα.

Βλέπουμε τις χώρες του Ευρωπαϊκού Βορρά με πόση απόσταση και νηφαλιότητα αντιμετωπίζουν αυτή την κρίση στην ενέργεια και τα παρελκόμενα της, καθώς καμία πράσινη μετάβαση δεν είναι πάνω από τα δικά τους συμφέροντα, είτε αυτά συνδέονται με υδρογονάνθρακες, είτε με τον λιγνίτη, είτε με την πυρηνική ενέργεια.

Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα κάποιοι επέλεξαν να παίζεται σαν κακοπαιγμένο σήριαλ αυτό το άχαρο όσο και ζημιογόνο πολιτικόοικονομικό παιχνίδι για την χώρα και τον λαό, του να στρέφεται η μια παραγωγική δραστηριότητα εναντίον της άλλης με διχαστικά όσο και ανυπόστατα επιχειρήματα.

Η εξορυκτική δραστηριότητα όπως μας απέδειξε και η μεγάλη περιπέτεια της πανδημίας επέδειξε ισχυρά αντανακλαστικά κρατώντας τις δυνάμεις απασχόλησης και καταβολής καλών μισθών, παρά την αναπόφευκτη μείωση του κύκλου εργασιών και κατ’ επέκταση των εσόδων των εταιρειών εντός και εκτός συνόρων.

Επιπλέον, στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης και επιχειρηματικότητας οι εταιρίες δεν έχουν στραμμένο το βλέμμα μόνο στο χρηματιστήριο και τους μετόχους τους.

Παράλληλα, αποδίδουν τον μέγιστο έμπρακτο σεβασμό στο κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιούνται, συμβάλλοντας μέσα από πολύ αυστηρές προδιαγραφές στην βελτίωση του στο ανώτερο δυνατό επίπεδο με δράσεις στον τομέα των υποδομών κοινής ωφέλειας, στην εκπαίδευση των νέων και των εργαζομένων τους, στον πολιτισμό και τον αθλητισμό και την ενίσχυση των δομών τη πρωτοβάθμιας υγείας.

Τα πολύ σοβαρά λάθη του πρόσφατου παρελθόντος μας δεν πρέπει να επαναληφθούν. Τα έχουμε πληρώσει ακριβά και θα συνεχίσουμε να τα πληρώνουμε, ως φαίνεται, ακόμη ακριβότερα στο παρόν και το μέλλον.

Πότε θα μας παραδειγματίσουν θετικά οι Βόρειο Ευρωπαίοι εταίροι μας; Κι αυτοί ανέπτυξαν τον χειμερινό τουρισμό. Δεν διανοήθηκαν όμως να υποβαθμίσουν το πρωτογενή τομέα παραγωγής ιδίως σε κρίσιμες ορυκτές ύλες, που θωρακίζουν οικονομικά όσες χώρες είναι παραγωγοί τους.

Η δαιμονοποίηση της εξορυκτικής δραστηριότητας και βιομηχανίας αποπροσανατόλισε πολιτικές ηγεσίες και πρακτικές και μας οδήγησε σε μια άτακτη φυγή, χωρίς καμία επαφή με την πραγματικότητα, που παραμένει σκληρή και άτεγκτη με όσους συνεχίζουν να την αγνοούν επιδεικτικά...

Δεν μπορούμε παρά να ευχηθούμε αυτά τα κακά παθήματα του πρόσφατου και απώτατου παρελθόντος να γίνουν εποικοδομητικά παραδείγματα του παρόντος και του μέλλοντος μας. 

Αν δεν...