«ΟΛΙΓΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ»

«Δεν μπορώ να πώ ότι είμαι οικολόγος, απλώς προσπαθώ να γίνω...

‘Όπως και νάχει, τη γουστάρω γενικά την οικολογική προσέγγιση, ιδίως όσον αφορά τα βασικά είδη διατροφής του παιδιού, το γάλα, τις πατάτες, τα φρούτα. Λες και έχει μεγάλο νόημα αυτή η πρόνοια, όταν μετά θα τα κυκλοφορείς μέσα στο καυσαέριο, έστω και κάνοντας ποδήλατο (ή ιδίως τότε), θα το τρέχεις με ενεργοβόρα αυτοκίνητα στις πισίνες και στις παραλίες, θα μαθαίνει για βιοκλιματικές κατασκευές στιβαγμένο μέσα σε ένα βιομηχανικό κτίριο περιτριγυρισμένο από άλλα βιομηχανικά κτίρια…

Τη γουστάρω, λοιπόν, την οικολογία, αλλά το συγκεκριμένο μαγαζί, όπως και τα όμοιά του, μου φέρνει πάντα περισσότερο σε φαρμακείο. Όχι μόνο λόγω των τιμών του, αλλά και εξαιτίας αυτού του αποστειρωμένου περιβάλλοντος που μυρίζει λες και το φλιτάρουν καθημερινά με άρωμα πολιτικής ορθότητας. Παρ’ όλα αυτά το επισκέπτομαι συχνά, ενίοτε μαζί με το γιό μου, για να παίρνει το καλό παράδειγμα και να αποκτά τις δέουσες παραστάσεις. Μπαίνω αλλά δεν ψωνίζω και πολλά πράγματα όπως κάνει κάθε υγιής άνθρωπος που τυχαίνει να μπεί σε κάποιο φαρμακείο…

Φλερτάρω λοιπόν κι εγώ με το οικολογικό κατάστημα, αλλά δεν το παντρεύομαι, αρνούμαι να το νυμφευθώ όσο οι τιμές του παραμένουν τιμές φαρμακείου, όσο η ατμόσφαιρά του παραμένει βιολογικού εργαστηρίου, όσο η γκάμα του παραμένει γκάμα επαρχιακού παντοπωλείου.

Αρνούμαι να το παντρευτώ, αλλά αποφεύγω και να το αποθαρρύνω οριστικά. Το ενθαρρύνω λίγο, όσο για να μην κλείσει, αλλά το αφήνω να φυτοζωεί μέχρι να βάλει μυαλό και να βελτιωθεί.

Κάπως έτσι βλέπει,φοβάμαι, και ο αριστερός πολίτης την Αριστερά… Θέλει να τη γουστάρει, αλλά να μη δεσμεύεται και πολύ…Δεν την εγκαταλείπει πάντως…

Α, τώρα τελευταία γουστάρει να φλερτάρει επίσης, με τον ίδιο νοσηρό τρόπο υποψιάζομαι, και το κόμμα των οικολόγων.

Είμαστε εξάλλου οικολογικός λαός, αυτό το παραδέχονται όλοι»

(Χριστόφορος Κάσδαγλης, «Η Αριστερά και ο κακός λύκος-Το γαμώτο ενός αριστερού», Εκδ. ΟΞΥ, 2009)

ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