ΑΡΑΓΕ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ ΟΙ «ΦΩΝΕΣ» ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ; (email)

Υπάρχουν πολλές φωνές εδώ στην Ελλάδα και σ’ όλο τον κόσμο τα τελευταία χρόνια, που αντιτίθενται ή αντιδρούν με κινητοποιήσεις, στην αδειοδότηση νέων, αλλά και στη λειτουργία παλιότερα εγκατεστημένων μεταλλείων.

Υπάρχουν και άλλοι, επιστήμονες και μη, που βλέπουν με σκεπτικισμό το όλο ζήτημα της μεταλλευτικής και είναι επιφυλακτικοί, τουλάχιστον ως προς την επέκτασή της.

Μερικοί απ’ όλους αυτούς έχουν πραγματικά συνειδητοποιήσει, ότι η προστασία του Περιβάλλοντος είναι ζήτημα πρώτης γραμμής για το σύγχρονο άνθρωπο και ανησυχούν. Άλλοι θεωρούν, και όχι άδικα, ότι η ιδιότητα του «οικολόγου» περιβάλλει τον κάτοχο με το μανδύα του «σκεπτόμενου», «συνειδητοποιημένου», «καλλιεργημένου», «μοντέρνου» ανθρώπου, με το ρομαντικό μανδύα του «αγωνιστή».

Κάποιοι έχουν συμφέροντα, είτε γιατί η περιοχή εγκατάστασης των μεταλλείων είναι κοντά σε περιοχή για την οποία θέλουν άλλον, μοναδικό τρόπο ανάπτυξης, π.χ. τουρισμό, αποκλείοντας κάθε άλλη δραστηριότητα, που θα προσέφερε θέσεις εργασίας σε όσους δεν μπορούν να απορροφηθούν αλλιώς, είτε γιατί προσπορίζουν οφέλη οικονομικά ιδρύοντας έναν σύλλογο κοινωνικής αποδοχής, που έχει συνδρομές μελών, κρατικές επιχορηγήσεις, έσοδα από εκδηλώσεις κ.λπ.

Υπάρχουν όλοι αυτοί οι λόγοι αντίδρασης, αλλά για το μέσο πολίτη, το μέσο άνθρωπο, ο κυριότερος, κατά την άποψή μου, λόγος, είναι τα άσχημα δείγματα γραφής παλαιότερων μεταλλευτικών επιχειρήσεων. Επιχειρήσεων, που πραγματικά δεν έδιναν δεκάρα ούτε για τον τρόπο εξόρυξης, ούτε για τα απόβλητά τους, ούτε για το μέγεθος της περιβαλλοντικής καταστροφής που άφηναν πίσω τους, μετά το πέρας των εξορύξεων. Και δεν είναι μόνο παλιότερες μεταλλευτικές επιχειρήσεις που ενεργούν έτσι. Δεκάδες παραδείγματα σ’ όλο τον κόσμο καταδεικνύουν ακόμη και στις μέρες μας την ανάγκη επαγρύπνισης του κόσμου.

Πολλά videos αναρτώνται καθημερινά στα blogs, τελευταία μάλιστα έχω δει αρκετά στο χαλκιδικιώτικο blog Respentza από «οικολογικό» σύλλογο της Β. Χαλκιδικής, που αντιδρά στην επέκταση της μεταλλευτικής δραστηριότητας στα Μεταλλεία Κασσάνδρας. Τραγικές εικόνες από πολλά μέρη του κόσμου, όπου οι εξορύξεις έχουν αφήσει πίσω τους «κρανίου τόπους» και οι περιοχές λειτουργίας έχουν υποστεί μεγάλη ρύπανση και μόλυνση ακόμη, όχι μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες, αλλά και στις Η.Π.Α. και στον Καναδά.

