ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ: ΑΝΤΙ ΝΑ ΔΙΧΑΖΕΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΛΥΣΕΙΣ;

«Ο σεισμός θα γίνει κάποια στιγμή, σίγουρα…»

Αυτή η δήλωση του καθηγητή σεισμολογίας του ΑΠΘ Κωσταντίνου Παπαζάχου στην anti-gold ημερίδα, που διοργανώθηκε στο ΚΑΠΗ του Σταυρού στις 27 Νοεμβρίου, κατά την γνώμη μας, έχει τεράστια σημασία, αν όχι και ιστορική.

Αυτό οφείλεται στην μετριοπάθεια με την οποία τοποθετήθηκε ο κ. Παπαζάχος στις πολύ πιθανές, κατ’ εκείνον, αρνητικές επιπτώσεις που δύναται να προκαλέσει μια ισχυρή σεισμική δόνηση στο απώτερο ή απώτατο μέλλον, στην ευρύτερη περιοχή της ΒΑ Χαλκιδικής, προερχόμενη από το ρήγμα της Ιερισσού και με φόντο τις μεταλλευτικές εγκαταστάσεις που προβλέπει το νέο επενδυτικό σχέδιο της Ελληνικός Χρυσός σε πλήρη ολοκλήρωση και λειτουργία. 

Είναι αλήθεια πως ο κ. Παπαζάχος ήταν αρκετά πιο προσεκτικός στις διατυπώσεις του σε σχέση με τα όσα ακραία, μακάβρια αλλά και ανακριβή έχουν ακουστεί κατά καιρούς από άλλα μέλη της επιστημονικής κοινότητας που ασπάζονται τις anti-gold αντιλήψεις.

Αναφορικά, με το ρήγμα της Ιερισσού θα πρέπει να σημειώσουμε πως μεγάλη αίσθηση είχε προκαλέσει πριν από 4 ακριβώς χρόνια, στους anti-gold κύκλους, η επιστημονική δημοσίευση και παρουσίαση που έκανε ο τότε Πρόεδρος της Ελληνικής Γεωλογικής Εταιρείας  Σπύρος Παυλίδης σε ημερίδα που διοργάνωσε το ΤΕΕ Κεντρικής Μακεδονίας με θέμα τα άγνωστα σεισμικά ρήγματα που αποκάλυψε η γεωλογική έρευνα που έγινε στο πλαίσιο της εγκατάστασης του αγωγού ΤΑP.

Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Παυλίδης είχε πει τότε πως: «αυτό το ρήγμα έχει ελάχιστη έως καθόλου πιθανότητα να ενεργοποιηθεί σε μερικές χιλιάδες χρόνια, μπορούμε να το δείξουμε ότι αυτό το ρήγμα είναι ασφαλές». 

Δεν ξέρουμε, αν έχει παίξει ρόλο σ’ αυτή την πρόσφατη τοποθέτηση του κ. Παπαζάχου η προηγηθείσα επιστημονική δημοσίευση του κ. Παυλίδη, πάντως δημιουργούνται εύλογες απορίες και οι οποίες είναι οι εξής:

1. Γιατί ο Δήμος Βόλβης απάντησε αρνητικά στο αίτημα της Ελληνικός Χρυσός για διοργάνωση ενημερωτικής ημερίδας στην έδρα του στο πλαίσιο της διαβούλευσης της ΜΠΕ; Δεν θα ήταν ωφέλιμο για την τοπική κοινωνία να ακούσει τόσο τις θέσεις των στελεχών της εταιρείας, όσο και εκείνων των επιστημονικών φωνών, που έχουν αντιρρήσεις και ενστάσεις επί των τεχνικών θεμάτων του επενδυτικού έργου;

2. Επίσης, τι σημαίνει σε επίπεδο κοινής λογικής «κάποια στιγμή θα γίνει ο σεισμός  σίγουρα;». Με βάση αυτή την αναμονή με το χαώδες χρονικά παράθυρο, θα πρέπει να σταματήσουμε να κατασκευάζουμε γέφυρες, βιομηχανικά κτίρια και άλλες υποδομές;

Κακώς έγιναν για παράδειγμα: α) η κρεμαστή γέφυρα του Ρίου – Αντιρρίου επάνω στον σεισμογενή Πατραϊκό Κόλπο β) η υποθαλάσσια σήραγγα Πρέβεζας - Ακτίου δίπλα στην σεισμογενή περιοχή του Ιονίου Πελάγους ή γ) η τοξωτή σιδηροδρομική γέφυρα της Εκκάρας στην Φθιώτιδα που είναι πάνω σχεδόν από το ρήγμα της Αταλάντης;

Η μονή συμβατή λύση με τους φόβους και τα καταστροφολογικά σενάρια που διατυπώνονται από φιλοπεριβαλλοντικές φωνές είναι η κατασκευή πολυκατοικιών και μονοκατοικιών με βάση τον αντισεισμικό κανονισμό και κλείσιμο όλων μέσα σ’ αυτές, μέχρι να εκδηλωθεί το σεισμικό φαινόμενο;

Δηλαδή το να μην ζούμε και να μην δημιουργούμε για να μην πεθάνουμε είναι η μόνη ασφαλής – επιστημονική λύση;

Σε τελική ανάλυση, η επιστημονική κοινότητα, αντί να διχάζει τις κοινωνίες δεν μπορεί να δώσει λύσεις; Γιατί συμβαίνει αυτό;;;

Ας μας επιτραπούν αυτές οι απορίες…