ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ "ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΥΣ" ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΑΡΝΑΙΑΣ: "ΥΠΟΜΟΝΗ ΠΑΙΔΙΑ..., ΤΑ ΠΡΩΤΑ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ..."

Η θυμοσοφία του ελληνικού λαού ποτέ δεν πρόδωσε αυτούς που είχαν τη θέληση να μάθουν το βαθύτερο νόημα των γνωμικών της. Η άποψη αυτή εδραιώθηκε εσχάτως  μέσα μας, χάρη στην «τεκνοποίηση» συναισθημάτων, που φέρνουν στον κόσμο των blog  «οι δραστήριοι πολίτες της Αρναίας». Ετούτα τα υπέροχα μυαλά, που όσα δεν αντιλαμβάνονται τα πετροβολούν. 

Όλο κάπου θα΄χει τύχει να ακούσετε «ο μανάβης ότι έχει πουλάει».

Αλίμονο μην θεωρηθεί ότι  κουβαλάμε κάποια πικρία απέναντι σε αυτή την αξιοπρεπή επαγγελματική κατηγορία.  Ας μείνουμε στο νόημα που απορρέει από το γνωμικό με πολύ απλά λόγια. Ο καθένας δίνει αυτό που έχει. Αν κάνουμε τη σχετική αναγωγή με τους «δραστήριους της Αρναίας», θα καταλήξουμε νομίζουμε στο ίδιο συμπέρασμα. Παρέχουν στο κοινωνικό σύνολο, τα βιώματα τους από το περιεχόμενο παιδείας και καλλιέργειας ψυχής, που διαθέτουν οι συντελεστές αυτής της «υπερκινητικής», κατά τα άλλα, ομάδας. Τώρα εάν ρωτάτε τη γνώμη μας για το τι είδους παιδεία και καλλιέργεια ψυχής έχουν, θα μας επιτρέψετε για την οικονομία της ανάπτυξης της σκέψεώς μας να απαντήσουμε εκ νέου με μια λαϊκή ρήση…

«Ρίχνει άδεια για να πιάσει γεμάτα». Και πάλι θα επιλέξουμε την απλή οδό κατανόησης της λαϊκής μας θυμοσοφίας. Αυτό το γνωμικό όπως αντιλαμβάνεστε αναφέρεται κυρίως στην επαγγελματική τάξη των αλιέων, που ρίχνουν άδεια τα δίχτυα τους στη θάλασσα με την προσδοκία να γεμίσουν. Μα καλά θα πείτε που «κολλάει» η παιδεία και η καλλιέργεια πνεύματος ψυχής με τα γεμάτα ή  άδεια δίχτυα στην προκειμένη περίπτωση. Στην προκειμένη περίπτωση κολλάει και με το παραπάνω, καθώς είναι φανερό πως η σύνθεση εμπειριών και βιωμάτων παιδείας στις τάξεις των «δραστήριων της Αρναίας», είναι προφανές από τα όσα έχουμε δει ή διαβάσει μέχρι στιγμής, αγγίζει την κορύφωση της όταν ρίχνουν τα δίχτυα ή τα δολώματα τους για να «αλιεύσουν» την τροφή τους . Θέλετε να μάθετε ποια είναι η αγαπημένη τους «τροφή»;

Θα απαντήσουμε πάλι για τους οικείους λόγους με μια ρήση από το ανεξάντλητο θησαυροφυλάκιο της λαϊκής μας παράδοσης: «Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Μακάβριο και κανιβαλιστικό στις ανθρώπινες του διαστάσεις, θα πείτε κάποιοι… Τι να σας πούμε εμείς τώρα; Μάλλον αυτά έχει η δική τους διατροφική αλυσίδα! Έτσι έχουν μάθει να επιβιώνουν. Είπαμε άλλωστε πιο πριν είναι ζήτημα παιδείας. Αυτήν έχουν, με αυτή ζουν και πορεύονται οι «δραστήριοι της Αρναίας» και οι όμοιοι τους. Οι αντίθετες προς τα καθεστωτικά τους συμφέροντα, απόψεις και θέσεις πρέπει να έχουν ονοματεπώνυμο, για να μην καταναλώνουν και τη μέγιστη ενέργεια και χρόνο στην εύρεση «τροφής». Ίσως γιατί χρειάζονται ενέργεια και χρόνο για άλλες  δραστηριότητες. Ενδεχομένως πάλι  τα «λαγωνικά» τους, πολλές φορές να αποτυγχάνουν στον εντοπισμό του θηράματος, επομένως για την αποκατάσταση της τάξης στη γαστέρα τους, να πρέπει το ασύλληπτο θήραμα, να υποταχθεί και να παραδοθεί από μόνο του στις αδηφάγες ορέξεις τους. 

Δεν κρύβουμε ότι μας ικανοποιεί ιδιαίτερα το ότι αποτελούμε πλέον την πρώτη τους επιλογή στο καθημερινό τους διατροφολόγιο. Έβαλαν τον πήχη ψηλά- χαμηλά ο καιρός θα δείξει… Πάντως είχαμε την εντύπωση πως ήμασταν «αχώνευτοι» για το οίκο-πεπτικό τους σύστημα. Όπως και να έχει καλό θα ήταν να έχουν και εναλλακτικά «θηράματα» στο μυαλό τους. Η φίμωση των απόψεων και η άρση της ελευθερίας της έκφρασης των blog, που προσπαθούν να επιτύχουν μέσω των ενορχηστρωμένων επιθέσεων τους, προϊόν των συστημικών καταβολών τους, τουλάχιστον από εμάς θα φάει «μόνο» πόρτα!

«Σκληρή» μεν επιλογή, αλλά δυστυχώς αναγκαία, για το ύφος και το ήθος όλων αυτών που βρυχάται το «θηρίο» μέσα τους, απέναντι σε ένα blog που παραθέτει επιχειρήματα για την αδιαμφισβήτητη παραγωγική και κοινωνική αξία της  μεταλλείας στη Χαλκιδική.

Η δική μας «μαναβική» έχει μόνο λουλούδια προς το παρόν. Θα δώσουμε λοιπόν ένα πολύ όμορφο μπουκέτο από άνθη στους φίλους μας, όπου στην κάρτα επάνω γράφει: «Υπομονή παιδιά… Τα πρώτα 30 χρόνια είναι δύσκολα…»