Δεν υπάρχει όμως ισορροπία και όπου δεν υπάρχει ισορροπία, μπαίνει η υποψία των βαθύτερων κινήτρων, η υποψία της προσπάθειας χειραγώγησης της τοπικής κοινωνίας, χωρίς πλήρη ενημέρωση, χωρίς παράθεση όλων των δεδομένων! Δηλαδή, δεν αναρτώνται άλλα videos. Για παράδειγμα videos μερικών από τα τουριστικώς αναπτυγμένα χωριά της Χαλκιδικής, της χώρας μας γενικότερα, αλλά και άλλων χωρών (π.χ. νότια Γαλλία ή Ανατολική Ισπανία) και την κατάντια των ακτογραμμών τους μετά από την «ήπια» τουριστική ανάπτυξη. Η υποβάθμιση του περιβάλλοντος δεν προέρχεται μόνο από την βαριά βιομηχανία! Ή videos από άλλες χώρες, όπως η Γαλλία, η Σουηδία, η Φιλανδία, η Ισπανία, όπου τα μεταλλεία λειτουργούν δεκαετίες χωρίς κανένα περιβαλλοντικό επεισόδιο, αποδεκτά από τις τοπικές κοινωνίες, στις οποίες μόνο ανάπτυξη και ευημερία προσφέρουν. Δεν αναρτώνται videos των άρτια λειτουργούντων μεταλλείων στις Η.Π.Α., στον Καναδά ή στην Αυστραλία, που συνυπάρχουν με άλλες δραστηριότητες χωρίς κανένα πρόβλημα, συμβάλλοντας στην τοπική και στην εθνική οικονομία.

Ασφαλώς, οι ανά τον κόσμο μεταλλευτικές και άλλες βιομηχανικές αστοχίες επιβάλλεται να καταγράφονται και να καταδεικνύονται, άλλωστε πρέπει να αποτελούν στοιχεία των αρχείων κάθε Διεύθυνσης Ασφάλειας οποιασδήποτε βιομηχανίας, έτσι ώστε να εξάγονται συμπεράσματα ως προς τα εφαρμοστέα προληπτικά μέτρα για την αποφυγή σφαλμάτων, είτε κατά το σχεδιασμό, είτε κατά τη λειτουργία της.

Ας μην ξεχνάμε ακόμα την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας. Τα μέτρα ασφαλείας ενισχύονται χρόνο με το χρόνο, οι μέθοδοι εξόρυξης βελτιώνονται, χημικές ουσίες απαραίτητες πριν από μερικά χρόνια για την απόληψη και την κατεργασία μεταλλευμάτων αντικαθίστανται από άλλους τρόπους, φιλικότερους για το περιβάλλον. Σήμερα, η διαχείριση της υγιεινής και της ασφάλειας σε μια βιομηχανία έχει γίνει τόσο σημαντική από πλευράς μέσων, ανθρώπων και περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ώστε αποτελεί τμήμα της όλης επιχειρησιακής στρατηγικής.

Το ερώτημα είναι, αν όλες αυτές οι πρόοδοι θα εφαρμοστούν στη χώρα μας. Εκεί θα πρέπει να εστιαστεί το ενδιαφέρον των οικολογικών συλλόγων. Λίγες επιχειρήσεις θα ενστερνιστούν μια ακριβότερη μέθοδο κατεργασίας, αν δεν έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους την πίεση του κόσμου, του ενημερωμένου κόσμου, αν δεν νιώθουν στον αυχένα τους την ανάσα των ελεγκτών. Περισσότεροι έλεγχοι, αυστηροί Επιθεωρητές Περιβάλλοντος με τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης σε περίπτωση χρηματισμού τους ή ηθελημένων λανθασμένων αποτελεσμάτων ή πλημμελούς επαγρύπνισης. Γιατί όχι, συμμετοχή μελών οικολογικών οργανώσεων σε ομάδες ελέγχου, με την ευθύνη της υπογραφής τους και για το κακό αποτέλεσμα, αλλά και για το καλό.

Στην Ελλάδα του 2011, με τη λαίλαπα της ανεργίας, με τη μονοκαλλιέργεια της ανάπτυξης των υπηρεσιών, με τη φθίνουσα πορεία, για να μην πω μηδενική πλέον, κάθε βιομηχανικής δραστηριότητας, έχουμε την πολυτέλεια αποκλεισμού επενδύσεων μόνο και μόνο λόγω καχυποψίας; Έχουμε την πολυτέλεια άρνησης θέσεων εργασίας, λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης στο Κράτος και στους ελεγκτικούς μηχανισμούς του; Συλλήβδην «όχι» στις επενδύσεις ή «ναι» στην ανάπτυξη θέτοντας όρους και προϋποθέσεις;

Τι περιμένει το οικολογικό κίνημα; Την απόλυτη καταστροφή της χώρας μας; Μεταστροφή χρειάζεται, από το ρομαντισμό στην πράξη! Από τα πανώ και την πλήρη άρνηση, στη συμμετοχή και τον ΈΛΕΓΧΟ!

Μονοδιάστατες απόψεις οδηγούν σε εγωιστικές συμπεριφορές και αυτές οι συμπεριφορές ποτέ δεν έκαναν καλό σε κανέναν! Ούτε στο Φυσικό Περιβάλλον, ούτε στο Ανθρώπινο!

Αναγνώστρια