ΑΡΑΓΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ;

"Πρέπει να αφήσουμε πίσω 10.000 χρόνια πολιτισμού. Αυτή μπορεί να είναι η πιο δύσκολη συλλογική πράξη που αντιμετωπίσαμε ποτέ. Μας έχει δώσει τη δύναμη να δημιουργήσουμε μέσα σε 200 χρόνια πλανητικές αλλαγές που οι φυσικοί κύκλοι χρειάζονται εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια-αλλά όχι και τη σοφία να κρατήσουμε κλειστό αυτό το Κουτί της Πανδώρας…

 Αν τελικά επιβιώσουμε, θα πρέπει να βρούμε πώς θα ζήσουμε τοπικά και βιώσιμα. Ζώ τοπικά σημαίνει είμαι ικανός να αποκτήσω ό,τι χρειάζομαι σε μια απόσταση που μπορώ να πάω με τα πόδια (ή με ζώο). Δυνητικά θα μπορούσαμε να βρούμε βιώσιμους τρόπους να κινούμαστε πέρα από αυτούς τους μικρούς κύκλους για να τα φέρουμε βόλτα, αλλά η μέχρι τώρα εμπειρία δεν είναι καλή και καλύτερα να το σκεφτούμε πολύ προσεκτικά. 

  

         

Παρόμοια, κάθε τεχνολογία πρέπει να έχει εντοπιότητα, να χρησιμοποιεί τοπικούς πόρους, ανανεώσιμους και μη τοξικούς. Έχουμε πολλά να ξανασκεφτούμε και να ξαναμάθουμε από τους κυνηγούς-συλλέκτες προγόνους μας που πέτυχαν να επιβιώσουν γιά μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, με τρόπους που εμείς οι τυφλωμένοι από τον πολιτισμό δυσκολευόμαστε να φαντασθούμε ή να καταλάβουμε.

(Adam D. Sacks, ”The fallacy of climate activism”, 24/8/2009)

---------------------------------------------------------------

"…Από τις βιομηχανικές κατακτήσεις αυτού του σταδίου, δύο είναι οι σημαντικότερες: Η πρώτη είναι ο αργαλειός, η δεύτερη το λιώσιμο των μεταλλευμάτων και η επεξεργασία των μετάλλων. Ο χαλκός, ο κασσίτερος και το κράμα τους, ο μπρούντζος, ήταν τα σπουδαιότερα. Ο μπρούντζος προμήθευε χρησιμοποιήσιμα εργαλεία και όπλα, δεν μπορούσε όμως να παραμερίσει τα πέτρινα εργαλεία. Αυτό το κατάφερε μόνον ο σίδηρος, αλλά τον σίδηρο δεν ήξεραν ακόμη να τον παράγουν. Άρχισαν να χρησιμοποιούν για κοσμήματα και στολίδια το χρυσό και τον άργυρο, που πρέπει να είχαν ήδη μεγάλη αξία σε σχέση με το χαλκό και το μπρούντζο...

Το επόμενο βήμα μας οδηγεί στο ανώτερο στάδιο…,στην περίοδο όπου όλοι οι πολιτισμένοι λαοί περνούν στους ηρωικούς τους χρόνους, την εποχή του σιδερένιου σπαθιού, μα και του σιδερένιου αλετριού και του σιδερένιου τσεκουριού. Ήταν η τελευταία και σπουδαιότερη από όλες τις πρώτες ύλες που έπαιξαν επαναστατικό ρόλο στην ιστορία...Ο σίδηρος δημιούργησε τη γεωργία σε μεγαλύτερες εκτάσεις, επέτρεψε το ξεχέρσωμα μεγάλων δασικών περιοχών. Έδωσε στο χειροτέχνη τόσο σκληρά και κοφτερά εργαλεία, που καμιά πέτρα και κανένα άλλο γνωστό μέταλλο δεν μπορούσε να τους αντισταθεί..."

(Φρίντριχ Ένγκελς "Βαρβαρότητα και Πολιτισμός", στο "Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους")

ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

------------------------------------------------------------------------

Σχόλιο Σκεπτόμενου Πολίτη

Κάποιοι θα έσπευδαν να απαντήσουν στο ερώτημα του τίτλου με ένα «Όχι». Παραβλέποντας φυσικά το «μικρό» πρόβλημα με το ιστορικό πισωγύρισμα που πρέπει να κάνουμε. 

Ο τέως ακτιβιστής και νυν «ερευνητής/σύμβουλος» George Draffan είναι απόλυτος: «Mπoρούμε να φαντασιωνόμαστε σχετικά με το να ζούμε οπουδήποτε θέλουμε, αλλά το μοναδικό διατηρήσιμο επίπεδο τεχνολογίας είναι η Λίθινη Εποχή»… 

Tο διατηρήσιμο (sustainable), στο μυαλό του Draffan, του Sacks και πολλών άλλων CAVEmen* που φαντασιώνονται με την επιστροφή στη λίθινη εποχή, εξακολουθεί να έχει την ουτοπική έννοια της «αειφορίας». Βέβαια ακόμη και για τα λίθινα εργαλεία και τα πέτρινα σπίτια, χρειάζεται να κάνεις εξόρυξη. Αλλά αυτό μάλλον είναι μια μικρή λεπτομέρεια στη υπόθεση.

* C.A.V.E=Citizens Against Virtually Everything  (cave=σπήλαιο)