Κοινή διαπίστωση είναι ότι η Ευρώπη κατά το τελευταίο έτος έχει μετατοπίσει την έμφασή της προς την ενεργειακή ασφάλεια, εις βάρος των άλλων δύο στοιχείων του ενεργειακού τριλήμματος, δηλαδή την αειφορία και την οικονομικότητα.
Σίγουρα η πιο έντονη απόδειξη για τη στροφή της ευρωπαϊκής πολιτικής είναι οι τρεις μεγάλες συμφωνίες που ολοκλήρωσαν κατά τον τελευταίο μήνα οι Shell, Eni και TotalEnergies με το Κατάρ για προμήθεια LNG που θα εκτείνονται ως το 2050 και ακόμα παραπέρα.
Πρόκειται για συμβόλαια με διάρκεια 27 ετών που αφορούν ποσότητες της τάξης των 3,5 εκατ. τόνων ετησίως συνολικά και αναμένεται να καλύψουν μέρος των αναγκών της Γηραιάς Ηπείρου.
Υπογράφοντάς τα, οι ευρωπαϊκές εταιρείες είναι σαν να ομολογούν ότι η ήπειρος θα χρειάζεται μεγάλους όγκους ακόμα και το 2050, την ημερομηνία-ορόσημο για την απανθρακοποίηση.
Από τη μια οι συμφωνίες αυτές προσφέρουν προβλεψιμότητα στις τιμές για δεκαετίες, άρα λιγότερη μεταβλητότητα για τους καταναλωτές.
Από την άλλη, σημαίνουν μια σαφή υποβίβαση της κλιματικής πολιτικής που μέσω της λεγόμενης ενεργειακής ταξινομίας έθετε ως προτεραιότητα το να μην "κλειδώσει" η κατανάλωση αερίου για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Η ταξινομία μεταξύ άλλων θέτει περιορισμούς στα νέα έργα υποδομών αερίου και εμποδίζει εν μέρει τη χρηματοδότησή τους.
Όπως τονίζει σχετικά με τα παραπάνω το Bloomberg, η Ε.Ε. ενόψει της φετινής κλιματικής συνόδου επέλεξε να στραφεί υπέρ του μηδενισμού της χρήσης "αμείωτων" ορυκτών καυσίμων. Αυτό σημαίνει στην πράξη ότι μελλοντικά θα μπορεί να καταναλώνεται φυσικό αέριο, αρκεί να αντισταθμίζονται οι ρύποι του με άλλα μέσα, όπως η δέσμευση άνθρακα.
Τέλος, μια δεύτερη ερμηνεία για την απόφαση των ευρωπαϊκών πετρελαϊκών να αγοράσουν καταριανό LNG είναι ότι το θέλουν περισσότερο για επανεξαγωγές σε τρίτες αγορές. Και στην περίπτωση αυτή, όμως, υποσκάπτεται η παγκόσμια προσπάθεια πρόληψης της κλιματικής αλλαγής.
Πηγή: energypress.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου